Leonardo da Vinci’nin en iyi 10 icadı

*Yayın kuruluna göre en iyisi. Seçim kriterleri hakkında. Mevcut materyal özneldir, bir reklam değildir ve satın alma rehberi olarak hizmet etmez. Satın almadan önce uzman tavsiyesine ihtiyacınız var.

Leonardo da Vinci – ya da tam adıyla Leonardo di ser Piero da Vinci – İtalyan dahi bir bilim adamıydı. Onun zihni Rönesans’ı sadece sembolize etmekle kalmadı, kelimenin tam anlamıyla tanımladı. “Evrensel insan” olarak bilinirdi – müzisyen, sanatçı, bilim adamı, yazar, mucit, Geç Orta Çağ’ın neredeyse tüm bilgi alanlarını kucakladı ve birçok açıdan onları öngördü.

Leonardo da Vinci’nin ne ölçüde dahi bir insan olduğu…. her şeyden önce icatlarına yansımıştır. Bu mühendisin yazılarına bakıldığında, on beşinci ve on altıncı yüzyıllarda yaşadığını hayal etmek zordur. Da Vinci’nin eserlerinde tankların, helikopterlerin, projektörlerin ve hatta gerçek robotların çizimlerini bulabilirsiniz.

Ve işte Leonardo da Vinci’nin en iyi icatlarından bazılarına bir bakış.

Leonardo da Vinci’nin en iyi icatları

Adaylık	yer	isim	Değerlendirme
Leonardo da Vinci’nin en iyi icatları	1	Tank (carro armato)	5.0
2	Paraşüt (paracadute)	4.9
3	Dalgıç kıyafeti, scafandro	4.8
4	Helikopter, jiroplan (vite aerea)	4.7
5	Yelken kanat, ornitopter (maccina volante)	4.6
6	Bisiklet (bicicletta)	4.5
7	Otomobil (Carro semovente)	4.4
8	Perpetuum mobil	4.3
9	Robot Şövalye (L’automa cava ere)	4.2

Tank (carro armato)

Değerlendirme: 5.0

Leonardo da Vinci’nin gerçekten gerçek bir tank tasarlayıp tasarlamadığını ya da modern tabirle sadece bir prototip icat edip etmediğini söylemek zor. Bu tür savaş makinelerini kendinden tahrikli, yani metal yığınını yerde sürükleyen bir yanmalı motorla donatılmış olarak görmeye alışkınız.

Leonardo da Vinci’nin tankı kendinden tahrikli değildi. Henüz ne bir yanmalı motor ne de bir buhar makinesi icat edilmişti. Tüm bunlar hâlâ üç asır uzaktaydı. İtalyan dahi tarafından tasarlanan makine, her tarafı kapalı zırhlı bir savaş arabasıydı.

Savaş arabası, askerleri kurşunlardan korumak için metal levhalarla kaplanmıştı. Ayrıca, düşmanlara ateş etmek üzere tasarlanmış toplar olan birkaç “namlu” ile donatılmıştı. Tankın içindeki askerler de bisiklete benzer bir mekanizma kullanarak onu harekete geçirirler. Savaş arabasının görünümü bir kaplumbağayı ya da uçan daireyi andırıyordu.

Tepedeki gözlem kulesi topçulara ev sahipliği yapıyordu. Ateşi düşmana yönlendirmek ve ateş emri vermek için küçük pencereler kullanıyorlardı… Alt kısım, bilim adamına göre sayıları 36’ya kadar çıkabilen toplarla donatılmıştı. Tankın o kadar yüksek olması gerekiyordu ki içine merdivenler yerleştirilmesi gerekiyordu. Mürettebatı ise 8 askerden oluşacak ve bunların çoğu hantal mekanizmayı harekete geçirecekti.

Modern akademisyenler bu tankın sadece bir gözdağı silahı olarak kullanılabileceğine, ancak asla bir savaş birimi olarak kullanılamayacağına inanmaktadır. Savaş arabası, kütlesi nedeniyle kas gücüyle hareket ettirilemiyordu. Ayrıca kros kayağı da yapamazdı. Modeller Fransa ve Berlin’deki müzelerde görülebilir.

