Üzüm nasıl dikilir, asma bakımı ve hastalıkları

Pek çok kişi şaşıracaktır, ancak deneyimli yetiştiriciler üzümün kuzey bahçeciliği için en güvenilir ürün olduğunu düşünüyor. Örtü altında kışı mükemmel geçirirler ve diğer birçok meyve ağacında olduğu gibi dona maruz kalmazlar. Doğru budama, kaplama işlemini kolaylaştırır. Başarılı bir üzüm yetiştiriciliği için ana bileşenler: doğru çeşitler, iyi bir dikim ve iyi bir teknik.

Asma fidanının yapısı

Bağcılığa yeni başlayanlar için bu bilgiler bitkilerinize iyi bakmanıza yardımcı olacaktır. Bir asma çalısı 2 bölümden oluşur: yer altı ve yer üstü. Çalı başı, toprak altı kısmı ile toprak üstü kısmının sınırındaki kalınlaşmadır. Ondan aşağıya, çalı başı ile kökler arasında bulunan tuhaf bir gövde iner – bole. Yüzey kökleri veya çiğ kökleri yeraltı bükülmesinin üst kısmından büyür ve aşırı gelişmeleri bitki için tehlikelidir, çünkü çalıların yeraltı tabanlarından büyüyen topuk köklerinin gelişimini engeller – topuk. Besin ve nemin çoğunu sağlayan bu köklerdir.

Sert kışlarda nemli kökler donarak ölebilir; topuk kökleri yeterince gelişmemişse bitki ciddi şekilde zayıflar ve ölebilir. Bu nedenle, üzüm yetiştiricileri kışlamadan önce her yıl nemli kökleri çıkarırlar – 20 cm derinliğe kadar kökleri çıplak bırakırlar, kökleri keserler ve yaraları öğütülmüş kömürle kaplarlar, bu işleme katarakt denir. Asmalar birkaç yıldır iyileştirilmemişse, çalıları zayıflatmadan iki mevsim boyunca kademeli olarak yuvarlanabilirler. Bu işlemi karmaşık hale getirmemek için, dikimden önce gövdenin üst kısmını 20 cm yüksekliğinde filmle sarabilir ve sicimle bağlayabilirsiniz. Çürüdükten sonra, çalıların büyümesi folyo tarafından engellenmeyecektir. Bağın üzeri örtülüyse ve nem tedariki ile ilgili bir sorun yoksa, susuzlaştırma yapmadan yapmak mümkündür.

Nemli ve kalkaneal kökler arasında, çalıyı beslemek ve ona nem sağlamakla aktif olarak ilgilenen orta kök tabakası yer alır.

Çalıların toprak üstünde kalan kısmı:

1. Yüksek bir güdük oluşumu seçilirse güdük toprağın üzerinde de devam edebilir;

2. Sürgün, bir tomurcuktan büyüyen yeşil bir filizdir, ucuna taç denir, aşağı doğru kıvrıldığı sürece sürgün büyüyecek, düzleştirilirse yavaşlayacaktır;

3. Sürgünler meyve verebilir – bir çiçek fırçası ile – veya meyvesiz olabilir;

4. üvey çocuk sürgündeki koltuk altı tomurcuğundan büyür;

5. Sürgün, çok yıllık bir ağaçtaki hareketsiz bir tomurcuktan – bir kovan veya yeraltı gövdesi – büyüdüyse, buna sürgün denir ve çalıyı gençleştirmek veya yeni bir kovan oluşturmak için bir rezerv görevi görür

6. Asma, sonbaharda olgunlaşan tek bir odunsu filizdir;

7. meyve veren veya meyve veren ok – bir sonraki yılın ürününü üretmek için geride bırakılan asma;

8. Yedek dal – 2 tomurcuk tarafından kesilen asma, bir sonraki sezonda bir ok ve yeni bir yedek dal verecektir;

9. Meyve oku ve yedek dal birlikte meyve halkasını oluşturur;

10. Kollar, çalı başından meyve verme noktasına kadar büyüyen çok yıllık odunlardır;

11. Kormlar 35 santimetreye kadar uzunlukta kısa gövdelerdir.

Yaygın olarak kullanılan bir terim:

1. Meyve veren tomurcuk – çiçek tomurcuğu ile kışlayan tomurcuk;

2. katartik – nemli köklerin çıkarılması;

3. Budama, bitkisel bir sürgünün büyüme noktasının çıkarılması işlemidir;

4. baltalık – sürgünün üst kısmının çıkarılması; güçlü olabilir – toplam uzunluğun %40’ı; orta – %20; zayıf – %10;

5. çelikler – çoğaltma için kullanılan bir yıllık sürgünün bir parçası.

