Asi bir çocuk – nedenleri ve yapılması gerekenler

Çocuk yetiştirmek ebeveynler için zor ve önemli bir görevdir. Tüm anne ve babalar en az bir kez çocuklarının eğitim önlemlerine karşı gösterdiği dirençle karşılaşmıştır. Bazıları daha az şanslıdır – bir bebekle her günlük etkileşime bir mücadele, kontrolsüz davranışları evcilleştirme çabası eşlik eder. Bunu boşuna yapmak kafa karıştırıcıdır ve kişiyi çocuğunun yıkıcı davranışlarının nedenleri üzerinde derinlemesine düşünmeye zorlar. “Hayır” ve “olmayabilir” kelimelerini bilmeyen çocuklarla iletişim kurmanın zorluğu, tam da duyarlı bir tutum ifade etmenin ve sosyal, hijyenik ve diğer türden normları, kuralları aşılamanın zorluğundadır. Çoğu zaman ilgili ve endişeli ebeveynler bireysel itaatsizlik vakalarını abartma eğilimindedir.

Düzeltilmesi gereken bir sorun olduğunu anlamak için, asi bir çocuğun psikolojik profilini tanımak gerekir:

1. Temel disiplin becerilerinin eksikliği. Eğer okuldaysa, sınıfın ortasında kalkıp kendi başına dışarı çıkabilir. Bunu neden yapıyor?? Çünkü davranış kurallarını öğrenmemiş ve kabul etmemiştir. Sistematik ve kaba disiplinsizlik “zor” bir çocuğun ilk işaretidir.

2. Kabul edilemez davranışları düzeltmeye yönelik yetişkin yorumlarını kabul edememe ve analiz edememe.

3. Öfke nöbetleri, ebeveynlerin eylemlerini sınırlama girişimlerine karşı yaygın bir tepki haline gelir. Bu, birçok yetişkinin düşündüğü gibi manipülatif değildir. Aslında, ağlamak sizin için olduğu kadar onun için de rahatsız edicidir. Ancak başa çıkma mekanizmaları geliştirmediği için olumsuz duyguların hücumuna karşı koyamaz.

4. Özdenetim becerilerinde tamamen veya kısmen eksiklik. Muhtemelen kötü davranışları hakkındaki yorumların sürekli havada uçuşması kendisinin de hoşuna gitmiyordur. Ancak sorun şu ki, eylemlerini kontrol edemiyor. Bu durum duygusal-istemsel alanın gelişimindeki bozulmadan kaynaklanmaktadır.

5. Empati göstermiyor. Yeni yürümeye başlayan çocuklar iki yaşından itibaren empatinin temellerini öğrenmeye başlarlar – başkalarının duygularını tanımaya, analiz etmeye ve aynı şekilde karşılık vermeye başlarlar. Asi çocuklar başkalarını anlamaya çalışmazlar ve birini incittiklerinde ya da kırdıklarında anlayış göstermezler.

6. Sosyal normlara ve kurallara kasıtlı olarak uymamak. Küçük ve okul öncesi çocukların birine zarar vermek için kötü şeyler yaptıkları bilinmemektedir. Açık protestolarının amacı ebeveynleri, arkadaşları veya bakıcıları incitmek değildir. Zor çocuklar farklı şekilde motive edilir.

7. Çocuklarla sosyalleşmekte zorlanırlar ve akran grubu içinde yabancılaşmış hissederler. Vurma, ısırma, oyun arkadaşlarına zarar verme dürtüsüne karşı koyamama, diğer çocukların zorbadan uzaklaşmasına neden olur. Sosyal davranış kurallarını bilen ve anlayan küçük çocuklar, bu kuralları çiğnemenin cezalandırıldığını da bilirler. Boykot, oyunlara katılma isteksizliği – bu tür eylemler, yaramaz bir arkadaşın yıkıcı eylemlerinden hoşnutsuzluk gösterme girişimleriyle işaretlenir.

8. Bakıcılar ve öğretmenler onlara karşı olumsuz duygularını gizlemekte zorlanırlar. Görevleri eğitim hizmetleri sunmak, davranışları denetlemek ve basit kurallar ve düzenlemeler getirmektir. Çocuğun bu eylemlere karşı aktif direnişi, açık bir olumsuz renklendirme ile güçlü bir duygusal tepki uyandırır. Pedagojik etik, eğitimcilerin ve öğretmenlerin duygularını açıkça ifade etmelerine izin vermez, ancak çocuklar yetişkinlerin ruh hallerinin nüanslarına duyarlıdır. Bu nedenle zor bir çocuk bazen kendisine düşmanca davranıldığını fark eder.

