Bir yaşında yürüyemeyen çocuk, ebeveynler ne yapmalı

İlk doğum gününden sonra, yürümeye başladığında çocuk için yepyeni bir perspektif açılır. Olasılıklar yelpazesi son derece genişler ve kendisi hakkında öğrenmekten dünyası hakkında öğrenmeye geçer. Bunu da dış dünya olarak değil, kendi dünyası olarak algılıyor.

Ancak çocuk bir yaşına kadar yürüyemeyebilir. Bu durum ne kadar kritik, hemen alarma geçmeye değer mi ve bu durumda “normal” gelişme nerede?. Bu makalenin konusu budur.

Olası nedenler

Ortalama olarak, bebeklerin çoğu yaşamlarının on ikinci ayında yürümeye başlar. Bunun öncesinde bazı ön hazırlık adımları atılmalıdır. Olmaları gerekmez, ancak bebeğin büyümesi ve olgunlaşmasındaki varlıkları çok arzu edilir.Bunlar aşağıdaki eylemlerdir:

1. Yuvarlanmayı öğrendi;

2. İyi oturabilir ve güvenle kalkabilir;

3. Çevikçe sürünüyor;

4. Bir destek yardımıyla ayağa kalkabilir ve yürüyebilir.

Şimdi çocuğunuzun hangi yaşta tüm bu becerileri sırayla öğrendiğini hatırlamalısınız. Eğer çocuk yukarıdaki becerilerin hepsini veya bazılarını yaşıtlarından daha geç öğreniyorsa ve gecikme 4 ila 6 hafta arasındaysa, bu sadece onların zamanının gelmediği ve önümüzdeki 2-3 ay içinde gidecekleri anlamına gelir.

İkinci bir seçenek daha var – çocuk ilk adımları atmaktan korkuyor. Çocuğu yakından izleyin ve birkaç başarısız düşmeden sonra çocuğun bağımsız olarak yürüme isteğini kaybetmesi mümkündür.

Her iki durumda da sorun, yürüme becerisinin sistematik olarak eğitilmesiyle çözülebilir. Bebeğin elini tutarak onunla birlikte yürümek gerekir.

Sorunun nedenini bulmak ve çözmek için bir sonraki adım, çocuğun bağımsız olarak yürüyebilme yeteneğine sahip olup olmadığını bulmaktır. Bu şu anlama gelir: Çocuk bir destek üzerinde bağımsız olarak durabiliyor ve destek üzerinde yürüyebiliyor mu?. Eğer bunu kolayca yapıyorsa ve bunun için kendini eğitiyorsa, her şey normal aralıktadır ve yakında yürüyecektir. Bunu yapmaya bile çalışmıyorlarsa, yetişkinler endişelenmeli ve bir doktora gitmeleri için bir gösterge olabilir.

Ancak, tıbbi tavsiye almadan önce bazı noktaların açıklığa kavuşturulması gerekmektedir:

1. Yetişkinler çocuğun evde bağımsız hareket etmesine izin vermez.

2. Bebeğiniz sadece yatağa ya da en iyi ihtimalle bir oyun parkına “kaydedilir” ve soğuk zemin, oluşturabileceği tehlikeler ve hijyen eksikliği gibi hayali korkular nedeniyle sürekli olarak orada yaşar.

3. Çocuğun “pratik” yapmasına izin verilmez ve sürekli olarak oyuncaklarıyla çevrelenir ve parmağıyla işaret ettiği şeyler, bağımsız olarak “elde etmeye” çalışmasına fırsat verilmeden hemen kendisine verilir.

4. Sadece ayağa kalkmak veya yürümek için değil, konuşmaya çalışmak için bile başka hiçbir uyaran yoktur. Her şey ona bir anda ulaşır ve yetişkinler onun tüm isteklerini tahmin etmek için yarışırlar.

