Fyodor Mihayloviç Dostoyevski tüm dünyada tanınıyor – Türkiye’daki eserleri ortaokullarda ve üniversitelerde incelenen edebiyat listesine dahil ediliyor, kitapları farklı ülkelerdeki dilbilim ve tiyatro öğrencileri tarafından okunuyor, üzerlerine oyunlar oynanıyor, filmler çekiliyor. Derin dramaturji, klasik dil ve okuyucunun XIX. yüzyıl nüfusunun farklı katmanlarıyla, günlük yaşamlarıyla ve gelenekleriyle tanışması – bu nitelikler için büyük Rus nesir yazarının romanları, oyunları ve novellaları değerlidir. İşte Fyodor Dostoyevski’nin en iyi 12 kitabının bir değerlendirmesi – onları tekrar tekrar okumak ve yeni bir şeyler keşfetmek için geri dönebilirsiniz.
| Adaylık | yer | iş | derecelendirme |
| Dostoyevski’nin en iyi kitaplarının değerlendirmesi | 1 | Karamazov Kardeşler (1879-1880).) | 4.9 |
| 2 | Suç ve Ceza (1866.) | 4.9 | |
| 3 | The Idiot (1867-1869).) | 4.8 | |
| 4 | Aşağılananlar ve Hakarete Uğrayanlar (1861).) | 4.8 | |
| 5 | Dürtüler (1870-1872).) | 4.8 | |
| 6 | Yeraltından Notlar (1864).) | 4.7 | |
| 7 | Kumarbaz (1866).) | 4.7 | |
| 8 | Ölü Evinden Notlar (1860-1861).) | 4.7 | |
| 9 | Yoksul İnsanlar (1844-1845).) | 4.6 | |
| 10 | Beyaz Geceler (1948).) | 4.6 | |
| 11 | Genç (1875).) | 4.5 | |
| 12 | Netochka Nezvanova (1849).) | 4.5 |
Dostoyevski’nin en iyi kitaplarının sıralaması
Karamazov Kardeşler (1879-1880).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.9
Fyodor Mikhailovich’in son eserlerinden biri olan Karamazov Kardeşler, ahlak, özgürlük ve Tanrı ile ilişki konularını ele alır. Eleştirmenler romanı Dostoyevski’nin eserlerinin zirvesi olarak nitelendiriyor: dünya kültürü ve özellikle Rus kültürü, edebiyatı ve felsefesi üzerinde önemli bir etkisi oldu.
Yazarın üzerinde 2 yıl çalıştığı eser, gerilim, polisiye, birçok psikolojik aygıt ve romanda çok sayıda bulunan karakterlerin davranışlarının analizine dair notlar içeriyor. Temel fikir, insan ruhunun gizemlerini ve herkesin bu dünyadaki varoluşunun özünü tanımlamaktır. Hikayenin merkezinde Karamazov ailesinin hikayesi yer alıyor – aksiyon ilerledikçe, ortaya atılan ve günümüz dünyasında da güncel olan temel soruların cevaplarının neler olabileceğini kendi örnekleriyle gösteriyorlar. Karakterlerin ilişkileri karmaşıktır, ancak aralarındaki manevi bağ açıkça görülebilir. Dostoyevski okuyucuya insan ruhunun iki yönünü göstermeyi başarır – ilahi ve şeytani.
“Karamazov Kardeşler dört bölümden oluşan bir romandır. Bu eseri okuduktan sonra herkesin kendine göre bir tadı olacaktır: bazıları yazarın vizyonuna katılmazken, diğerleri bunu çekici bulacaktır. Kitabın hala talep görmesinin ve dünyanın dört bir yanındaki sanatçılar, öğrenciler ve diğer topluluklar tarafından kapsamlı bir şekilde tartışılmasının nedeni muhtemelen budur.
Suç ve Ceza (1866).)
Yazar: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.9
Rodion Raskolnikov’u kim bilmez?? “Suç ve Ceza” romanının lise öğrencilerinin müfredatında yer almasının bir nedeni var: Eser ahlak sorununu ele alıyor, yazar kötü düşünülmüş (veya kasıtlı) suçun sonuçlarını açıkça gösteren gerçek bir psikolojik gerilim yaratmış?) gençlerin eylemleri. Raskolnikov, yaşlı tefecinin öldürülmesinden sonra kendini kaderin pençesinde bulur, yazar kahramana vicdanı keşfetmesinde rehberlik eder, onu inanca daldırır, vicdana çağırır, Rodion’da günahın sorumluluğunu ve kefaretini ödeme ihtiyacını uyandırır. Karakterin içsel duygularının ayrıntıları, Dostoyevski’nin suçu kendisinin işlediğine inanmaya itiyor; aksi takdirde, bu kadar çeşitli duygular nereden geliyor??
