Bir çocuk okulda zorbalığa maruz kalırsa ne yapmalı – Bir psikologdan tavsiyeler.

Okula başlama yaşı ve tam da bu olay küçükler için gerçek bir meydan okumadır. 7 yaşında bir çocuğun dünyaya bakışı yeniden çok hızlı bir şekilde değişir. Bu yaşta çocuk ne hissettiğinin farkına varmaya ve bu duyguları sınıflandırmaya başlar.

Elbette, her zaman duyguları vardı, ancak farkındalıkları 7 yaşında, kendimle ilgili “mutluyum”, “şok oldum” ve “üzgünüm” duygularının ortaya çıkmasıyla başlar.

Bu yaştaki bir çocuk, kendi duygularının farkına vararak ve bunları tanımlayarak başkalarıyla bağlantılı olduğunu anlamaya başlar. Bazı insanlar sempati, bazıları korku uyandırabilir, bazıları sıkıntıya neden olabilir ve diğerleri çocuğunuza iyimser bir enerji yükler.

Diğer insanların varlığı elbette bir çocuk için aşikardır, ancak tam özerkliklerinin farkındalığı ve bunu hesaba katma ihtiyacı çocuğun zihninde ancak 7 yaşında özümsenir. Çocuklar yol boyunca kaçınılmaz olarak akranlarıyla çatışmalar yaşamaya başlayacaktır

Bir çocuğun çatışmayı bağımsız olarak çözme becerisinin temelleri

Çoğu zaman ebeveynler, çocuklarını tüm olumsuzluklardan korumak için aşırı bir çaba göstererek, çocuğun sosyal becerilerine müdahale ederler.

Basit bir örnek – bir çocuk oyun alanında çocuklarla oynarken birisi beklenmedik bir şekilde ona çarpar veya oyuncağını elinden alır. Süper şefkatli ebeveyn, “haklı bir öfke” içinde zorbayı azarlar, ona haddini bildirir ve “adalet davası” yürütür. Bu tepki birçok ebeveyn için oldukça doğal ve anlaşılabilirdir. Ancak yapılması gereken doğru şey, çocuğun durumu kendi başına çözmesine izin vermektir. Bu, çocuk için önemli bir sosyal deneyim olacaktır.

Müdahale sadece aşağıdaki durumlarda gereklidir:

1. Bir çocuğun sağlığına yönelik açık bir tehdit olduğunda. Örneğin, bir çocuk onlara okulda dayak yiyeceğini söylediğinde.

2. Bir çocuk düzenli olarak zorbalığa maruz kalıyorsa ve açıkça iyi başa çıkamıyorsa.

Destek ve tüm ebeveynlik süreci sadece çocuğa duyulan sevgi üzerine değil, aynı zamanda onun yeteneklerine ve kendi gücüne duyulan güven üzerine inşa edilmelidir. Çocuğunuza böyle bir inanca sahip olduğunuzu göstermelisiniz. Bu inanç, çocuğa kendi kendine yeten ve başarılı bir insan olmak için ihtiyaç duyduğu enerjiyi ve güdüyü verir.

Olası bir sorunu önleyerek başlamak iyi bir fikirdir. Çocuğunuzun kendini daha iyi anlamasına ve tanımasına yardımcı olunmalıdır.

Okuldaki çatışma durumlarının psikolojik yönleri ve bunların önlenmesi

Bir çocuğun okulda zorbalık yapabileceği durumlar üç yaş seviyesinde ortaya çıkar: 7-10 yaş arası, 10-13-14 yaş arası ve erken ergenlik döneminde, 13-14 yaş civarında.

Çocuğun bu dönemlerdeki düşüncelerini anlamak ve güvendiği bir yetişkinden erken destek almak, okulda çatışmayı önlemek veya çatışma çıktığında kazanmak için iyi bir önleyici tedbir olabilir.