Eğer durum buysa, çocuğun gelişimine yönelik tutumunuzu nokta nokta değiştirmeniz gerekir. Çocuğun çevresi ve kişisel karakteri, bağımsız olarak yürümeye başlama zamanlamasında belirleyici bir rol oynar. Sakin çocuklar daha geç gider ve tembel olmalarına izin verilenler çok daha geç gider. Küçük kıpır kıpırlar en erken bağımsız yürüyenlerdir.

Ne zaman tıbbi yardım alınmalı

Bebeğinizin bağımsız hareket etmeye çalışması için gerekli koşullar yerine getirilmişse ve oturmaya ya da emeklemeye çalışmıyorsa, tıbbi yardım almalısınız.Bu durumda, nedenler şunlar olabilir:

1. Çocuğun vücudunda kalıtsal veya edinsel bozukluklardan kaynaklanan genetik durumlar;

2. Zayıf gelişmiş kaslar;

3. Kas-iskelet sisteminin gelişimsel bozuklukları;

4. Hareketten sorumlu merkezlerde veya beyin hücrelerinin kendisinde farklı türde lezyonlara veya hipoksiye bağlı beyin sorunları;

5. Bebeğiniz yetersiz veya kötü besleniyor.

Çocuğun bacak kasları zayıf olduğunda, ayağa kalkmaya çalışırken destek olarak kollarını daha fazla kullanır. Kas-iskelet sistemi bozuklukları çocuğun dengede durmasını zorlaştırır ve bu durum görsel olarak çocuğun eğri oturması şeklinde görülebilir. Hamilelik sırasında geliştiği için kadın genellikle hipoksi gerçeğinin farkındadır. Listelenen diğer nedenler tıbbi muayene ile belirlenebilir.

Tıbbi muayenenin prensibi nedir

Büyük olasılıkla bir muayene ve muayeneye ek olarak gerekli testleri içerecek bir doktor ziyareti gerekli olacaktır.

Fiziksel muayene sırasında doktor, özel persentil tablolarını kullanarak çocuğun boyunu, kilosunu, baş ve göğüs çevresini değerlendirecektir. Yüzde olarak, kaç çocuğun incelenen çocuğa kıyasla aynı fiziksel gelişime sahip olduğunu belirleyen bir “koridor” oluşturulur. Bunlar alt bölümlere ayrılmıştır:

1. Ortalama;

2. Ortalamanın üstünde ya da altında;

3. uzun ve kısa;

4. Atipik olarak yüksek ve atipik olarak düşük.

İkinci hususlar mevcutsa, çocuğun daha ayrıntılı bir muayenesi istenir.

Muayenenin ikinci noktası çocuğun uyumlu gelişimini değerlendirmektir. Antropometrik göstergeler birbirleriyle ilişkilidir. En basit ve en açık örnek, ağırlığın yüksekliğe oranıdır, yani ağırlık bu yükseklik için ya çok az ya da çok fazla olabilir. Ayrıca vücut parçalarının birbirlerine göre boyutları – örneğin, baş çevresi çocuğun göğüs çevresi ve boyuna göre çok büyüktür. Genel olarak, farklı varyasyonlar.

Genel fiziksel gelişimin kapsamlı bir değerlendirmesi genel bir tıbbi görüş sağlar. Antropometrik parametrelerin normal olduğu ve nedenin başka bir şey olduğu veya örneğin aşırı kilo ile ilgili uyumsuzluk olduğu tespit edilebilir. Bir anormallik tespit edilirse, doktor test sonuçlarına ve incelemelere dayanarak nedenini belirlemeli ve uygun tavsiyelerde bulunmalıdır.

Çocuğunuz yürüyemiyorsa veya çok kötü yürüyorsa ne yapmalısınız?

Ebeveynler, doktora danışarak tedavi uygulandıktan sonra sürece yardımcı olabilirler.

Çocuğun kendi başına daha hızlı yürüyebilmesi için:

1. Bu yaşta ayakların güçlendirilmesi gerekir, bu nedenle tercihen profesyonel bir masör tarafından yapılan bir masaj yardımcı olur. Yüzme dersleri kasları güçlendirmek ve kas tonusunu artırmak için mükemmeldir.