Çeşit seçimi

Güneyde herhangi bir sorun yokken ve çeşit seçimi sadece tadı ve hastalıklara karşı direnci ile belirlenirken, CAT en geç olgunlaşan üzümleri olgunlaştırmak için yeterli olduğundan, orta bölgede veya daha sert bir iklime sahip bölgelerde sadece ultra erken ve erken çeşitler seçilir. Orta olgunlaşan çeşitler bile her yıl olgunlaşmaz. Ancak bu iklimde üzümlerde görülen hastalıklar, ekim malzemesiyle birlikte araziye girmedikleri sürece hala nadirdir. üzümlerin kökenini dikkate almak önemlidir: erken Avrupa ve orta Asya çeşitleri bile, yeterince yüksek SAT’a rağmen ortalama Temmuz sıcaklığı 17-19°’nin altındaysa olgunlaşmaz. Amur ve Amerikan çeşitleri bundan etkilenmez, ancak meyve kaliteleri daha düşüktür. Çıkış – uzun bir yetiştirme dönemi boyunca kültivarlara dönüşen hibritlerin ekilmesi.

Tabloda listelenen çeşitlerde erken olgunlaşmanın yanı sıra mükemmel lezzet ve iri meyveler.

İsim	Olgunlaşma süresi	Büyüme gücü	Hastalık direnci	Salkım ve meyve özellikleri	Şeker birikimi	Dayanıklılık	asma olgunlaştırma, budama
“Rusbol’ – rushe-miche	erken-orta	Orta seviyenin üstünde	3-3.5, iyi	Salkım büyüklüğü 500 g veya daha fazla, beyaz meyveler 4 g	20’nin üzerinde	Yüksek, -24 dereceye kadar donları tolere eder	İyi olgunlaşma, kısa budama
“Victoria”	Erken	Zayıf	Geliştirilmiş	Salkım ağırlığı 700 g veya daha fazla, 7 g ağırlığında kırmızı ahududu meyveleri	19%	Uzun boylu, -27 dereceye kadar dona dayanıklı	İyi olgunluk, 5-8 gözde budama
“Ruswen”	Çok erken	orta ila güçlü	3-3.5, iyi	1 kg’a kadar kümeler, 6 g’a kadar soluk kırmızı meyveler	20%	Yüksek, -27 dereceye kadar dona dayanıklı	İyi olgunluk, 6-8 gözde budama
“Lora”	Çok erken	Yüksek	İyi	1 kg’a kadar salkımlar, 9 g’a kadar beyaz meyveler	20%	İyi, -21’e kadar	İyi olgunluk, 6-9 tomurcukta budama
“Harold”	Ultra erken	Yüksek	3-3,5 puan, iyi	salkım ağırlığı 400g veya daha fazla, beyaz meyveler 6g ağırlığında	20%	İyi, -23-24’e düştü	İyi olgunlaşır, kısa ila orta budama
“Codreanca” veya “Kara Büyü”	Ekstra Erken	Yüksek	İyi	600 g’a kadar salkımlar ve 9 g ağırlığa kadar daha büyük, koyu mor meyveler	18-19%	İyi, -22’ye düştü	iyi olgunlaşır, kısa budama süresi
“Kish-Mish #342”	Çok erken	Yüksek	İyi	500 g’a kadar demetler, 3,5 g’a kadar yeşil-altın meyveler	19-21%	Yüksek, -24-26 dereceye kadar dona dayanıklı	İyi olgunluk, 6-8 tomurcukta budama

Amerikan kenarları da (bizim kish-mish’in benzerleri) fena değil:

1. ‘Superia sidlis’ – beyaz meyveleri olan erkenci bir çeşittir;

2. ‘Reliance Pink Seedlings’ pembe meyveleri ve %24’e varan şeker verimiyle erkenci bir çeşittir;

3. “Ainset sidlis” – erken olgunlaşır, meyve parlak kırmızıdır, şeker içeriği -% 21, -27’ye kadar donlara dayanıklıdır;

4. “Somerset sidlis” – çok erken olgunlaşır, hoş bir tada sahip küçük pembe meyveler üretir, -34’e kadar dona dayanıklıdır;

5. “Jüpiter” – erken olgunlaşır, meyveleri 4 g’a kadar, şeker içeriği – %24’e kadar, dona karşı direnç – 27, dönüş donlarını iyi tolere eder.

Tüm çeşitlerin tohumu yoktur.

Verim endeksleri, salkım ağırlığı ve meyve büyüklüğü büyük ölçüde uygun yetiştiriciliğe bağlıyken, hava koşulları şeker oluşumu üzerinde etkilidir.

Birçok bahçıvan ‘Isabella’, ‘Zilga’, ‘Alpha’ yetiştirir. hepsi iddiasızdır ve kışlaması kolaydır, ancak şarap üretimine daha uygundur ve hiçbir şekilde sofra çeşidi olarak adlandırılamaz.