Nedenler

Çocuğunuzun davranışlarının arkasındaki nedenleri anlamak, istenmeyen davranışları düzeltme yolundaki ilk görevdir. İşte çocuğun aile içindeki yetiştirilme tarzı ve çocuğun hayatının diğer alanlarındaki geçmişiyle ilgili nedenler. Öncelikle aşağıdaki tabloda gösterilen asi davranış biçimlerine yol açan ebeveynlik sistemlerine daha ayrıntılı olarak bakalım.

Gördüğünüz gibi, çocuklarla etkileşimin gerçekleştiği başlangıçta belirlenen ebeveynlik standartları, çocukların gelecekteki davranışlarını büyük ölçüde belirlemektedir. Çocukların yaş normlarına uygun olarak sağlıklı bir şekilde gelişebilmeleri ve topluma kolayca uyum sağlayabilmeleri için ebeveynler olarak izin verici ve otoriter kısıtlamalar arasında bir denge kurmamız çok önemlidir.Şimdi de asi davranışlara yol açan diğer nedenlere bakalım:

1. Kriz zamanları. Bir çocuğun yeni bir gelişim aşamasına geçişini ve zihinsel alanda niteliksel bir dönüşümü işaret eden normatif krizler vardır. Bu dönemde çocuğun yaşadığı zorluklar genellikle kontrolsüz davranışların durumsal olarak sergilenmesine yol açar: saldırganlık, itaatsizlik, fiziksel istismar, öfke nöbetleri vb..

2. Olumsuz ebeveyn örneği. Ebeveyn örneğinin çocuk yetiştirmedeki önemi birçok uzmanın çalışmalarında belirtilmiştir. Yetişkinlerin gereksinimleri ile gerçek davranışları arasındaki uyumsuzluk, çocuklarda iç çatışmaların ve sonuç olarak yıkıcı davranışların kaynağıdır.

3. Zihinsel Nedenler. Bazen alakasız davranışlar zihinsel süreçlerdeki eksikliklerden kaynaklanır: hafıza, düşünme, dikkat. Örneğin, ebeveynlerin sözlerine dikkat etmemek, onları anlamada ve onlara uymada başarısızlığa yol açar. Bu nedeni tespit etmek için, bir çocuk psikoloğu çocuğun kapsamlı bir psikolojik değerlendirmesini yapmalıdır.

4. Çocuğun rutininde ciddi bir değişiklik.Kardeşlerin aileye katılması, başka bir şehre taşınma ve diğer birçok travmatik deneyim bazen davranış sorunlarının kaynağı olabilir. Bu neden, uyum güçlüğü çeken çocuklar ve sadece hassas, kırılgan çocuklar tarafından gösterilir.

Asi davranışlarla nasıl başa çıkılacağı konusunda ebeveynlere tavsiyeler

Ancak nedenler belirlendikten sonra davranışı düzeltmek için uygun yollar seçilebilir. İşte ‘zor’ çocukların ebeveynleri için, olumsuz yıkıcı davranışları en aza indirmek ve ortadan kaldırmak için tasarlanmış bazı temel yönergeler.

Ödül ve ceza sistemini tanıtın

Olumlu yönlere odaklanmak daha iyidir, ancak bazen kontrolsüz davranışlara karşı yaptırımlar uygulamanız gerekir.Çocuğun ruhunu travmatize etmeyecek etkili ve hafif bir ceza düzenlemek için bazı önemli kurallar vardır:

1. Şiddet yok (fiziksel veya psikolojik). Örnek davranışlar hatalı yetiştirilme tarzından, psikolojik sorunlardan kaynaklanmaz. Fiziksel ceza ve aşağılama sadece durumu daha da kötüleştirecek ve çocuğun kendini aşağılık hissetmesine neden olacaktır.

2. Neden cezalandırıldığını açıklayın.“Çünkü ben öyle dedim”, “bu benim hatam” ve “nedenini biliyorsun” cümlelerini unutun. Çocuğun tepkilerini düzeltmeye yönelik her türlü ebeveyn etkisi gerekçelendirilmelidir. Aksi takdirde, çabalarınız boşa gidecektir.

