Anaokuluna gitmek istemeyen bir çocukla neden ve nasıl başa çıkılır?

Neredeyse tüm çocukların geçtiği önemli bir gelişimsel ve sosyal aşama anaokuluna devam etmektir. Her ebeveyn anaokuluna ne zaman başlayacağına bireysel olarak karar verir. Bazıları için optimum yaş iki yaşında başlarken, bazıları için adaptasyon anı dört yaşına veya daha fazlasına kadar ertelenir. Çocuğunuzun yaşı ne olursa olsun, anaokuluna gitme isteğiyle ilgili sorunlar olması muhtemeldir. Oraya gitme konusunda ısrarlı bir isteksizlik farklı aşamalarda ortaya çıkar. İlk günler (uyum) ya da uyum sürecinden çok sonra herhangi bir zaman olabilir. Ebeveynler, çocukları toplanıp anaokuluna gitmeye çalıştıklarında engellerle karşılaştıklarında kaybolurlar. Anne ve babaların endişeleri, çocuğun olumsuz tutumlarının kaynağını tespit etme ihtiyacını tetikler. Çocuklar kendi bakış açılarını her zaman doğru, açık ve makul bir şekilde ifade edemeyebilecekleri için asılsız tahminler ortaya çıkar. Öğretmenlerin sertliği, arkadaş canlısı olmayan akranlar, iştah açıcı olmayan yiyecekler sorunun nedenidir? Tahmin etmeye gerek yok. Anaokuluna gitme isteksizliğinin nedenleri ve durumu yumuşak ve etkili bir şekilde düzeltmenin yolları hakkında teorik ve pratik materyalleri okumanızı öneririm.

Nedenler

Bir çocuğun anaokuluna gitme isteğini etkileyen birçok neden vardır. Devlet kurumlarında (özel kurumların aksine) standart bir yaklaşım uygulanmaktadır. Burada çocuğun bireysel ihtiyaçlarını dikkate almak ve gerçek duygu ve hislerini incelikle ayırt etmek zordur. Bu, onlarla başa çıkmak için yeterli kaynağın olmaması nedeniyle daha fazla sorunun ortaya çıktığı yerdir. Yeni yürümeye başlayan çocukların anaokulunu düşündüklerinde kendilerini rahatsız hissetmelerine neden olan ana nedenleri öğrenin:

1. Zor adaptasyon. Teorik çalışmalar 1-2 hafta süren hafif bir adaptasyon olduğunu göstermektedir. Başlangıçta çocuklar yeni ortamlarında ve yeni çevrelerinde kendilerini rahatsız hissederler. Daha sonra hızla alışırlar ve normal, aktif bir anaokulu öğrencisi olurlar. Uyumsuzluğun iki derecesi vardır: orta ve zor. Orta evre 1 aydan kısa sürerken, karmaşık evre iki ay veya daha uzun sürer. Alışmanın zorluğu birçok faktöre bağlıdır: mizaç, yaşam tarzı, ailedeki ebeveynlik taktikleri, sağlık vb..

2. Akranlarıyla yaşadıkları olumsuz deneyimler. Herkes bilir ki, her oyun parkında başkalarının oyuncaklarını alan ve onlara dayak atan en az bir kontrolsüz zorba vardır. Bunun sadece bir bölüm olduğunu anlıyoruz, ancak yeni yürümeye başlayan çocuklar her şeyi tekrar tekrar algılar. Güçlü olumsuz algılar geliştirir ve travmatize edici duygulardan kaçınmaya çalışırlar.

3. Ebeveyn korkuları ve endişeleri. Anaokuluna hazır olma konusu genellikle çocuk bakıcısı adaylarını etkiler. Ancak ebeveynlerin süreç üzerinde doğrudan etkisi vardır. Bazıları korkularını bebeğin önünde tartışır ve endişelerini, kaygılarını gösterir. Anne ve babanın duyguları bebek tarafından ince bir şekilde algılanır ve onlar da endişeli hale gelir. Bunun sonucunda anaokuluna karşı olumsuz bir tutum ve devam etme isteksizliği ortaya çıkmaktadır.

4. Anaokulu ortamı ile ev ortamı arasındaki keskin farklar. Çocuklar esnek olsalar da, koşullardaki ani bir değişikliği anlamakta zorlanırlar. Yeni bir sosyal çevreye girdikleri anda, henüz anlayamadıkları pek çok talep ortaya çıkar. Öfke nöbetleri, kreşle ilgili olumsuz duyguların hafifçe dışa vurulması bir protestodur. Konfor alanlarını terk etmekten kaçınmaya çalışırlar. Bu bir heves değil, sadece psikolojik savunma mekanizmalarının bir tezahürüdür.