Çeşit seçimi başarıya giden yolun sadece bir parçasıdır. Doğru dikim de önemlidir.

Dikim için fide nasıl seçilir

Hayal kırıklığını önlemek için fide seçimi iyice yapılmalıdır:

1. Sadece güvenilir bir perakendeciden satın alınmalıdır;

2. Kapalı kök sistemine sahip fideler çok daha iyi gelişir;

3. Sonbaharda yapraklarını çoktan dökmüş olmaları gerekirdi;

4. Fidanın canlı olup olmadığını kontrol etmek istiyorsanız, budama makası kullanarak tepesinden 3-5 mm kesin – asma yemyeşil bir renkte olmalıdır;

5. Kabuk yeşil ve biraz kazındığında nemlidir;

6. Açık kök sistemine sahip fideler kurumamaları için tüm kurallara uygun olarak saklanmalıdır;

7. Kökleri biraz kısaltarak canlı olup olmadıklarını kontrol edin; kesildiklerinde beyaz ve nemli olmalıdırlar;

8. Canlı fide eğilir, kuru fide kırılır;

9. Aşılanmış fide aşılama için kontrol edilir – eğer sağa ve sola bükerseniz, aşılama alanında boşluk olmamalı ve sallanmamalıdır, aşı zaten en az 5 tomurcuk oluşturmuştur;

10. Aşılama noktası göze çarpmıyorsa, anaç muhtemelen henüz aşılanmamış bir fidedir ve satıcı sizi bu konuda bilgilendirmelidir;

11. Standart bir vejetatif fide 20-25 cm uzunluğa ve en az 4-5 mm kalınlığa ulaşmalıdır; koyu yeşil renkte 4-6 gelişmiş yaprakçık; 2-4 topuk filizi; bu şeffaf bir kapta açıkça görülebilir;

12. Opak bir kapta bir fide yetiştirirseniz, kökleri olduğundan emin olun – kesimler doğru şekilde muhafaza edilmezse köklenmeden önce yapraklanacaktır;

13. bitki zararlılardan ve hastalık belirtilerinden arınmış olmalıdır.

Hiçbir alıcı, zaman içinde meydana gelen yeniden tasnif ve hastalıklara karşı bağışık değildir.

Dikimden önce fideler nasıl korunur?

Bazen bir fideyi hemen dikmek mümkün değildir: hava izin vermez, dikim yeri hazır değildir. Bir süre için korunması gerekiyor. Fide kapalı bir kök sistemine sahipse, her şey açıktır – sulamayı unutmadığınız sürece, donmayan bir odada ışıkta ona hiçbir şey olmayacaktır.Açık kök sistemine sahip bitkilere farklı muamele edilir:

1. satın aldığınız yerden ıslak bir çuval içinde taşıyın; bir süre bu durumda kalabilirler;

2. dikim yeri hazırlanırken don beklenmiyorsa, fide nemli toprağa gömülebilir.

Dikim için nasıl hazırlanır:

1. Fidenin sadece topuk köklerini bırakın ve üst kökleri ve kırık kökleri kesin;

2. Zayıf üre çözeltisinde 1-2 gün bekletin – 1 yemek kaşığı. . Her bir kova suya, bitkiyi “başıyla birlikte” daldırın;

3. ekimden önce kökleri kil, börülce ve su karışımından yapılmış bir macuna batırın.

üzüm ekimi

Dikim yöntemi, arsanın bulunduğu iklim bölgesine bağlıdır.Ancak yer seçim kriterleri her yerde aynıdır:

1. Güney, güneybatı yamaçlar en uygunudur – üst kısımları iyi ısıtılır ve havalandırılır, düz arazi de kabul edilebilir, kuzey yamaçta üzümler güneyde bile yeterince güneş alamayabilir;

2. Üzümler, çevrede herhangi bir engel olmaması koşuluyla, bir evin güney duvarından yaklaşık 2 m mesafede iyi sonuç verecektir;

3. Sıralı dikim amaçlanıyorsa, sıralar kuzeyden güneye doğru yönlendirilir, orta kuşakta batı-doğu yönü tercih edilir, böylece çalılar daha fazla güneş alır, ancak sıralar arasındaki mesafe 3 m’den az değildir;

4. aydınlatmanın gün boyunca kullanılabilir olması gerekir;

5. Soğuk kuzey rüzgarlarından korunmak gerekecektir;

6. en yakın ağaçtan en az 3 m ve en yakın çalıdan en az 2 m uzaklıkta olmalıdır;

7. Atmosferdeki nem güneş ışınlarını geciktirir, bu nedenle nemli havaya sahip alanlar üzüm için uygun değildir.

Üzüm için toprak

Mahsul oldukça iddiasızdır ve hemen hemen her toprakta yetişir, sadece verim değişecektir. Üzümler kategorik olarak su basmış veya bataklık alanlar veya yeraltı su seviyesinin yakın olduğu alanlar için uygun değildir. Topraktaki yüksek kireç içeriği kloroza neden olur çünkü kalsiyum demiri bağlar. Toprakta çok fazla kil varsa, kökler için elverişsiz bir hava rejimi oluşturur. Yüksek oranda kaba kum içeren kayalık alanlar şaraplık üzüm yetiştiriciliği için en iyi yerlerdir; üzümler daha çabuk olgunlaşır ve çalılar çok kuvvetlidir ve yüksek verim verir.