İlkokul, 7 – 10 yaş arası

Bu noktaya kadar çocuk çoğunlukla anaokuluna gitmiştir. Onu sadece anne ve babası yargılayabilirdi, başka hiç kimsenin görüşü a priori ilgilendirmezdi. Okula giden bir çocuk, kendisi için yeni olan bir dünyaya dalmış olur. Bu dünyada, hiç tanımadığı bir yetişkin, öğretmeni, ona bir not verebilir ve bu not ebeveynlerin ona karşı tutumunu etkileyecektir (çocuk için bu gerçek “damdan düşer” gibidir)!).

Hoş olarak nitelendirilemeyecek bu sürprizin yanı sıra, akranlarıyla ilişkilerinde dört gözle bekleyeceği başka şeyler de vardır. Bu kadar küçük çocuklar arasında bile zalimlik, bencillik ve adaletsizlik yaygındır ve sonuç olarak çocuklar arasında çatışmalar yaşanmaya başlamıştır.

Okulun ilk yılında çocuklar, bu diğer insanlarla iyi geçinmeleri gerektiği gerçeğini kabul etmek için gerçek bir cesaret göstermeli ve kendilerini kaybetmeden toplumun taleplerine boyun eğmeyi öğrenmelidir.

Ebeveynlerin, bu yaştaki bir çocuğun gözünde, bu yeni dünyada güvenlik ve emniyet duygusunu korumaları gerekir.

1. Başlamak için iyi bir yer, çocuğun duygularını tanımlamayı ve nitelendirmeyi öğrenmesidir, onlara doğru özellikleri ve doğru değerlendirmeyi vermek. Bu, çocukta sınırda ruhsal bozukluklara neden olabilecek rahatsızlıkları önler.

2. Çocuğun bilgisini değerlendiren öğretmenin tarafını kötü niyetle tutmayın. öğrenmede önemli olanın alınan notlar değil, çocuğun ne ölçüde öğrendiği ve yeteneklerinin objektif bir değerlendirmesi olduğunu açıklığa kavuşturmak; bu da ebeveynler için, dışarıdan gelenler, hatta eğitim diplomasına sahip olanlar için bile daha açık olmalıdır. Bu yaşlarda, çocuğun gelecekteki güçlü kişiliğinin temel taşı olması gereken özsaygısını korumak çok önemlidir.

3. Gerekirse çocuğunuza duygularını uygun şekilde kategorize etmeyi öğreterek,okuldaki akranlarıyla nasıl ilişki kurduklarını anlamalarına yardımcı olmak. Ancak, çoğu zaman, eğer duygularını doğru anlarsa, bunu kendi başına çözecektir. Böyle bir beceri, kişinin ‘keskin köşelerden’ kaçınmak ve meslektaşları arasında kendini rahat hissetmek için akranlarıyla bilinçsizce ilişkiler kurmasını sağlayacaktır.

10 – 13 veya 14 yaş arası

Bu yaş, çocuğun kendisi, çevresi, çevresindeki yaşam ve diğer insanlar hakkında oldukça net bir görüş oluşturmuş olmasıyla karakterize edilir. Artık toplumda yaygın olarak anlaşıldığı şekliyle bir “birey” olarak adlandırılabilir. Kısacası, artık sağduyu hakim.

Çocuğunuz ne istediğini anlamaya başlar ve yetişkinlerin ondan ne istediğinin farkına varır. Bu aşamada bir güven dengesizliği ortaya çıkabilir. Durumlar sürekli olarak ebeveynlerinin zorunlu taleplerine karşı kendini savunmak zorunda kalacağı şekilde gelişirse, onlarla iletişim ve bağ kopacaktır. Çocuk kaytarmaya ve hile yapmaya başlayacaktır ve bu gelişim aşaması olgunlaşma ve bağımsızlık kazanma ile bağlantılıdır, bu da genellikle hatalar ve başarısızlıklar olmadan elde edilemez.

Psikologlar, bu yaşın çocuklarda grup içinde yer alma ihtiyacının en yüksek olduğu yaş olduğunu tespit etmişlerdir. Sınıf personelinin “segmentlere” – “gerçek erkekler”, “inekler”, “sevgili kızlar”, “mükemmel kızlar”, vb – bölünmesi başlar.. Grup bütünlüğü ilkesi, çocukların kendilerini eksiksiz hissetmeleri ve eksik olmamaları için gereklidir. “Uyum sağlayamayanlar” veya “dengesiz kast” içinde yer alanlar için aşağılanma potansiyeli ortaya çıkmaya başlar.

