Kestane Nasıl Dikilir

Kültürde en yaygın olanı yenilebilir veya asil kestanedir, bazen Kafkas veya at kestanesi olarak da adlandırılır. Her ikisi de süs bitkisidir, ancak ilkinin lezzetli ve sağlıklı meyveleri de vardır. Birçok Avrupa ülkesinde önemli bir gıda maddesidir. At kestanesi dünyanın ortasında yaygın bir ağaç ve dünyanın ortasına dikilebilecek kadar süslü iken, yenilebilir kestane subtropikal bir sakindir. Seleksiyon ve ıslah yoluyla, asil kestaneyi, yani Amerikan çeşidini orta bölgenin koşullarına uyarlamak mümkün olmuştur. Ağacı kestane çürümesine karşı dayanıklı hale getirmek için Çin kestanesi ile çaprazlanmıştır. Akdeniz kestanesine kıyasla dona karşı daha dayanıklıdır ve eksi 34 dereceye kadar düşük sıcaklıklara dayanabilir. Yenilebilir kestanenin dona dayanıklılığı yaşla birlikte artar. Ağaç donarsa, kütük büyümesi ile iyi bir şekilde iyileşir.

Biraz biyoloji

Her iki bitki de isimlerinde “kestane” kelimesini içerir, ancak akraba değildirler ve farklı ailelere aittirler: ekilen kestane bir kayın ağacıdır ve at kestanesi bir saplı. Çok az ortak noktaları var:

1. Yaklaşık 25 m yüksekliğindedir;

2. Meyveleri sert kabuklu yumurta şeklindedir ve dikenli bir kabukla kaplıdır, yenilebilir kestanenin ise sürgün kuyruğu vardır;

3. çok uzun ömürlü.

4. Ama benzerlikler burada bitiyor:

5. At kestanesinin yaprakları parmak şeklindeyken, ekim kestanesinin yaprakları dikdörtgen şeklindedir ve sürgünler üzerinde süpronat şeklinde dizilmiştir;

6. Çiçekler de farklıdır – at kestanesi çiçekleri onu gören herkes tarafından beğenilir – dik piramidal püsküller mum gibidir, beyaz taç pembe bir tabana sahiptir ve bazı çeşitlerin pembe veya havlu çiçekleri vardır;

7. Ekim kestanesinin güzel ama daha az gösterişli çiçekleri vardır – başak benzeri çiçek salkımlarında sarımsı organları ve kırmızımsı bir stigması olan erkek ve dişi yeşilimsi çiçekler bulunur;

8. Dikenli bir gül ağacındaki meyvelerin sayısı da değişir: Bir at kestanesinde nadiren bir ya da ikiden fazla, bir tohum kestanesinde 7’ye kadar olabilir, ancak daha sıklıkla 3’tür;

9. tohum kestanesi daha büyük bir kılıfa sahiptir ve tamamen ince iğnelerle kaplıdır.

At kestanesinin meyvesi güzel ve şifalıdır ancak yenmez; tohum kestanesinde fındıkla rekabet edebilir ve çeşitli mutfak uygulamaları vardır.

Her ikisi de bahçeyi güzelleştirir. Kestane fidanları satın alınabilir veya meyveden üretilebilir.

Fide dikimi

Çalışma prosedürü her iki tür için de aynıdır, ancak at kestanesi yalnızlığı tercih ediyorsa, ekim kestanesinin çapraz tozlaşma için bir çifte ihtiyacı vardır. Kestane büyük bir ağaçtır ve bir yetişkin olarak çok fazla alana ihtiyaç duyar – 5 m’lik bir çevre, tercihen güneşli, hafif gölgeye izin verilir. Yenilebilir kestane ağacı daha dört yaşındayken meyve vermeye başlar. Bu ağaç, altında hiçbir şeyin yetişmeyeceği yoğun bir taç oluşturur, bu nedenle gölgeye toleranslı çiçekler bile dikmeyi planlamayın. Kestanenin kazık kök sistemi vardır ve merkezi köke zarar vermemek önemlidir. Bahçe merkezleri genellikle kapalı kök sistemine sahip yıllık bitkiler satar – bu en iyi seçenektir.

Dikim algoritması:

1. Gelecekteki kök sapının üzeri sürülür ve metrekare başına bir metrekare toprak eklenir. Bir kova humus;

2. Sonbaharda, yapraklar çoktan döküldüğünde veya ilkbaharda, tomurcuklar hala tazeyken, 50 cm genişliğinde ve aynı derinlikte kare bir çukur kazın ve üstteki verimli malzeme tabakasını bir kenara koyun;

3. Toprak killi ise bir kova kum ile iyileştirilir; kumlu ise kil eklenerek iyileştirilir;

4. Kum ve humusla (her biri 1 parça) karıştırılmış toprağı (2 parça) bir kenara koyun, 200 g dolomit unu ekleyin ve asitlik nötrün biraz altındaysa 500 g’a kadar ekleyin, kestane ağaçları hafif asidik toprağı sever;

5. Elde edilen alt tabakaya 200 g kompleks mineral gübre eklenir ve her şey iyice karıştırılır;

6. Çukurun dibinde kumla karıştırılmış çakıl taşlarından oluşan 15 cm’lik bir tabaka halinde drenaj;

7. Daha sonra ağacın bağlanacağı bir çivi yerleştirin;

8. Üzerine küçük bir tabaka hazırlanmış substrat dökülür, bir kova su dökülür ve fide, dikimden sonra kök boynu toprak seviyesinden yaklaşık 5 cm yukarıda olacak şekilde yerleştirilir;

9. Kalan boşlukları hazırlanan alt tabaka ile doldurun, toprağın sıkıştırılması için zaman zaman fideyi sallayın;

10. Kök bölgesini hafifçe sıkıştırın ve toprağı gövdeye doğru tırmıklayın, böylece 15 cm’lik bir dikim tümseği oluşturun;

11. Başka bir kova ılık su ile sulayın.

Ağaç ilk başta düzenli sulamaya ihtiyaç duyar.

Fide dikmenin bir alternatifi de bitkiyi meyveden yetiştirmektir.

Kestaneleri sonbaharda hasat edin, herhangi bir hastalık veya hasar belirtisi olmayan büyük kestaneleri seçin.Bunlarla çeşitli şekillerde başa çıkılabilir:

1. bir tohum yatağına yüzeysel olarak ekmek– Sadece biraz toprağa bastırın ve ince bir tabaka yaprak döken toprak veya düşen yapraklarla örtün, meyve doğal tabakalaşma ve ilkbahara geçecektir;

2. Hasat edilen kestaneleri ıslak kum içeren bir kaba koyun ve kış boyunca buzdolabının alt rafında saklayın, ve ilkbaharda yatağa ekin, ekimi ayda birkaç kez kontrol edin ve çürümüş veya küflenmiş meyveleri çıkarın.

İyi gelişmiş fideler sonbaharda dikime hazırdır; bazen bir yıl daha ertelenir ve bir okulda büyümeye bırakılır. Çok iyi çimlenmedikleri için tohumları stokta toplamak en iyisidir. Tüm kestane türleri bu şekilde çoğaltılabilir.