Dikimden önce toprak nasıl hazırlanır?

Üzüm çalıları uzun süre tek bir yerde yaşar, bu nedenle toprağı iyice hazırlayın:

1. Yabani otlardan ve büyük taşlardan arındırılır, tesviye edilir, küçük taşlar seçilmez, özellikle toprak killi toprak ise toprağa ek olarak kırma taş veya kırık tuğla ekleyebilirsiniz;

2. Kök bölgesini organik maddelerle zenginleştirmek için 10 cm kalınlığa kadar humus tabakası dökün ve 60 cm derinliğe kadar kazın – bir kazma yatağı;

3. don derinliği azaltılır ve kumlu toprakların ısınması çernozem ve gübre ile karıştırılarak iyileştirilir.

Toprak, yerleşmesi ve yapısını yenilemesi için ekimden önceki sezonda hazırlanır.

Hendeklere veya çukurlara dikim yaparken, dibine 30 cm yüksekliğinde bir saksı toprağı tabakası dökülür. Bileşimi:

1. verimli sebze bahçesi toprağı;

2. Çürütülmüş gübre – metrekare başına bir ila iki kova. ;

3. Aynı alan için 100’er g potasyum sülfat ve süperfosfat.

Sırtlara dikim yapılırken öncelikle alt tabaka 25 cm derinliğe kadar kazılır, kum ve gübre eklenir, ardından sırt aşağıdaki bileşime sahip bir dikim karışımı ile doldurulur (1 m cu başına.):

1. Eşit parçalarda kum ve çakıl, balçık ve humus karışımı;

2. 500 g potasyum sülfat;

3. 300 g süperfosfat.

Dikim zamanlaması

Büyük ölçüde bölgeye bağlıdırlar. Güneyde kışlar ılık ve sonbaharlar uzundur, bu nedenle ilkbahar ve sonbahar ekimi mümkündür. Orta kuşakta, yetişkin çalılar kabarmaya başladığında, topraktaki nem rezervlerinin yeterli olduğu ve şiddetli donların olası olmadığı ilkbahar ekimi önerilir. Oda koşullarında inkübe edilmiş köklü çelikler dikilecekse, önce bunları sertleştirin ve toprağın iyice ısınmasını ve dönüş donunun sona ermesini bekleyin. Bitkiler ilk başta gölgeye dikilir.

Kapalı kök sistemine sahip fidelerin, sıcaklığın artı 5 ila 15 derece arasında kaldığı sonbaharda da dikilmesine izin verilir. Genellikle Eylül sonu ve Ekim başında. Dikimden sonraki 2-3 hafta içinde sert donlar meydana gelmezse, fide çok iyi kök salacak ve ertesi yıl kadar erken bir zamanda bir sinyal çöreği üretebilecektir. Bu tür bitkiler gelecekte daha dayanıklı olacaktır.

Nasıl ekilir

Dikim yöntemi yetiştirme bölgesine bağlıdır. Bozkır bölgesinde ve güney bölgelerde, birkaç fide için hendeklere veya bir fide için bir çukura dikim. Orta şeritte, özellikle kuzeyde, üzümleri 35-40 cm yüksekliğinde toplu yataklara dikmek daha iyidir. Kök bölgesi daha çabuk ısınır – büyüme mevsimi daha erken başlar. Yaz aylarında, böyle bir yatak daha fazla ısı alır, bu da hasatın daha erken olgunlaşacağı anlamına gelir. Arazide taban suyu yüksekse, bu ekim yöntemine alternatif yoktur.