Büyümenin bu aşamasındaEbeveynlerin çocuklarıyla güvene dayalı bir ilişki sürdürmek için daha fazla çaba göstermesi gerekir.

1. “Sen bana, ben sana” mekanizmasının yetiştirme sürecinin üstesinden gelinmesi gereken bir aşama olduğunu fark etmeli ve çocukla sözleşmeye dayalı olarak değil, özellikle de denetleyici bir terbiyeci olarak değil, bir kişi olarak iletişim kurmaya çalışmalısınız. Küçük ve deneyimsiz olsalar bile, onlarla zaten sağduyulu bir bakış açısıyla konuşulabilir.

2. Ebeveynlerine olan güvenleri kaybolmadıysa, bu yaş çocuğa bildiği her şeyi öğretmek için iyi bir zamandır, özellikle kelimeleri kullanarak. 10 yaşına kadar birçok kelimenin anlamı çocuk için henüz net değildir ve olayları değerlendirmesi kusurludur; 13-14 yaşından sonra çocuk ergenlik dönemine girecek ve birçok kelime onun için anlamsız olacaktır. Ebeveynler genellikle 10 yaşına kadar çocuklara “hayatı öğretirler” ve sonra da tükenip giderler. Bunun tam tersi de doğrudur; çocuğunuzun olgunlaştığı bu dönemde potansiyelinizi ve yaşam deneyimlerinizi onunla paylaşmaya hazır olma durumunuzu korumak için.

3. Böylece, eğer ebeveynlerine güveniyorsa, çocuk ebeveynlerinin tavsiyelerini memnuniyetle kabul edecek ve bir yetişkinin deneyimlerinin rehberliğinde kendi çıkarları doğrultusunda ilerleyerek, seçtiği sınıf arkadaşları grubunda değerli bir yer edinebilecektir.

Ergenlik yaşı, 13-14 yaş.

Bu çağ, kişinin tüm varlığını ve etrafındaki dünyayı tamamen yeniden düşünmesi ile ilişkilidir. Sadece kız olan ama bir kadının doğasında var olan iç güdü ve komplekslerle mücadelenin tüm yönlerini deneyimleyen kızlar. Erkek çocuklar kendilerini erkek olarak görürler, ancak genellikle anlayışsızdırlar ve erkek olmak için yeterince büyük bile değillerdir. Tüm çatışmalar, hatta okulda zorbalığa uğrayan bir çocuk için daha da büyük bir felaket gibi görünür.

Ebeveynler için çok önemli bir nokta, yukarıda açıklanan kurallara uymaktır. Bu durumda, genci destekleme ve başlangıçta akranlarıyla akut çatışmaları önleme şansı yüksek olacaktır.

– Buradaki tek tavsiye, dikkatsiz açıklamalar ve eleştirilerle zarar vermemektir. Ergenlerde iyi bir özsaygı ve özsaygının oluşması için ideal koşullar bu yaşlarda oluşur. Bunu aklınızda tutar ve ergenlik çağındaki çocuğunuzla ilişkinizi onun yaşadığı durumu göz önünde bulundurarak kurarsanız, sadece okuldaki çatışma durumlarıyla başarılı bir şekilde başa çıkmakla kalmaz, aynı zamanda karakterinin temel güçlü özelliklerini de pekiştirmesi mümkündür.

Çocuğunuz okulda zorbalığa maruz kalıyorsa ne yapmalısınız?

Şimdi, herhangi bir önleme yapılmadıysa veya önleme etkisiz kalırsa ve çocuk okulda zorbalığa maruz kalırsa durumu değerlendirmeye değer.

İşe, çocuğun zorbalığa maruz kalıp kalmadığını ya da sorunun başka bir yerde olup olmadığını öğrenmekle başlamalısınız.Bir çocuğun okulda zorbalığa maruz kaldığını gösteren işaretler şunlardır:

1. ilk belirtiler vücudun somatik reaksiyonları olabilir – çocuk baş ağrısı, mide rahatsızlıkları, daha sık hastalıklar yaşamaya başlar.