3. Suça rağmen çocuğunuza sevgi göstermeye devam edin. Evet, şu anda kötü bir şekilde ilerliyor. Yaptırımlar kullanarak bunu ona bildirirsiniz. Ancak, o sizin sevgili ve eşsiz bebeğiniz olmaya devam ediyor. Bunu not etmek önemlidir, böylece cezayı kişiliği pahasına almaz.

4. Şakacı ile yüzleşmeyi yalnız kalana kadar erteleyin.Suistimalin ve daha da ötesi cezanın kamuoyu önünde tartışılması, çocuğun yabancıların huzurunda tekrar tekrar suçluluk ve rahatsızlık duyguları yaşamasına neden olur. Kapanır ve sorunun kökenine inmek daha da zorlaşır.

5. Cezalandırma seçici olmalıdır. Bir çocuk geziden eve geç gelirse, sizin belirleyeceğiniz bir süre boyunca geziden mahrum bırakılır. Saati söyleyebiliyor ve telefonu her zaman yanında. Yani, size kasıtlı olarak itaatsizlik etti. Ancak küçük bir çocuk bir vazoyu devirirse, bu onun hatası değildir. Eylem kasıtlı değildi ve çocuk kasıtlı olarak sizi rahatsız hissettirmek istemedi. Önemli olan, bir cezalandırma yöntemi seçerken, yaş özelliklerini ve analiz edilmesi gereken diğer birçok faktörü göz önünde bulundurmaktır.

6. Kişiliğine saygı gösterin. Saygınız onun iyi olduğunu, ancak tökezlediğini ve kötü seçimler yaptığını gösterecektir. Bir çocuğun kişiliğini asla eleştirmeyin. Eylemi eleştiren bir dil seçin.

7. Tavrını dinle.Mahkemede bile sanığa suçlamalarla ilgili görüşlerini ifade etme fırsatı verilecektir. Çocuğunuzun yanlış davranışının motivasyonel yönünü, durumu nasıl gördüğünü netleştirin. Duyduklarınız, cezalandırma yönteminin seçimini büyük ölçüde etkileyecektir.

8. Ceza, temel ihtiyaçları gerçekleştirme fırsatlarının kaybedilmesini gerektirmemelidir. Suçlu çocuğu asla yemekten, sudan, uykudan vs. mahrum bırakmayın.. Bu sadece psikolojik olarak yanlış değil, aynı zamanda tüm insan hak ve özgürlüklerini de ihlal ediyor. Çocukken adalet özlemi en yakınındakiler tarafından bastırılmışsa, bir yetişkin olarak haklarını nasıl savunacak??

9. Önleyici konuşmalar başlatın.Önceden uyarmak, önceden tedbir almaktır. Zor davranışlarla tekrar tekrar karşılaşıyorsanız, bu veya bu yanlış davranışa karşı uygulamaya hazır olduğunuz ve uygulayacağınız yaptırımları önceden belirleyin.

Bir çocuk iyi bir davranış sergilediğinde, bunun fark edilmemesine izin vermeyin – övün ve ne kadar memnun olduğunuzu söyleyin. Övgü, dondurma salonlarına davet ve diğer teşvikler şeklindeki olumlu pekiştirmeleriniz, iyi davranmaya devam etmek için güçlü bir motivasyon kaynağıdır.

Çocuğunuzun normal bir yaş krizini atlatmasına yardımcı olun

Bu, gelişimin kritik dönemlerindeki davranış bozuklukları için geçerlidir. Örneğin, üç yaş. Bebek bu dönemde özerklik ve bağımsızlık isteyecektir. İletişim kurma yöntemlerini ve liderlik faaliyeti türünü değiştirir. Bu değişiklikler her çocuk için farklı şekilde devam edecektir. Olumsuz davranışın yoğunluğu da değişir.Bir ebeveyn bu durumda ne yapabilir?

1. Özerkliğini kullanmasına izin verin. Onu ev işlerine dahil edin. Süpürmenize, bulaşıkları yıkamanıza, tozları silmenize yardım etmek isterse – memnuniyetle. Sizin hassas gözetiminiz altında, yürümeye başlayan çocuğunuz yeni bir özerklik ihtiyacının tatminini deneyimleyecektir. Evet, daha uzun sürecek. İşleri yavaştan almanın bir yolu varsa, özerkliğini kullanmasına izin verin.