Çukurlara dikim algoritması:

1. 2 hafta önce 80 cm derinliğinde ve genişliğinde bir çukur kazılır, verimli toprağın üst tabakası bir kenara bırakılır, daha sonra iki kova humus, 1 kg kül ve 0,5 kg süperfosfat ile karıştırılır;

2. Çukurun dibinde killi kum, kırma taş veya çakıldan drenaj düzenleyin;

3. Hazırlanan saksı toprağı dökülür, ince bir tabaka temiz toprakla kaplanır ve 45 derece eğimli bir höyük haline getirilir;

4. Tüm besinler toprak seviyesinden 50 cm derinlikte olmalıdır, burası topuk köklerinin bulunduğu yerdir;

5. Çukuru iyice sulayın ve fideyi içine indirin, kökleri yanlara doğru yayın – köklerle birlikte gövdenin tabanı 50 cm derinlikte olmalı ve toprak seviyesinin üzerinde en fazla 3 tomurcuk bulunmalıdır;

6. Fidenin kökleri 45 derecelik bir açıyla aşağıya doğru yönlendirilmelidir – bu şekilde büyürler – yatay olarak yerleştirilirlerse buruşabilirler ve fide onları tekrar büyütmek zorunda kalır ve bu da zaman ve çaba kaybıdır;

7. Bağlamak için bir dübel ve topuk köklerine besin çözeltisi ve su sağlamak için bir inç uzunluğunda drenaj borusu takın, toprak seviyesinden 15-20 cm yukarı çıkmalıdır;

8. kalan toprakla örtün, sulayın, malçlayın.

Birkaç fide dikilirse, çeşidin canlılığına bağlı olarak aralarındaki mesafe en az 1,5-2 m olmalıdır.

Bu geleneksel geleneksel dikim yöntemidir. Üzüm yetiştiriciliği için çok uygun olmayan koşullarda üzüm yetiştirme arzusu, bahçıvanları bu iklim bölgesinde en iyi sonucu veren alternatif dikim yöntemleri bulmaya zorlamıştır.

Smolensk Sırtı

deneme bağı Yu.. Smolensk’ten Chuguev, üzüm yetiştirmek için geleneksel olandan birçok yönden farklı olan, ancak mükemmel sonuçlar veren kendi teknolojisini yarattı. Deneysel bir arazide endüstriyel ölçekte üzüm yetiştirmiş ve minimum çalışma ile yüksek verim elde etmiştir.Smolensk teknolojisinin ana adımları:

1. kış kesimleri 15 Ocak’tan 15 Mart’a kadar;

2. Serada, kum ile 1:1 oranında akrilamid AK-639 polimer granülleri, B-415k içeren özel bir substratta çeliklerin yetiştirilmesi;

3. Yaz sezonu boyunca bir okulda fidan yetiştirilmesi;

4. Ekim ayından itibaren fideleri kazıp çıkarın ve kışın saklanabilecekleri bir yere yerleştirin;

5. Ocak ayından itibaren bitkiler 2 litre hacme kadar olan kaplara nakledilir; ilkbaharda köklerini toprak kümesi boyunca örmelidirler.

Bu tür fideler kalıcı bir yere dikilmeye hazırdır, her biri on yapraklı ve çiçekli salkımlara sahip 2-3 sürgünleri vardır ve bunların paylaştırılması gerekir.

Smolensk usulü yataklara ekim:

1. sıralar arasındaki mesafe güçlü çalılar için 3,5 m, zayıf çalılar için 3 m, büyümeye bağlı olarak çalılar arasında 1,5 m’ye kadar, sıralar doğudan batıya doğru yönlendirilir

2. Kaplardan çıkarılan fidelerin bağlandığı dikim noktasına iki mandal (sürgün sayısına göre) çakılır; dikey olarak yerleştirilirler (kazılmazlar), kökler tarafından tamamen örülen toprak yığını parçalanmaz;

3. Sıralar arasındaki toprağı kaldırarak bir sırt oluşturun;

4. 2 metre genişliğindeki güney yamacı düzdür ve tabanı yerden 30 cm aşağıdadır; kuzey yamacı 75 cm genişliğinde ve diktir; sırtın toplam yüksekliği 40 cm’dir;

5. Yamacın güney kenarı boyunca derinliği ve genişliği 25 cm olan bir drenaj hendeği kazılır, buradan çıkan toprak sırtlara atılır;

6. çalı etrafında, bolca sulanan 25 cm derinliğe kadar bir delik oluşturulur, kış barınağı sırasında oraya talaş dökülür, kökleri donmaya karşı korur.

Bu tür dikimde asmanın iskelet kökleri 30 cm derinlikte ve yerden 5 cm yüksekliktedir. Ne işe yarıyor?

1. Kökler verimli toprak tabakasındadır, böylece daha fazla büyümeleri engellenmez;

2. ıslatılmaları hariç tutulmuştur;

3. yatak ısınır ve bitkilerin neredeyse bir ay erken büyümeye başlamasını sağlar;

4. Çalılar örtmek için uygundur – budamadan sonra bükülür ve yere sabitlenir, çalıların başına iki kova talaş dökülür, sırtın kendisi oluklu mukavva ile yalıtılır, ısırgan otu – çavdar ile önceden tohumlayabilirsiniz, filizler bir ısınma yastığı görevi görür.