Eserin okunması kolay değil, ancak Rus okul çocukları tarafından okunuyor; diğer ülkelerde roman daha eğitimli zihinlere sahip daha büyük öğrenciler tarafından okunuyor. Ama Suç ve Ceza’yı farklı zamanlarda okuyan insanlar, hikayeye kendilerince, kendi deneyimleri açısından bakıyor ve olayları farklı değerlendiriyorlar… Rodion Raskolnikov tüm dünyada tanınan bir isim haline geldi.
The Idiot (1867-1869).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.8
Uzmanlar, derecelendirmemizin üçüncü satırına, ana karakteri Prens Mışkin’in Fyodor Mihayloviç’in en sevdiği karakterlerden biri haline geldiği ünlü Budala romanını yerleştirdi. Neden? Belki de Mışkin’in hassas zihinsel organizasyonu, başkalarının anormal bir şey olarak algıladığı dürüstlüğü ve açıklığı nedeniyle, kahraman akıl hastalığına benzer pek hoş olmayan bir lakap alır. Roman fikri Feodor Mihayloviç yurtdışındayken doğdu. Kitap üzerinde çalışmak iki yıl sürdü.
Dostoyevski, ana karakteri saf, hatta çocuksu bir naiflikle, toplum içinde kaybolmuş, ancak aktörlerin öfke ve açgözlülüğüyle yavaş yavaş yıkanmış olarak göstermek istemiştir. Başkalarına, onların kederlerine karşı duyarlılık, şefkatli olma ve kendi dengesini koruma becerisi – yalnızca Mışkin’de vücut bulan gerçekten samimi kişi tüm bunları yapabilir. Ancak, diğer karakterler de yazar tarafından öylesine incelikle çizilmiş ki, onları unutmak mümkün değil: karakterler insanın hafızasına sağlam bir şekilde kazınıyor ve romanı oluşturan dört kitabı okuduktan sonra onları karıştırmak imkansız.
Türkiye’da ve başka yerlerde pek çok modern okuyucu, romanı okuduktan sonra kendi hayatlarına dönüp bakıyor ve çoğu zaman kahramanların yansıması yoluyla zihinlerinde kasıtlı olarak seçtikleri karakter özelliklerini değiştiriyor.
Aşağılananlar ve Hakarete Uğrayanlar (1861).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.8
19. yüzyılın ortalarında Rus halkının sosyal yaşamında bir patlama yaşandı, aynı zamanda Fyodor Mihayloviç “Aşağılananlar ve Hakaret Edilenler” romanı üzerinde çalışıyordu – o dönemde yayınlanması bir dönüm noktasıydı. Eser, alaycı bir filozof ve Dostoyevski’nin sonraki kahramanlarının (Raskolnikov, Svidrigailov ve diğerleri) zihinlerinin prototipi olan Prens Valkovski’nin ailesi ve toprak ağası İhmenyov’un ailesi tarafından somutlaştırılan yoksul insanlar örneği üzerinden toplumun tabakalaşması sorununu vurgular. Sözde üst ve alt sınıflar, görünüşte uzak olsalar da, kaçınılmaz olarak etkileşime girerler ve ailelerin çocuklarının ebeveynlerinin onayı olmadan hayatlarını birleştirmeye karar vermeleri o zaman için hiç de mümkün görünmez. Fyodor Mihayloviç, toplumsal tabakalaşmaya ek olarak, Valkovski’nin gösterdiği bencillik, körlük ve gurur sorununu da gösterir.
Dostoyevski sürgünden döndükten hemen sonra roman üzerinde çalışmaya başladı ve bu çalışma birkaç yıl sürdü. Belki de bunun eserin kalitesi üzerinde bir etkisi olmuştur – Aşağılananlar ve Hakarete Uğrayanlar, Rus klasik yazarının nasıl yapacağını bildiği gibi, özellikle ilginç ve çeşitli bir şekilde yazılmıştır.