5. Bakıcı ile ilişkide yaşanan zorluklar. Eğitimci, çocuklar için sosyal çevre konusunda bir rehberdir. Sadece öğretme ve öğrenme sürecini düzenlemekle kalmaz, aynı zamanda herkesin duygusal rahatlık bulmasına da yardımcı olur. Ancak koşullar her zaman sorunsuz gitmez. Çocuk bakıcısının ihmali, çocuğun ihtiyaçlarını görmezden gelmesi, sert ve kaba sözler çocuğu çok incitir ve ebeveynler onları korumak ve olumsuzluklardan korumak için orada değildir. Çocuklarda kaygı, ağlama ve saygı ve sevgi görmedikleri bir yere geri dönme isteksizliği görülmesi.

6. Durumsal zorluklar.Muayenehanemde, anaokuluna gitmek istememekte ısrar eden bir çocuğum vardı. Buna yoğun öfke nöbetleri, evde kalmak için fiziksel girişimler eşlik etti. Ebeveynler onun kendilerini manipüle etmeye çalıştığını düşündüler. Bebeğin evde uyumadığı ve uyutulmaya çalışılmadığı, gündüz bakımında ise bunun rejimin temel bir unsuru olduğu ancak çalışma sonucunda anlaşıldı. Yatağa gitme ihtiyacına gözyaşlarıyla tepki verir, annesini almak ister ve kaçmaya çalışır. Ve bu münferit bir vaka değildir. Bazı çocuklar yaramazlık odasındaki tuvaletleri sevmez, bazıları anaokulu ortamından nefret eder…

7. Ebeveynler çocuklarını başkalarıyla kıyaslar. Tüm anne ve babalar çocuklarının önemli becerileri öğrenmede en hızlı ve en iyi olmalarını ister. Ancak ideal beklentiler gerçekle uyuşmadığında, bazıları yeni yürümeye başlayan çocuklarında rekabetçi bir ruh yaratmaya çalışır ve diğer çocuklarla benzetmeler yapar. “Grubunuzdan Lenya kaşıkla yemek yiyor ve kendi başına tuvalete gidiyor, peki siz neden bağımsız olmak istemiyorsunuz??”. Bu, ebeveynlerinin beklentilerini karşılayamayan çocukların sıklıkla duyduğu bir örnek ifadedir. Bu tehlikeli ve temelden yanlıştır. Buna karşılık olarak sadece anaokuluna gitmekten kaçınma arzusu değil, aynı zamanda özsaygının azalması, ebeveynlerin sevgisizliğine dair endişeler ve daha pek çok sonuç ortaya çıkar.

Bu, çocuğunuzun anaokuluna gitmekte isteksiz olmasının en yaygın nedenlerinin örnek bir listesidir. Ebeveynler olarak nedenini bulmak sizin için zor olabilir.Doğru yaklaşım, çocuğun olumsuz duygularının kaynağının tam olarak nerede yattığını anlamanıza yardımcı olacaktır:

1. Konuş onunla. Net konuşamayan çocuklardan bilgi almak zordur. Ancak onların bile endişe duydukları nesneyi işaret etme ve işaret etme yolları vardır. Ebeveynlerin çocuklarının endişelerini anlamak için dikkatli ve istekli olmaları gerekir. Zaten iyi bir konuşma becerisine sahip olanlar, anaokuluyla ilgili sevmedikleri şeyleri daha spesifik olarak söyleyebilirler. Ancak onlar bile her zaman kesin nedeni formüle edemeyebilirler ve sorunuza verecekleri yanıt sessiz olacaktır. O zaman farklı bir yaklaşım deneyebilirsiniz: Her ziyaretten sonra onlara ne yaptıklarını ve bundan keyif alıp almadıklarını sorun. Bu işin aslını öğrenebilirsiniz.

2. Çocuk bakıcınızla konuşun. Deneyimli bir pedagog, çocuğun etkileşimlerindeki ve yeni ortama uyum sağlamasındaki “sorunlu” noktaları nasıl net bir şekilde analiz edeceğini bilir. Sadece nasıl yemek yediğini, nasıl davrandığını sormayın. Çocuğun rutinlere nasıl tepki verdiğine, diğer çocuklarla nasıl bir ilişkisi olduğuna, ne kadar aktif olduğuna, yaratıcı bahçe yaşamına nasıl katıldığına ilgi gösterin. Bu sorular çocuğunuzu gerçekten neyin rahatsız ettiğini bulmanıza yardımcı olabilir.