2. Çocuk her ne pahasına olursa olsun okuldan kaçıyor, okuldan kaçıyor, sınıfla birlikte müfredat dışı etkinliklerden kaçınıyor, okul etkinlikleri hakkında konuşmuyor.

3. Çocuğun davranışlarında değişiklikler – içine kapanıklık, sinirlilik, histeri derecesine varan ağlama, uyku bozuklukları ve kabuslar, bazen altını ıslatma.

4. Çürükler, sıyrıklar, kirli, yırtık giysiler, kırılmış kişisel eşyalar veya sık sık “kayıplar” ile okula düzenli dönüşler.

5. Bir çocuğa zorbalığa uğradığını doğrudan söylemek.

Aşağıdakileri yaparak durumu netleştirmekle işe başlamalısınız:

1. Çocuğunuzla güvene dayalı bir konuşma yapın, sevginizi, anlayışınızı ve inancınızı ona yatırın. Görüşmede çocuğun eylemlerini ve istismarcılarını değerlendirmekten kaçının.

2. Çocukla yapılan görüşmenin sonucu ne olursa olsun, çatışmanın nedenini ve doğasını öğrenmeye ve faillerin özelliklerini anlamaya çalışmak için öğretmenleri ve sınıf öğretmeniyle konuşmalıdırlar.

Durumu açıklığa kavuşturduktan sonra, hemen failleri kuşatmaya ve çocuk için her şeyi çözmeye çalışmayın. Durum bir süreliğine azalabilir, ancak yakın gelecekte daha akut hale gelecek ve çocuk daha fazla baskı altında kalacaktır.

Hangi önlemler etkili olacak

Çocuğun özgüvenini geliştirmek için tüm önlemleri alın. Çatışmanın doğasını ve nedenini öğrenmelisiniz, eğer çocuğun bir kişi olarak kendine olan saygısının azalmasında yatıyorsa, bunu yükseltmeye çalışmalısınız. Özsaygının geliştirilmesine ilişkin temel noktalar şunlardırDr. M. Biyolojik Bilimler’in makale serisinde bulunabilir.. Bezrukikh“Çocuğunuz: Sağlık ve Gelişimin ABC’si. Bir çocuğun değerli özsaygısı konusu kilit öneme sahiptir; bu olmadan diğer önlemler etkisiz kalacaktır.

Eğer sebep çocuğun çekingenliği ise,ya da kışkırtıcı davranışlarının tam tersi davranışlarını “prova etmeniz” gerekir, bu yardımcı olacaktır:

1. Evde olası durumların modellenmesi ve canlandırılması;

2. Topluluk önünde konuşma becerilerini geliştiren dersler; örnekleri buradan okuyabilirsiniz.

3. Kendini savunma eğitimi, spor salonu veya dövüş sanatları kursu.

Bir çocuğun sağlığını tehlikeye atmak söz konusu olduğunda, Bir yetişkinin müdahalesi kesinlikle gereklidir. Sorun, faillerin ebeveynleri düzeyinde, kolluk kuvvetlerine olası bir şikayet uyarısı ile daha iyi çözülür. Bunu yapma hakkı, zorbalığa maruz kalan bir çocuğun ebeveynlerine aittir.

Sorun çözülmezse, çocuğun başka bir sınıfa veya okula nakledilmesi gerekebilir. Bununla birlikte, bu karar yine de yukarıda özetlenen çizgide çocukla durum üzerinde çalışma konusuna geri dönecektir, aksi takdirde tarihin yeni bir okulda veya sınıfta kendini tekrar etme şansı çok yüksektir.

Bu makale A. Kourpatov, Mutlu Çocuk. Evrensel Kurallar”; M.. Bezrukikh’in “Çocuğunuz: Sağlık ve Gelişimin ABC’si” adlı kitabı ve Solnyshko Çocuk Evi RK domsolnyshko’daki personelin pedagojik ve eğitim uygulamaları.kz/o-nas/o-detskom-dome/.