2. Net bir şekilde “hayır” deyin. İşinize ve çalışmalarınıza aykırı olarak onun her istediğini teşvik etmek işe yaramayacaktır. Bu nedenle, olumsuz tutumunuz granitten daha sert olmalıdır. Sözlerinizi gevşetir ve geri çekerseniz, çocuğunuz bunları kırılmaz, otoriter sözler olarak kabul etmekten vazgeçecektir.

3. Öfke nöbetlerine karşı olumsuz tutumunuzu ifade edin. Krizin seyrine birçok gözyaşı eşlik ediyor. Ve gözyaşlarının her zaman ciddi bir nedeni yoktur. Bebeğiniz sakinleştiğinde, gözleriniz onunkilerle aynı hizada olacak şekilde karşısına oturun ve ona bu davranışı kabul etmediğinizi söyleyin. Yine, düzeltme yapmadan sağlam bir duruş sergilemelisiniz.

4. Sabır ve tekrar sabır.Bu süre geçene kadar, zor zamanlar geçiren çocuğunuzu kırmamak ve incitmemek için sabırlı olmanız gerekecektir.

Sadece nasıl işlediğini ve temel sorunların neler olduğunu bilmeniz gerekir, böylece diğer krizler sırasında nasıl davranacağınızı çözebilirsiniz.

Davranışları iyileştirmeye yardımcı olacak ebeveynlik ipuçları

Anlaşıldığı üzere ebeveynlik, yaşamın ilk günlerinden itibaren ortaya konan davranışsal tepkilerin temelini oluşturmaktadır.Aşağıda, uyumlu bir kişilik geliştirmenize yardımcı olacak basit yönergeler yer almaktadır:

1. Çocuğun duygularına saygı gösterin, endişelerini dinlemeye hazır olun. Size kendi başına açılmazsa, ona şu anda neler olup bittiğini sormaya çalışın. Yavaş yavaş, onları destekleyebileceğiniz ve anlayabileceğiniz hisler ve duygular hakkında konuşma noktasına geleceksiniz.

2. Çocuğunuzun öfke nöbetleriyle başa çıkmanın etkili bir yolunu bulun. Deneme ve yanılma olmadan olmaz, ama er ya da geç timsahın değneğini bulursunuz. Örneğin, üç yaşındaki bir çocuk öfke nöbeti geçirdiğinde, dikkat dağıtma taktikleri işe yarar. Yani, dikkatini öfke nöbetinin konusuyla ilgili olmayan başka herhangi bir yapışkan ayrıntıya çevirirsiniz. Ve bu konuda yüksek sesle konuşmaya başlayın. İnanın bana, meraklı bir çocuk meraklı olacak ve bir dakika önce ne için ağladığını unutacaktır.

3. Eğer bir çocuk sürekli duygusallaşıyorsa, onu sakinleştirmeye çalışın. Çocuğunuza rahatlatıcı bir bebek masajı yapın, sakinleştirici etkisi olan özel çocuk bitki çayları için (ancak öncesinde doktorunuza danışın), gün içinde bol bol aktivite yapmasına izin verin.

4. Bunu söyledikten sonra koşul değiştirilmemelidir. Sürekli değişen gereksinimler kararsız ebeveynliğin karakteristik özelliğidir. Çocuk artık neyin kabul edilebilir olduğunun sınırlarını bilemez ve kural dışı davranışlar sergilemeye başlar.

5. Çocuğunuzun hangi çizgi filmleri ve filmleri izlediğini takip edin. Yıkıcı tepki verme yolları gösteren olay örgüsü karakterleri vardır. Buna en iyi örnek “Maşa ile Koca Ayı” çizgi filmidir. Ana karakter sadece tatlı, komik bir şakacı değil. Her türlü kabul edilemez davranışı sergiliyor – tam itaatsizlik, önemli bir yetişkin figürünün otoritesine saygısızlık vb..

6. İyi bir örnek oluşturun. Çocuğunuzda olmasını istediğiniz nitelikler için bir rol model olun.

Sonuç

Asi çocuklar ebeveynlerin baş ağrısıdır. Ancak bilgeliğiniz, anlayışınız ve sabrınız bu zorlukların üstesinden gelmenize yardımcı olacak ve yaramaz bir çocuğa uygun tepkiler konusunda olumlu bir örnek oluşturacaktır. Bir sorunu bir ya da iki günde çözemezsiniz. Bu, tamamen bağımsız hale gelene kadar yürüteceğiniz karmaşık bir faaliyettir. Çabalarınız gelecekte sağlıklı, uyumlu ve dengeli bir çocukla sonuçlanacaktır.