Sosyofobiden nasıl kurtulurum

Sosyofobi, bilişsel-duygusal yükünüzü azaltmanıza ve rahat yaşamanız için yeterli enerjiyi depolamanıza yardımcı olan zihinsel bir başa çıkma mekanizmasıdır. Modern insanlar “doğal” ihtiyaçlarına giderek daha az zaman harcıyor: evlerini korumak, yiyecek yiyecek bulmak ve diğer temel ihtiyaçlar.

Ancak sosyal olarak ilgili yük orantısız bir şekilde arttı: “gereksiz” insan kitlesiyle iletişim, eylemlerin duyurulması, “oyunun kurallarının” sürekli değiştiği rekabetçi bir toplumda “büyüme ve gelişme” ihtiyacı. Aslında, pek çok insan zengin ve zeki olanların doğuştan diğerlerinden çok daha fazla şey elde ettiğini tahmin ediyor ve bu kişiler için koçlar ve pazarlamacılar “Nasıl daha iyi olunur: asıl mesele başlamak, sonra genişletmek ve derinleştirmektir” üzerine tonlarca atık kağıt uyduruyor ©.

Bu onların hatası

Büyümenin ve bencil olmayan insan ilişkilerinin gizemlerini öğrenmek için zaman ayırdığınızda, sosyal çevrenin biraz farklı olduğunu fark etmeye başlarsınız. Rahat ve düzenli bir sistem yerine bir yığın “saçma sapan bilgi”, psikolojik baskı ve despotizm, gösteriş ve haksız rekabet var. Elbette, saklanma, derin uykuya dalma ve bu kaotik Brown hareketini bekleme arzusu ortaya çıkar ve sonra bir şekilde “kendi kendine çözülür”.

Deyim yerindeyse, “norm budur” ya da daha doğrusu “klinik norm budur”, çünkü sosyofobikler genellikle kabaca mutlu, yarı manyak ya da halk özgürleşme hareketine katılmak istemeyen çirkin ucubeler olarak kategorize edilirler. Klinik uzmanlar sosyofobiyi, kişinin çeşitli sosyal durumlarda aşırı, nedensiz korku veya endişe duyduğu bir anksiyete bozukluğu olarak tanımlamaktadır. Hasta sürekli olarak sözlerinin veya eylemlerinin başkaları tarafından olumsuz algılanacağından korkar, bu nedenle grubunda ‘gereksiz’ sosyal etkileşimden kaçınır.

Sosyopati, başkaları için özen, dikkat ve empatinin önemsiz ve gereksiz hale geldiği yoğun bir sosyofobi derecesidir. Bir kişi kendi başına bir iletişim engelinin üstesinden gelemediğinde ve ilaç ve psikoterapiye ihtiyaç duyduğunda.

Önemli olaylar sırasındaki olağan heyecanın aksine, sosyofobi görünürde bir neden veya endişe kaynağı olmasa bile sürekli olarak acı çeker. Durumunu çeşitli şekillerde ortaya koyar, ancak her durumda, er ya da geç, etrafındakiler bazı “tuhaflıkları” fark eder ve panik durumunu daha da kötüleştirerek onu titizlikle rahatsız etmeye başlarlar.

İstatistiklere göre, patofizyolojik bozuklukların sayısı azalırken, zihinsel sapmaların sayısı keskin bir şekilde artmaktadır. Bu, eski içgüdü ve refleksler işe yaramaz hale gelirken, yeni sosyal davranış kuralları çok hızlı ve yoğun bir şekilde değiştiğinde, doğanın dengesini gözlemlememenin karşılığıdır. Sanırım masonları ve sürüngenleri suçluyorlar.

Aslında, her zihinsel olgu ve süreç gibi, sosyofobinin de sebepleri ve nedenleri, belirli bir davranış modelini şekillendiren bir dizi içsel tutum ve varoluş koşulları vardır. Ancak her zaman belirli bir neden, dramatik bir şekilde olumsuz bir tepkiyi tetikleyen ve tercih edilen bir davranış stratejisi olarak sosyofobik bozukluğa neden olan bir “tetikleyici” vardır.

Nereye kaçmalı, kimden korkmalı

Doğal olarak, sosyofobinin tamamen saklanacak bir yeri yoktur ve er ya da geç yiyecek ve giyecek almak, varlığını organize etmek için deliğinden çıkmak zorundadır. Artık insanların sanal olarak birbirlerinden uzaklaşmalarını ilgiyle izliyoruz; teorik olarak kişi evinden çıkmadan her türlü mal ve hizmeti alabiliyor, iş bulabiliyor.