3. Çocuğun sağlığını kontrol edin.Genellikle fiziksel rahatsızlık okul öncesi eğitime katılma isteğini etkiler. Muhtemelen biraz acı veya endişe çekiyordur ve ev benzeri, rahat bir ortamda daha fazla zaman geçirmek isteyebilir.

Çocuğunuzun anaokuluna gitmeyi istemesini nasıl sağlarsınız?

Hemen belirtmek isterim ki, ahlaki ve fiziksel yollarla uygulanan şiddet, sorunu daha da kötüleştirmekten başka bir işe yaramayacaktır. Çocuğunuzun hareketli ve kırılgan sinir sistemi, anaokuluna gitmek istememesinden çok sizin saldırılarınızdan zarar görecektir. Bu nedenle uygulanan tüm tedbirler yumuşak, göze batmayan ancak düzenli olmalıdır. Eğer öyleyse, başarılı olacaksınız. kesin neden açıklığa kavuşturulduğunda, düzeltme yol ve yöntemlerinden uygun bir araç seti seçebilirsiniz.

İlk gün kreş ziyareti için hazırlık yapın

Çocuklarını ahlaki ve fiziksel olarak okul öncesi ortama hazırlama konusunda endişe duyan ebeveynlerin anaokuluna yönelik kalıcı olumsuz tutumlar için talepte bulunma olasılığı daha düşüktür.Çocuğunuzun birincil sosyalleşmeye hazırlanmasına hangi etkinlikler yardımcı olur?

1. Onunla anaokulunun avantajları hakkında konuşun.Onlara anaokulunun nasıl bir yer olduğunu anlatarak “zemin” hazırlamaya başlayın. Neden oraya gidiyorlar, orada ne yapıyorlar?. Eskiden nasıl katıldığınızı anlatabilirsiniz. Çocuklarla oynarken, resim yaparken ve öğrenirken, yürüyüşe çıkarken ne kadar eğlendiniz. Çocuk kendi programını zaten biliyorsa, gündüz bakımının organizasyonu tartışılabilir. Çocukların oraya ne zaman gittiği ve ebeveynlerinin onları ne zaman aldığı. Çocuğun çıkarlarını temel alarak olumlu yönlere odaklanmak önemlidir. Diyelim ki resim yapmayı seviyor. Çocukların sık sık bahçede bir şeyler karaladıklarını, resim sergileri açtıklarını vb. söyleyin..

2. Ev zamanını bahçe zamanına uyarlayın.Adaptasyonun en zor kısmı yeni bir rutine alışmaktır. Bu nedenle, kurumunuzdaki rejimin ne olduğunu önceden öğrenin ve bunu evdeki rejime göre ayarlayın. Aynı saatte uyandırın, öğleden sonra uykusuna yatırın ve aynı saatte yürüyüşe çıkarın. Yeme alışkanlıklarınızı ayarlamanız da önemlidir: Anaokulunda beklediğinizle aynı zamanda ve aşağı yukarı aynı yiyeceklerle yemek yiyin. Aksi takdirde kahvaltıda sosis yemeye alışmış bebekler anaokulundaki süt lapasına sırt çevirecektir.

3. Onu yürüyüş için anaokulunun oyun alanına götürün.Gündüz bakımevi genellikle çocuğunuzu oyun alanıyla erkenden tanıştırmak için girişimde bulunacak ve oyun zamanı oyun alanına gelmeyi teklif edecektir. Eğer bir öneri alamazsanız, ona kendiniz sorun, bu sizin de yararınıza olacaktır.

4. Başarılı faaliyetleri ödüllendirin.Önemli olan aşırıya kaçmamaktır, aksi takdirde önlem kreşe gitmek için mali bir teşvik oluşturabilir. Ve ikramlar olmadan çocuk gitmeyi reddedecektir.

Bağımsız olmanıza izin verin

Çocuğunuza artık biraz daha büyüdüğünü ve tıpkı yetişkinler gibi yeni hak ve sorumluluklara sahip olduğunu açıklayın. Anaokuluna gitme yükümlülüğünün ve örneğin kendi kıyafetlerini seçme hakkının olduğu yerlerde. Hava durumuna uygun olduğu sürece seçtiğiniz görselin aşırı renkli olmasına izin verin. Onun haklarını tanıdığınızı ve fikirlerine saygı duyduğunuzu hissetmek, onu kreşe gitmeye teşvik edecektir. Sizin için kabul edilebilir olan şeylerden seçenekler sunun. Örneğin, bir kafeye veya sinemaya gitmek, mavi veya sarı bir tişört giymek vb..