Arazideki toprak fakirse ve endüstriyel ölçekte üzüm yetiştirilmeyecekse, işleri farklı şekilde yapabilirsiniz:

1. Çimleri kaldırın;

2. Altındaki toprağı humus ilavesiyle kazın;

3. Bir yatak oluşturun, geometrisi “Smolensk yatağı” ile aynı olabilir veya başka boyutlara sahip olabilir, ancak fidelerin köklerinin toprak seviyesinde veya biraz üzerinde bulunması ilkesi korunmalıdır;

4. Yatak toprağını yukarıda açıklandığı gibi hazırlayın.

Sadece yatağa bakabilir ve yabani otların büyümesini önleyebilir veya başlangıçta siyah bir kaplama malzemesi ile malçlayabilirsiniz.

Ob teknolojisi

Sibirya’da iklim koşulları orta kuşaktan bile daha serttir. Burada, sadece fidelere maksimum sıcaklık sağlamak değil, aynı zamanda onları çok güvenli bir şekilde örtmek de önemlidir. Novosibirsk bölgesinden bağcı Koryagin M. . “Ob” adını verdiği kendi üzüm yetiştirme teknolojisini yarattı. Üzüm bağından yüzlerce kilo yüksek kaliteli çilek elde ediyor. Ve bu, donmayan dönemin 3 aydan daha az olabileceği yerlerde. Teknoloji, kök içeren katmanda toprak sıcaklığının artmasını sağlar (üzümler için optimum değerler -28-32°’dir), fotosentezin verimliliğini artırır.Ob teknolojisi kullanılarak üzüm nasıl ekilir:

1. dikey duvarlı ve derinlik/genişlik oranı 1:2-2,5 olan bir hendek kazın;

2. Hendek doğudan batıya doğru yönlendirilmiştir;

3. Duvarları, tercihen düz kayrak taşı olmak üzere herhangi bir dayanıklı malzeme ile güçlendirilir;

4. hendeğin kenarından 8-10 cm, kuzey kenarından ise 5 cm daha fazla çıkıntı yapmaktadır;

5. Asmalar hendeğin kuzey tarafındaki verimli topraklara dikilir; aynı tarafa bir kafes yerleştirilir.

Toprağın ek ısınması aşağıdaki şekilde sağlanır:

1. şeffaf film ile malçlama – altındaki sıcaklık siyah filmin altından 4-5 derece daha yüksektir;

2. Kök bölgesine döşenen borulardan ısıtılmış su ile derin sulama.

Çalıları hendekte örtmek çok daha uygundur, donmazlar ve çözülmezler.

Üzümlerin bakımı

Bakımla ilgili temel işlemler: örtünün kaldırılması, sulama, besleme, şekillendirme, hastalık ve zararlılara karşı tedavi, kış örtüsü. Bunlara kronolojik sırayla bakmak daha uygundur.

Mart

Şu anda örtüsüz çeşitleri zaten kesebilirsiniz. İlkbaharda, özsu akmaya başlamadan önce yapılması gereken sıhhi budama ve biçimlendirici budamaya tabi tutulurlar, aksi takdirde asmanın ağlaması kaçınılmazdır. Çalıları önemli ölçüde zayıflatır ve hatta ölümlerine yol açabilir. Herhangi bir nedenle budama gecikirse, tomurcukların açılmasını bekleyin: haznelerdeki özsu basıncı azalacak ve budama kayıpsız yapılabilecektir. Dal kazara kırılırsa ve özsuyun durdurulması gerekiyorsa, aşağıdaki çözüm kullanılır: doğal yağlama, tebeşir ve borik asit üzerine muriatik boya karıştırın. “Living Bark” adı verilen bir balsam kullanabilirsiniz. Üzümlerin üstünü örtmek için henüz çok erken. Kuru ise, asmaların kurumasını önlemek için sıcak günlerde yanlarındaki havalandırma deliklerini açın.

Nisan

Üzüm yetiştiricisinin bu ay daha çok işi var.

Sabit bir artı sıcaklık geldiğinde, örtü çalılardan çıkarılır, şu anda üzerlerine bir kaplama malzemesi koymak daha iyidir, bitkileri sadece hafif donlardan değil, aynı zamanda güneş yanıklarından da koruyacaktır, asmalar kıştan sonra daha hızlı adapte olacaktır.

Barınak kuşağı çeşitlerinin sıhhi budamasını tamamlayın ve aynı zamanda gerekiyorsa çelikleri hazırlayın.

Kapak çıkarıldıktan sonra önleyici bir işlem gerçekleştirilir:

1. hastalıklara karşı – %2 bakır veya demir sülfat çözeltisi, “Abiga-Pik” preparatı, sadece çalılara değil, aynı zamanda altlarındaki toprağa da püskürtün;

2. akarlar, filoksera ve diğer zararlılara karşı – akarinsektisitlerle: “Aliot”, “Apollo”, “Fitoverm.