Son kale muhtemelen bir aile kurmaktır, ancak genetik mühendisliği ve üreme teknolojisi rahatlayabileceğimizi, her şeyin kontrol altında olduğunu gösteriyor gibi görünüyor. Yakında cinsiyete uygun, sosyal olarak şartlandırılmış insan türleri yetiştireceğiz. Bir sosyofobun “insanlara ulaşmak” için hiçbir motivasyonu olmadığı, prensipte onlara ihtiyaç duymadığı, hatta onlarsız çok daha iyi ve sakin olduğu ortaya çıkıyor.

Psikolog J.J. Doyle tarafından yazılan kitapta. . Biik “Sosyo-fobinin üstesinden gelmek için eğitim. Kendi Kendine Yardım Kılavuzu, sosyofobinin neredeyse her zaman depresyon, bipolar bozukluk ve diğer psikiyatrik patolojilere “eşlik ettiği” fikrini tekrar tekrar vurgulamaktadır.

bir sosyofobik kendi başına korkularının üstesinden gelebilir, ancak yine de ruhsal durumunun dinamiklerini bir klinik psikolog veya psikoterapist ile kontrol etmek daha iyidir. Sonuçta, kimse sizi hastaneye gitmeye zorlamıyor, ancak onların rehberliği psiko-düzeltme sürecini önemli ölçüde azaltmaya ve hızlandırmaya, psikosomatik komplikasyonları önlemeye yardımcı olacaktır.

Sosyofobi ile başa çıkmak için pratik tavsiyelere bakarsanız, psikanaliz, bilişsel davranışçı terapi ve benzer kavramlardan basit kurallar ve sağduyu ile işleyen önermeler görürsünüz. Genel olarak, basit yöntemler iyi sonuç veriyorsa, neden karmaşık yöntemler icat edelim, farklı eğitimler ve egzersizler deneyelim.

Genel yönelim şudur:Sosyofobinin üstesinden gelmek için, pratik bir önemi olmayan, yani başkaları hakkında olumsuz bir değerlendirmeye neden olamayacak veya sosyofobik kişinin sosyal statüsünü değiştiremeyecek durumlar simüle edilebilir.

1. “Kütüphane nerede??”Alıştırmanın amacı, tek seferde çok sayıda kişiye (8-10) soru sormaktır.) bazı adresler veya bu beceri otomatik hale gelene ve heyecan ve kaygıya neden olmayana kadar geçen süreyi öğrenin.

2. “Seni tanıyorum!”Artan bir ölçekte (8-10 kişi) kişilerin bir listesini yapın.), olumsuz deneyimlere neden olanları tespit edecek. Her gün, her seferinde bir “bağlantı seansı” yaparak, icat edilmiş, alakasız bir sorun bile olsa, temas kurmak ve bir sorunu çözmek için. Örneğin, müdürü arayın veya müdürün yanına gidin ve iyi bir araba servisi hakkında tavsiye isteyin.

3. “Burada yetkili benim!” – sadece beş kişilik dostane bir toplantı olsa bile, sosyo-fobik kişinin düzenleyici bir rol üstleneceği bir etkinlik veya prosedür başlatmak. Mentor alışılmadık bir ortam, bir görev veya bisiklet gezisi hazırlamalı, ilginç bir program düşünmeli ve uygulamalıdır. Aynı şey iş yerinde de önerilebilir: bir stajyeri eğitmek, iş yerinin yeniden düzenlenmesini organize etmek.

4. “Hepimiz hastayız!Bazı sosyofobikler, kendi kendine yardım gruplarına katılmak için “ben alkoliğim” gibi stresli bir “tedavi” yöntemi uygular. Bu teknik oldukça tartışmalıdır: bir yandan insanların sorunu tanımalarına ve başa çıkmalarına yardımcı olurken, diğer yandan onlara özel ve ayrıcalıklı bir konum için bir hoşgörü sağlar. Hastayım, ne yapabilirim?.

Bazı sosyofobikler stresli bir “tedavi” yöntemi uygularlar – örneğin, bir ay boyunca para ve her türlü yardımdan vazgeçmek. Beslenme tabanlarını, gelir kaynaklarını “yeniden bulmaları”, iletişim kurmaları ve tanıdıklar edinmeleri, iletişimin sonuçlarını tahmin etmeleri ve değerlendirmeleri gerekiyor. Daha sonra zihinlerindeki pek çok sorunun abartılı ve çarpıtılmış bir şekilde yansıtıldığını fark ederler.