Sakin olun

Çocuğunuzun öfke nöbetlerine sakince karşılık vermek önemlidir. Yani, o ne kadar yüksek sesle bağırırsa, siz de o kadar sessiz. Ona yakın durmalısınız ki onu terk etmediğinizi hissedebilsin. Ancak bağırıp çağırmak ve zor durumlardan kaçmak bir seçenek değildir. Bilgeliğiniz, sevginiz ve anlayışınız bu zor aşamada bebeğinize duygusal olarak nasıl tepki vereceği konusunda doğru fikirleri vermek için çok önemlidir. Bebeğiniz için rol model sizsiniz ve bu nedenle uygun bir örnek oluşturmalısınız.

En sevdiğiniz oyuncağı kreşe götürün

En rahat ve konforlu olduğu evin bir parçası haline gelecektir. Anaokuluna daha iyi uyum sağlamasına yardımcı olur çünkü çocuğun moralini yüksek tutar ve evinin yakınında olduğunu hissetmesini sağlar. Bebeğiniz için her şeyin yabancı olduğu bir yerde, evdeki küçük bir nesne onun her şeye daha çabuk alışmasına yardımcı olacaktır. Sevdiği bir oyuncakla bahçeye bu kadar düşmanca bakmayacaktır.

Olumlu bir tutum sergileyin

Gündüz bakımına giderken neşe ve huzur gösterin. Orada olmasını beklediği harika şeyler ve insanlar hakkında konuşun. Orada ne kadar eğlenecek ve bahçede geçirdiği saatler ne kadar çabuk geçecek. Ruh haliniz bebeğinize karşı çok hassastır. Anne veya babadan gelen olumlu bir gösteri, çocuğun anaokulunun kendisi hakkında olumlu bir imaj oluşturmasına yardımcı olabilir. Bebeğinizi anaokulundan itibaren aynı tutumla karşılamanız önemlidir. Neler yaptıklarını sorun, başarılarını övün ve onları sevdiğinizi söyleyin.

Çocuğunuza karşı dürüst olun

Gündüz bakımevinden bir dakikalığına ayrıldığınızı söyleyemeyebilirsiniz, ancak tam bir günlüğüne ayrıldınız. Çocuğun güvenini kaybetmek kolaydır ve bir sonraki ayrılışınızda, bunun uzun zaman alacağını bilerek ağlamaya başlayacaklardır. Ne beklemeniz gerektiğini mümkün olduğunca dürüst ve açık bir şekilde açıklayın. Her halükarda tesisin zaman çizelgesine göre belirlenen saatte onu alacağınızı açıkça belirtin. Bu durum diğer hususlar için de geçerlidir. Çocuğunuzun anaokulu hakkında bir sorusu varsa, mümkün olduğunca dürüst bir şekilde yanıtlamaya çalışın.

Çocuğunuzun önünde öğretmenleri ve kreşleri eleştirmekten kaçının

Değerleriniz, ilkeleriniz ve tutumlarınız çocuğunuza aktarılır ve çocuğunuz tarafından tamamen özümsenir. Sen bir ölçütsün, sarsılmaz bir davranış standardısın. Anaokulundaki öğretmenlerin profesyonel olmadığına, yemek menüsünden memnun olmadığınıza, oyun alanının durumuna vb. dair sözleriniz.. bebeğin imajını güçlü bir şekilde etkiler. Orasının kötü bir yer olduğunu fark eder, çünkü annesi ya da babası öyle söylemiştir. Ve sonra bahçeye gitmek istemeyi bırak. Dolayısıyla, çocuğun önünde maksimum kısıtlama ve gündüz bakım merkezinin minimum eleştirisi.

Sonuç

Pek çok çocuk bu sorunu yaşıyor ancak pek çoğu bunu düzeltmek için ne yapacağını bilmiyor. Biz, bir yetişkinin bakış açısıyla, herhangi bir zorluğun sadece geçici bir engel olduğunu anlıyoruz. Çocukların bakış açısı yoktur. Gerçek zorlukları telafi edilemez olarak algılarlar ve çocuklar endişeli hissederler. Sadece ebeveynler ve öğretmenler küçük çocuklarının bu zor dönemi atlatmalarına yardımcı olabilir, böylece anaokulunda geçirdikleri zamandan gerçekten keyif alabilirler. Size ebeveynlikte başarılar, çocuklarınıza da sağlık ve içten mutluluklar dilerim.