2. Çocuğunuza, mobilya ve eşyaları destek olarak kullanarak ayağa kalkması için koçluk yapmak. Övgü ile motive edin, bir yetişkinin yardımı olmadan kendi başına yapmasına izin verin.

3. Bağımsız olarak ayağa kalkmaya çalışana kadar çocuğu ayağa kaldırmaya veya yürümeyi öğretmeye çalışmayın.

4. Ayakta durma denemeleri düzenli hale gelir gelmez, bebeğinizi kollarından tutup odanın içinde veya oyun alanında bu şekilde ‘gezdirmeye’ başlayabilirsiniz. Önce her iki kolundan sıkıca tutun, sonra sadece bir kolundan. Birkaç seanstan sonra, bebeğinizin kendine güveni belirginleştiğinde, bebeğinizin sadece parmaklarını tutun ve sonunda onu bırakın.

5. Desteğe tutunan bebeği size yakın bırakarak ve kollarınızı açarak, gülümseyerek cesaretlendirdiğinizi gösterin ve sevgiyle onu yetişkine doğru kendi başına yürümeye teşvik edin. Çocuk başarılı olduğunda her zaman övgüde bulunun ve takip etmeyi reddederse asla agresif bir şey söylemeyin veya onu azarlamayın.

Çocuğu nasıl motive edeceğinizi düşünün. Küçük hileler yardımcı olabilir, örneğin oyuncakları çocuktan uzakta bir yere, kanepeye veya koltuğa koyabilir ve size vermesini isteyebilirsiniz. İlk zamanlar ona bu konuda yardım etmeniz gerekecek.

Bu aşamada çocuğu kucağınızda taşıma miktarını azaltmak en iyisidir. Eğer ağlar ve bir yetişkinin onu sürmesi için yalvarmaya çalışırsa, başka bir şeyle ilgilenmesini sağlayarak dikkatini nasıl dağıtabileceğinizi düşünmeye değer. En sevdiği oyuncaklardan bazılarını önceden bir yetişkin tarafından saklayarak bir arama düzenleyebilirsiniz. Arama elbette yürüyerek, kendi ayaklarınızın üzerinde durarak yapılmalıdır. Şimdi çocuğun dikkatini dağıtmak istiyorsanız, bunu dikkatini evdeki bir nesneye yönlendirerek yapabilirsiniz.

Oyun alanı yürüyüşleri iyi bir fikirdir. Çocuğunuzun kendi yaşındaki diğer çocuklar tarafından örnek alınarak teşvik edilebileceği yerler. İnsan sosyal bir varlıktır ve akranlarını taklit etme arzusu onun doğasında vardır.

Ancak bu durumda yürüteç kullanmak iyi bir fikir değildir. Bir çocuk hızla onlara alışacak, onlardan vazgeçmek zor olacak ve bağımsız olarak yürümeye başladığı gün – bu cihaz sadece geciktirecek. Çocuğunuz için bir yürüme yardımcısı satın alabilirsiniz. Bu çok yönlü oyuncağın genç kaşifi heyecanlandıracağı ve yürüme becerilerini öğrenmesine yardımcı olacağı kesindir, ancak aşırı kullanılmamalıdır.

Yetişkinler, çocuğun bağımsız olarak yürümeye başladığı an üzerinde çok fazla durmamalıdır. Bir yetişkin gereklidir – yardım ve destek, ilgi ve övgü. Çocuğu aceleye getirmek ve görünüşünüzle sinirlendiğinizi göstermek sadece zarar verici olabilir.

Bu makale şu kitaplar temel alınarak derlenmiştir: S. Esakov.. “Yaş Anatomisi ve Fizyolojisi, Andrei Kurpatov, Mutlu Çocuk. Evrensel kurallar “ve Solnyshko Çocuk Evi RK domsolnyshko personelinin öğretmenlerinin çalışmalarının ve eğitim uygulamalarının materyalleri.kz/o-nas/o-detskom-dome/.