Sonbahar ve kış mevsimi kurak geçtiyse, çalıları açtıktan hemen sonra sulayın. Bunu ılık suyla yaparsanız, tomurcuklar şişer ve daha çabuk açılır, ancak ikinci bir donla yok olabilirler. Soğuk su ile sulama tomurcukların kırılmasını geciktirir. Her bir çalı, yaşına bağlı olarak 5-10 litre su gerektirir.

Ay sonunda, hava sıcaksa tomurcuklar kabarmaya başlar. Başka bir tedavi gerekecektir. Patojen direncini önlemek için diğer preparatları kullanmak daha iyidir: “Medea”, “Skor”, “Sporobacterin”, “Bactophyt”. Çözeltiler hazırlanırken, hazırlama talimatları izin veriyorsa büyüme uyarıcıları eklenebilir.

İlk kök pansumanı tomurcuklar şişerken yapılır:

1. 50 g potasyum sülfat, 90 g üre ve 60 g süperfosfatı ayrı ayrı suda çözün (sıcak su gerektirir);

2. Çözeltiler birleştirilir ve sıvı su hacmi 40 litreye çıkarılır;

3. çalı üzerindeki yüke ve büyüme gücüne bağlı olarak yetişkin üzüm fidanı başına yaklaşık 10 litre çözelti.

Çiçeklenene kadar düzenli sulamaya devam edin, genç çalıların haftalık sulamaya ihtiyacı vardır.

Sökme işleminden sonra, asmaların açılmasına izin verin ve esnek olduklarında özsu akmaya başladıktan sonra, çok yıllık dalları (45° açıyla) ve meyve saplarını (yatay olarak) kafeslere bağlayın.

Mayıs

Köklü çelikler dikecekseniz, bunları sertleştirme ve don beklenmiyorsa ay sonunda tekrar dikme zamanı gelmiştir.Mayıs ayında üzümlerin kök sargısına ihtiyacı olacaktır:

1. Çiçeklenmeden önce – çözelti Nisan ayındaki gibi hazırlanır, ancak gübre oranı artırılır, yetişkin çalı başına 80 g potasyum sülfat, 120 g amonyum nitrat, 160 g süperfosfat;

2. İkinci yaprak uygulaması çiçeklenmeden hemen sonradır (kısa yaz mevsimi olan bölgeler için): 30 g potasyum sülfat, 60 g süperfosfat ve mikro besin (seyreltin ve belirtildiği şekilde uygulayın).

Çiçeklenme arifesinde yapraktan besleme yapılmalıdır:

1. 40 g üre, 30 g potasyum sülfat, 50 g süperfosfat ve 5 g borik asitten oluşan bir çözelti hazırlayın, bir kaba dökün ve 10 litre hacme kadar su ekleyin. Kuru, rüzgarsız, bulutlu havalarda gübreleyin;

2. İkinci yapraktan besleme çiçeklenmeden sonra aynı bileşimle yapılır.

Üzümler Nisan ayındaki gibi aynı mantar ve böcek ilaçları kullanılarak iki kez ilaçlanır:

1. 3-5 yaprak ortaya çıktığında;

2. Çiçekler filizlenmeden önce.

Çiçeklenme sırasında üzümleri sulamayın.

Kışlamadan önce asmalar genellikle donma ihtimaline karşı bir miktar göz ile budanır. Hayatta kalan tüm tomurcuklar uyanacak ve sürgünler ortaya çıkacaktır. 5-10 cm uzunluğa ulaştıklarında, 1 m meyve veren asma başına 8-12’den fazla bırakmayacak şekilde fazla olanları budayın:

1. Çok yıllık ağaçtan büyüyen sürgünler çıkarılır;

2. az gelişmiş bitkiler;

3. Kısır sürgünler – çiçekli bir çalı yerine ucunda dallar olan;

4. Tek bir tomurcuktan büyüyen çift salkımlar.

Bitkiyi zayıflatmamak için bu işlem aşamalı olarak yapılmalıdır. Genç bir çalı oluştururken, temel kural her yıl sürgün sayısını iki katına çıkarmaktır.

Haziran

Haziran ayında, yeşil filizleri ikinci kez kafeslere bağlayın. Zayıf büyüme tespit edilirse, akslardan çıkan sapların yanı sıra çıkarılmalıdır – ikinci yaprağın üzerinde, bazen, özellikle yağışlı havalarda, salkım oluşumu alanında budanmalıdır – daha iyi tozlaşır ve havalandırılırlar.