The Imp (1870-1872).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.8
En karmaşık ve zor romanlardan biri olan “The Possessed” gerçek olaylara dayanmaktadır: 1870’lerde, birçok çevreden birinde devrimciler, emekli olmaya karar veren eski bir destekçiye son vermeye karar verdiler. Çok fazla politika, dönemin üstü örtülü ünlü figürlerinin ve düşünürlerinin iç içe geçmesi, entelektüel toplumun terörist ve radikal gruplara dönüşmesinin önsezisi, romanı ve Dostoyevski’nin kendisini onlarca yıl sonra gelecek olayların bir vizyoneri olarak karakterize eder. “Hiçbir yüceliği ve gücü olmayan bir inkâr” – karakterlerden biri olan Nikolai Stavrogin’in bu cümlesi, Ele Geçirilmişler romanının özünü en iyi şekilde tanımlıyor.
Siyasi romanın itici gücü, Sergei Nechaev liderliğindeki devrimci ve terörist bir grup tarafından bir öğrencinin öldürülmesinden geldi. Bu öğrenci, vektörleri değiştiren ve tüm şirketi “satmayı” planlayan kitapsever bir devrimcinin prototipi oldu. Olay o zamanlar için o kadar yankı uyandırıcı, absürt ve acımasızdı ki Dostoyevski okuyucuların dikkatini buna çekme gereği duydu.
Fyodor Mihayloviç’e göre, eleştirmen ve filozof Nikolay Strakhov’a yazdığı bir mektupta, Ele Geçirilmiş romanı, ortaya çıkan devrimci akımlar hakkında birkaç düşünceyi aktarma girişimidir ve yazının sanatsallığı zarar görmüştür. Ve özellikle ideolojik kahramanların polemikleri nedeniyle olay örgüsünün karmaşıklaşması nedeniyle okunmasının kolay olmadığı doğrudur.
Yeraltından Notlar (1864).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.7
Sıralamadaki bir sonraki roman “Yeraltından Notlar”, birinci tekil şahıs olarak, itirafını kağıda döken üniversite değerlendiricisi (yargıç, memur) tarafından yazılmıştır. Cesaret göstererek konumunu aşıyor, Ruhuna ve vicdanına hitap ediyor, çünkü siyasi ve sosyal faaliyetleri o zamanın bile ahlaki standartlarını yansıtmıyor. Kahraman, kendisine emanet edilen gerçekliğe düzen getiremediği için her zaman kendini suçlu hisseder.
“Yeraltı” bir alegoridir; kahramanın insanları tamamen hor görerek kendini psikolojik olarak etrafındaki dünyaya kapatma girişimini somutlaştırır. Bu, insan kaderi hakkındaki soruların, iyiliğin, bilimsel ilerlemenin ve dünyada olumlu olan her şeyin inkârına paralel olarak gündeme getirildiği yerdir. Her şeyin öncesinde, memurun gelecekteki korkularının ve zihinsel mücadelelerinin izini süren ilk yıllarının bir temsili yer alıyor.
Fyodor Mihayloviç, “Yeraltından Notlar” romanıyla dünya edebiyatında varoluşçuluğun başlangıcına işaret etti – bu, 20. yüzyılın ortalarına kadar yazarların çalıştığı yöndür. Nietzsche bir keresinde Dostoyevski’nin, Alman düşünürün kendisinden bir şeyler öğrenebileceği tek psikolog olduğunu itiraf etmişti.
Kumarbaz (1866).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.7
Kumarbaz romanının tarihi çok ilginçtir. Dostoyevski’nin kendisinin de hevesli bir kumarbaz olduğu bilinmektedir. Bir gün Wiesbaden’de tüm parasını kaybetti ve parasızlığını telafi etmek için bir yayıncıyla anlaşarak 26 gün gibi gerçekçi olmayan kısa bir sürede bir roman yazdı. Fyodor Mihayloviç, teslim tarihine yetişebilmek için bir stenograf tutmak zorunda kaldı ve büyük ölçüde otobiyografik olan romanını ona yazdırdı. Daha sonra dahinin eşi ve ilham kaynağı olan Anna Snitkina’nın stenograf olduğu ortaya çıkar.
Dostoyevski bir romanını kumara ve kumarın tüm servetini kaybeden bir adamın zihni ve hayatı üzerindeki etkisine ayırır. Sorun – paranın kendi içinde bir amaç haline gelmesi.