Paraşüt (paracadute)

Değerlendirme: 4.9

Eğer tankın pratikliğinden şüphe ediliyorsa, Leonardo da Vinci’nin paraşütü işe yarayabilirdi… Bilgin bunu 12×12 arşın – ya da modern ölçü birimleriyle 7×7 metre – ölçülerinde kumaştan bir piramit olarak tanımlıyor. Şu anda üretimde olan paraşütlerle yaklaşık olarak aynı boyutlarda, herhangi bir yükseklikten inmek üzere tasarlanmış.

Bir bilim adamının konseptine göre, böyle bir paraşüt kolalı bir kumaştan yapılmalıydı – direnci artırmak için. Şekli piramidaldir, bu nedenle modern bir kubbeden çok bir çadıra benzemektedir.

Da Vinci’nin paraşütü sıfırdan icat etmediğini, sadece fikri geliştirdiğini belirtmek gerekir. Bu bilim adamından önce de insanlar şemsiyeye benzer aletler kullanarak yüksekten inmeye çalışmışlardı. Ancak hiçbiri hava direncini doğru hesaplayamadı ve bu nedenle bu tür deneylerin çoğu yaralanma veya ölümle sonuçlandı. Ancak bilim adamı, gelecekte herhangi bir yükseklikten inişte insan ağırlığına dayanabilecek bir paraşüt yaratmayı mümkün kılan doğru boyutları belirledi.

Dalgıç kıyafeti, scafandro

Değerlendirme: 4.8

Leonardo da Vinci tarafından tasarlanan dalgıç kıyafeti çok korkutucu görünüyor, ancak çok etkili çalışıyor. Doğal deriden yapılmış, tam hava geçirmezlik sağlayacak şekilde dikilmiş ve bir solunum cihazı ile donatılmıştı.

Bu uzay giysisinin nefes alma aparatı özellikle etkileyiciydi. Hava sağlamak için maskenin alt kısmından yine deriden yapılmış iki uzun boru uzanıyordu. Biri dalgıç tarafından nefes almak için, diğeri ise nefes vermek için kullanılmak üzere tasarlanmıştır. Bilim adamının fikrine göre, böyle bir yapı, hava ve karbondioksiti karıştırmadan herhangi bir derinliğe (tabii ki tüplerin uzunluğuna bağlı olarak) dalmayı mümkün kılacaktır.

Dalgıcın dipte bir şeyler görebilmesi için giysi, içine yuvarlak camın hava geçirmez şekilde kapatıldığı gözler için iki yarıkla donatılmıştır. Ayrıca takım elbisenin göğsünde büyük bir cep var. Çıkarken hava ile dolması gerekiyordu – ve sonra dalgıç yüzeye yükselecekti.

2000’li yılların başında Fransız bir dalgıç ve kameraman, Leonardo da Vinci’nin tasarımlarına dayanan bir dalış elbisesi yaptı ve bununla küçük bir göletin dibine daldı. Anlaşıldığı üzere İtalyan bilim adamının tasarımı göreve hazırdı. Doğru, giysi karmaşık solunum aparatı ve su sütununa batırıldığında çok “yeterli” davranmayan doğal deri nedeniyle çok rahatsız ediciydi.

helikopter, jiroplan (vite aerea)

Değerlendirme: 4.7

Da Vinci’nin bir başka icadı, zamanının inanılmaz derecede ötesinde. Bilim insanı inşaat ve tasarımı anlayabildi, ancak tankta olduğu gibi fiili uygulamayı anlayamadı. Yani teoride icadı işe yaradı ama pratikte yaramadı.

Leonardo da Vinci tarafından tasarlanan otojiro, kolalı ketenden yapılmış büyük bir pervane tarafından havada desteklenen bir uçan aparattı. Bu cihazın yolcusu ve pilotu pedal çeviriyordu. Pervane döndü, havaya çarptı, kaldırma kuvveti oluşturdu ve havalandı. En azından kağıt üzerinde öyle görünüyordu.

Bu oyuncak helikopterler 15. yüzyılda Floransalı çocuklar arasında çok popülerdi. Bilim adamı tekerleği yeniden icat etmemeye karar verdi (ama icat etti, ama buna daha sonra değineceğiz) ve sadece yapının boyutunu büyüttü. Pervane 4,8 metrelik bir yarıçapa sahip olacak şekilde tasarlanmıştır.

Mucit tarafından önerilen tasarımın pek çok dezavantajı vardı. Her şeyden önce, pilot-yolcu ile birlikte tüm yol boyunca dönecektir. Bu yüzden kendinizi rahatsız hissetmeden uçamazsınız. İkinci olarak, iniş de yapamazsınız – pervaneyi daha yavaş döndürseniz bile, düşüş yine de çok hızlı ve (büyük olasılıkla) ölümcül olacaktır. Son olarak, böyle bir jiroplanı uçurmak imkansızdır.

Yani Da Vinci’nin helikopteri sadece ilginç ve eğlenceli bir prototip olarak kaldı. Hiç kimse – ne çağdaşları ne de torunları – bunu uygulamaya bile çalışmadı. Jiroplan gibi büyük yapılar yapıldı – ama sadece havalandıklarını, sonra eğildiklerini ve düştüklerini görmek için.

Yelken kanat, ornitopter (maccina volante)

Değerlendirme: 4.6

Sıfırdan icat etmediği, ancak mevcut yapılardan esinlendiği bir başka icat. Daha doğrusu, bu kez fikir ona Daedalus hakkındaki antik Yunan mitlerinden geldi – ellerine balmumu sürüp kuş tüylerini yapıştırarak kendi kanatlarını yapan bir mühendis.

Da Vinci’nin tasarımında balmumu ve tüy kullanılmamıştır. Kuşların uçuş mekanizmalarını araştırdı ve bunları bir ornitopter tasarlamak için kullandı. Ona “Tüy” adını verdi.

Ornitopter “Tüy”, devasa kanatları ve kuş kuyruğunu taklit eden kuyruğu olan ahşap bir mekanizmaydı. Kumaşla kaplı ince çıtalardan yapılmışlardı. Orta kısımda bir insan pilotun oturacağı bir “kafes” vardı. Uçmak için kanatlarını çırpması ve kas gücüyle itmesi gerekiyordu.

Şaşırtıcı bir şekilde, bu ornitopterin oldukça işlevsel olduğu ortaya çıktı. Tarihte Da Vinci’nin tasarımı bizzat test edip etmediğine dair bir kayıt yoktur, ancak 1990’ların sonunda İngiltere’deki mühendisler “Tüy “ü yeniden yarattılar ve 15. yüzyılda mevcut olan aynı malzemeleri ve tasarımları kullandılar. Test pilotlarının kullandığı bir ornitopter havalanıp 15 metre yüksekliğe ulaştıktan sonra sorunsuz bir şekilde yere inebildi. Ancak yönlendirilemiyordu, bu yüzden pilot tamamen rüzgârın kontrolü altındaydı.

Bir bisiklet (bicicletta)

Değerlendirme: 4.5

Leonardo da Vinci bisikleti icat etti! Ve kendisinden sonra gelen modellerden çok da farklı değildi. Ayrıca, çizimlere göre, Floransa yolların yüksek kalitesiyle dikkat çekiyordu.

Modern bisiklete çok benzeyen, ancak ahşap tekerleklerle donatılmış bir bicicletta geliştirdi. Mühendis bize sarsıntılı uçakla nasıl başa çıkacağımızı söylemedi. Ayrıca pedallardan arka tekerleğe kadar geleneksel kayış tahriki ile donatılmıştır.

Arka tekerlekteki kanat aynı zamanda bir koltuk görevi görür. Direksiyon simidi şasinin içine sıkıca yerleştirilmişti, bu nedenle planın nasıl döneceği tam olarak belli değil. Modern modellerde de sert bir şekilde sabitlenmiştir, ancak bunlar da binilmek için tasarlanmamıştır, sadece dünya çapında çok sayıda müzede sergilenmektedir.