Emekli bir yüzbaşının ailesiyle birlikte Almanya’ya giden Aleksey İvanoviç, ailenin çocuklarına öğretmenlik yapar. Generalin üvey kızı Polina’ya karşı sıcak duygular besler, ancak Polina ona karşılık vermez, çünkü Polina’nın sevgisinin öznesi bir Fransız markisidir. Bir generalin ailesi, miras olarak büyük bir servet bırakacak olan büyükannesinin ölümünü beklemektedir… Ancak yaşlı kadın iyileşmektedir, artık hiçbir şey hayatını tehdit etmemektedir ve olayın geçtiği Alman kasabasına gelir, burada da servetinin büyük bir kısmını rulette kaybeder. Bunu öğrenen Aleksey, Polina için büyük bir meblağ kazanır, ancak Polina gururundan parayı kabul etmez.
Heyecan etkisini gösterir ve Aleksei Ivanovich artık para kazanma fikrini ilk sıraya koyan bir kumarbaz olur. Bir süre sonra kahramanımız, sevgilisinin aslında kendisine karşı karşılıklı duygular beslediğini keşfeder..
Ölüler Evinden Notlar (1860-1861).)
Yazar: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.7
Ölü Evinden Notlar, bir cezaevi hücresindeki bir kahramanın hayatının birinci ağızdan anlatımıdır. Okuyucu, 19. yüzyıl sürgünlerinin zorluklarıyla tanışıyor ve bunları tutarlı bir anlatıya eklemeden ayrı yazılar şeklinde sunuyor. Dostoyevski, mahkumların -başkahramanın kendisi ve “mahkum arkadaşları”- günlük yaşamlarını, duygularını ve hislerini aktarır.
Eser Dostoyevski’nin bir sürgün olarak gerçek hayattaki deneyimlerine dayanmaktadır, bu nedenle gerçekliğinden şüphe edilmemelidir. “Ölüler Evi” Sibirya’da, prototipi yazarın Petrashevtsy davasında 4 yıl hapis yattığı Omsk hapishanesi olan bir hapishanedir.
Asilzade A. . Hikayenin kahramanı Goryanchikov, hapishanede cezasını çektikten sonra ailesiyle tüm bağlarını koparır ve Sibirya’da kalarak münzevi bir hayat sürer ve hayatını özel ders vererek kazanır. Ceza kolonisi hakkında okumak ve çizimler yapmak eski mahkumun tek eğlencesi haline gelir. Köylü ortamına alışmanın kendisi için ne kadar zor olduğunu, hapishanedeki yaşamı, mahkumların adetlerini ve insanlar arası ilişkileri nasıl tanıdığını anlatıyor. Kahraman, ikinci sınıf mahkûm olarak (10 yıldır karısını öldürmekle suçlanan), mahkûmların ordunun gözetimi altında görev yaptığı kaleye yerleştirilir.
Ölüler Evinden Notlar” kurgusal olmayan bir öyküdür. Bu kitaptan XIX. yüzyılın ikinci yarısında mahkûmların yaşamı, hayalleri, eğlenceleri vb. hakkında bilgi edinebilirsiniz. . F’nin mektuplarında. . Dostoyevski kardeşine şöyle itiraf eder: “Hapishaneden ne kadar çok tip ve karakter çıkardım… Onlarla ciltler doldurabilirim”.
Yoksul İnsanlar (1844-1845).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.6
Yirmi beş yaşındaki Fyodor Dostoyevski’nin kariyerinin şafağında mektup türünde yazılmış olan “Yoksullar”, Makar Alekseyeviç Devuşkin ile bir yetim olan genç kız Varvara Alekseyevna Dobroselova’nın mektuplarla hayatlarını anlatır. Birbirlerine hayatın akışını anlatırlar; olay örgüsü tek tek mektuplardan çıkarılabilir.
Yoksul” maddi durum anlamında değil, karakterlerin ruhsal boşluğu, kaderlerinin trajik doğası ve ortaya çıkan talihsizlikler anlamında alınmalıdır. Karakterler Avrupalı yazarlardan ödünç alınmıştır; genç Dostoyevski de olay örgüsünün temelini kullanmış, onu dönüştürmüş ve belirli bir hikayeye uyarlamıştır. Eleştirmenler, Fyodor Mikhailovich’in ilk eserini, daha önce görülmemiş bir yazı türünün – “doğal okul” – temelini tanımlayan derinliği ve yenilikçi yaklaşımı nedeniyle övdü. “Eleştirmen Pletnev’e göre Yoksullar, Nikolay İvanov’un eserlerine yakın bir ruha sahip. . Gogol.
Beyaz Geceler (1948).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.6
Genç Dostoyevski’nin ilk lirik romanlarından biri olan Beyaz Geceler, okuru yazarın en sevdiği şehir olan St Petersburg’a götürür. Bir hayalperest olan ana karakter, güzel Nastenka ile tanışır ve aralarında güçlü bir dostluk gelişir: tanışırlar, yürüyüşe çıkarlar ve kızın büyükannesinin dairesindeki kiracı hakkındaki duygularını paylaştığı kalpten kalbe bir konuşma yaparlar… Bir yıl sonra genç bayana döneceğine söz verdi, ancak genç bayan onu zamanında beklemiyordu. Rüyacı, kendisi de fark etmeden Nastia’ya aşık olur ve hancıyı bulmasına yardım etmesi için ona meydan okur.
Eser ilk olarak Dostoyevski’nin arkadaşı Alexei Pleshcheyev’e ithaf edilmiştir. On iki yıl sonra, 1860’ta Fyodor Mikhailovich “Beyaz Geceler “in kurgusuna geri döndü ve eseri önemli ölçüde elden geçirerek Puşkin’in romantizmini ekledi ve aynı zamanda kahramanın monologlarını sertleştirdi.
Genç (1875).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.5
Genç romanı, notlar alan bir adamın başka bir hikayesidir. Romanın kahramanı Arkady Dolgoruky adında on dokuz yaşında genç bir adamdır ve kendini büyük bir günahkâr olarak görmektedir. Açgözlülük, hırs, ahlaksızlık tarafından yönlendirilir – kişilik oluşumu geleneksel psikolojik ve ruhsal çerçevenin dışında gerçekleşir. Bu gelişim, ebeveynleri arasındaki karmaşık bir ilişkinin, babalar ve çocuklar arasındaki bir sorunun arka planında gerçekleşir – bir çocuğun kişiliğini oluşturmanın zorlukları genellikle bundan kaynaklanır. Arkady kendi çelişkileri içinde sıkışıp kalmıştır. Dostoyevski aynı zamanda, dış koşulların kışkırttığı ve henüz olgunlaşmamış ruhun bunlara karşı koymadaki yetersizliği nedeniyle genç yaşta kişilik yıkımının başlangıcını da gösterir.
Yazar tarafından gündeme getirilen bir diğer soru olan 19 yaşından sonra kişisel gelişim için hala bir şans olup olmadığı sorusu da eserde kısmen ele alınmaktadır.
Netochka Nezvanova (1849).)
Kitabın yazarı: F.. Dostoyevski
Değerlendirme: 4.5
Dostoyevski’nin novellaya dönüştürdüğü tamamlanmamış bir roman olan “Netoçka Nezvanova”, Rus kalem klasiğinin popüler eserleri sıralamasını tamamlıyor. Birdenbire sekiz yaşında yetim bir kız çocuğu kendini, sokakta terk edilmiş kıza şefkat gösteren yabancıların himayesinde, kendi evinin penceresinden gördüğü kırmızı perdeli rüya gibi bir evde bulur. Hayat sorunsuz ilerliyor – Alexandra annesinin yerini almak için elinden geleni yapıyor. Her şey Netoçka’nın uzun süredir hayranı olduğu birinden annesine yazılmış bir mektup bulmasıyla sona erer. Bunu öğrenen koca, karısına zulmetmeye başlar ve genç kadın kahraman bu yüzden ondan nefret eder ve bir kavga sırasında evi terk etmeye niyetlenir.
Fyodor Mihayloviç’in bu en dokunaklı ve içten öyküsü, daha sonra yazarın eserlerinde birçok kez başka isimlerle (Dunya Raskolnikova, Nataşa İhmenyova, vb.) kullanılan özgürleşmiş bir karakter olan Netoçka’nın katlanmak zorunda kaldığı psikolojik güç ve derinlikle doludur. .). Yazar, 19. yüzyıl için bazı yakıcı konuları gündeme getirmiştir – kadınların toplumdaki ve ailedeki düşük konumu, kızın bağımsız bir yaşam sürmek için ev içi zorbalığın pençesinden kaçma çabasını göstermiştir.
Bu listedeki kitaplardan hangisi Fyodor Mikhailovich Dostoyevski’nin en iyi eseri olarak kabul edilmektedir?