Modern akademisyenler Da Vinci’nin bisikleti yaptığına ikna olmamışlardır. İlk olarak, icatlarının yapısında neredeyse hiç eğri çizgi bulunmuyor ve bicicletta inanılmaz derecede ‘aerodinamik’ görünüyor. İkinci olarak, çizimin kendisi bir ressam için alışılmadık kalın çizgilerle yapılmıştır – genellikle hafif, neredeyse ağırlıksız vuruşlarla resim yapardı, ancak bu iki tekerlekli aracın taslağı öyle bir güçle yapılmıştır ki, sayfanın arkasında bile bir grafit kalem izi görülebilir. Sonuç olarak, bazı tarihçiler bu çizimin XX. yüzyılda yapılmış bir sahtecilik olduğuna inanmaktadır.

Araba (Carro semovente)

Değerlendirme: 4.4

Aslında, Carro semovente kendinden tahrikli bir arabadır. Ancak dört tekerleği vardır, bu nedenle bu icat modern bir otomobilin prototipi olarak kabul edilebilir. Tarihçiler, Leonardo da Vinci’nin Milano’daki Kral sarayında sahnelediği tiyatro gösterilerinin bir parçası olarak kullanıldığını öne sürüyorlar.

Da Vinci’nin diğer birçok aracının aksine, carro semovente kas gücüyle değil, karmaşık bir yay tahrikiyle çalışıyordu. Düzeltildiğinde tekerlekleri döndüren şey buydu – ve Carro semovente, çok uzun süre olmasa da, çok uzun süre sürmedi. Bununla birlikte, bilim adamı çizimi tamamlamamış, sadece mekanizmayı göstermiş, ancak tramvayın görünümünü göstermemiştir. Bir cesedi olabilir.

Bojinin tahrik sistemi çok karmaşıktı – arka tekerlek diferansiyeli, direksiyonlu bir ön tekerlek ve hatta – o günler için şaşırtıcı bir şekilde – fren içeriyordu. Birçok endüstri tarihçisi, fren sisteminin icadının dünyadaki ilerleme açısından içten yanmalı motorun geliştirilmesinden daha önemli olduğuna inanmaktadır!

Carro semovente defalarca denenmiştir. Aslında, neredeyse her yıl amatör mühendisler kendi boji arabası versiyonlarını inşa ediyor. Ve her zaman devam ediyor!

Perpetuum mobile

Değerlendirme: 4.3

Leonardo da Vinci, Geç Orta Çağ ve Rönesans’ın birçok bilim insanı gibi, fizik kurallarının üstesinden gelmeye ve sürekli hareket eden bir makine yaratmaya çalıştı. Tabii ki başarısız oldu. Mekanik ve termodinamik yasaları hiçbir zaman yürürlükten kaldırılmamıştı. Bununla birlikte, birkaç ilginç prototip bırakmıştır.

Doğru, 1494’te sürekli hareket eden bir makine yapmaya çalışmaktan yoruldu. Hatta diğer bilim insanlarına ve mirasçılarına bir not bırakarak, sürekli bir mobil hayal edilmemesi gerektiğini, doğrudan simyacılara, onların seviyesine inilebileceğini söyledi.

En ilginç sürekli hareket tasarımlarından biri, üzerinde metal yatak bilyelerinin yuvarlandığı birkaç tüp bulunan dengeli tekerlekti. Teorik olarak, ağırlık merkezini her zaman akstan uzağa kaydırarak jantın dönmesine neden olurlar. Pratikte, evet, böyle bir tekerlek bir süre dönecektir, ancak daha sonra topları dengeleyecek şekilde bir aks oluşturulacaktır.

İkinci ilginç proje ise süper dengeli tekerlek. Ayrıca bilyalı yatakları ve üzerinde hareket ettikleri kılavuzları vardır. Sadece şu anda 12 tane var ve kavisli yörüngelerde yuvarlanıyorlar. Yine, ilk başta tekerlek dengesizlik durumunda olacaktır, ancak bir noktada toplar yine de kütlelerin simetri eksenini bulacaktır.

Robot Şövalye (L’automa cava

ere)

Değerlendirme: 4.2