Birçok üzüm çeşidi aşırı hasada yatkındır. Çalı, kurduğu her şeyi besleyemez. Yüksek kaliteli ve iyi zamanlanmış bir meyve olgunlaşması elde etmek için hasat derecelendirilir: Fazla üzümler çıkarılır. Ortalama meyve büyüklüğüne sahip ve çok fazla yaprak kütlesi olmayan çeşitler için, sürgün üzerinde bir salkım bırakın; meyveler büyükse ve salkımlar büyükse, onları her yerde bırakmamak, çorak bir sürgün ile meyve taşıyan bir sürgünü dönüşümlü olarak bırakmak mantıklıdır. Önce zayıf ve zayıf tomurcuklanmış salkımları çıkarın. Prosedür Haziran ayının sonunda başlar.

Çiçeklenme bitiminden bir hafta sonra su: Yağış miktarına bağlı olarak genç bitkilerin altına 20 litre, yetişkinlerin altına 80 litreye kadar su dökülür. Aynı zamanda, çiçeklenmeden önce olduğu gibi gübreleme de gereklidir.

Üzümler bezelye büyüklüğüne ulaştığında, hastalıklara karşı rutin bir önleyici tedavi gereklidir. Oidium ve küf için en etkili tedavileri seçin.

Temmuz

Meyvelerin olgunlaşması sırasında üzümün nem ihtiyacı en yüksek seviyededir. Emme köklerinin yaşadığı tüm alanı nemlendirin.

Bu dönemde azot ihtiyacı minimum düzeydeyken, fosfor ve potasyum ihtiyacı artar. Meyvelerin olgunlaşması sırasında asma yapraklarına 10 litre suda seyreltilmiş 20 gram potasyum sülfat ve 40 gram süperfosfat uygulanmalıdır. Odun külü infüzyonu benzer bir etkiye sahiptir ve peynir altı suyu sadece beslenme değil, aynı zamanda birçok mantar hastalığının önlenmesidir.

Yeşillendirme çalışmalarına devam edin:

1. sapların budanması gerekir;

2. Filizleri bağlayın;

3. Ayın ikinci yarısından itibaren, yaşlı olan ve bitkilerin gelişiminde büyük bir rol oynamayan alt yaprakların bir kısmını çıkarın;

4. salkımları gölgeleyen yaprakları çıkarın.

Bazen bağcılar, üzümler sıkıca bağlanmışsa salkımları inceltme alıştırması yaparlar. Meyve boyutu artar, salkımların görünümü ve havalandırması iyileştirilir – kuru havalarda çürüme riski daha azdır. İnceltme işlemi dikkatlice yapılır, en küçük meyveler bir makasla çıkarılır.

Şu anda, hastalıklara karşı ve zararlılar varsa onlara karşı da başka bir profilaktik tedavi. Ancak meyveler yakında olgunlaşmaya başlayacağı için sadece biyolojik preparatlar kullanılabilir.

Augustus

Üzüm çalılarının sulanması, meyvelerin olgunlaşmasından en geç 30 gün önce kesilir. Geç olgunlaşan çeşitler hala sulanabilir, nemlendirme ile fosfor ve potasyum beslemesi birleştirilebilir. Diğer tüm üzüm çeşitlerine yapraktan pansuman yapılır: 10 litre suda seyreltilmiş 20 g potasyum monofosfat. Bu tür bir gübreleme sadece meyvelerin olgunlaşmasını hızlandırmakla kalmaz, aynı zamanda asmanın daha hızlı olgunlaşmasına da yardımcı olur.

Ağustos ayında bağdaki işlerin çoğu yeşil operasyonlarda yapılır:

1. Asmanın alt kısmından ve salkımların etrafından yaprakları çıkarmaya devam edin;

2. ayın sonunda, sürgünleri üstten 20-30 cm keserek nane haline getirin – tüm çalı güçleri mahsulün olgunlaşmasına ve asmanın olgunlaşmasına yönlendirilecektir.

Damgalama zamanlaması, sürgünün tepesinin durumuna göre belirlenir – düzleşmeye başladığında gerçekleştirilir. Sapların aktif büyümesine neden olmamak için bu işlemde acele etmeyin, ancak geciktirmeyin de – özellikle orta bölgede ve kuzeyde asmaların olgunlaşmak için zamanları olmayabilir.

Şu anda bağda hastalıklar tespit edilirse ne yapılmalı?

1. Manganez çözeltisi püskürtülerek küften kurtarılır – 10 litre suya 5-7 g, eğer böyle bir dozaj yardımcı olmazsa, iki kez artırın;

2. Oidium, kolloidal sülfür veya preparatları ile tedavi edilir (hava sıcaklığını kontrol edin: 20 derecenin altında preparat çalışmaz, 35’in üzerinde – yanıklara neden olur);

3. kükürt çürüklüğü, salkımlara potasyum iyodür çözeltisi püskürtülerek önlenebilir – 10 litre suya 2 g veya 10 litre suya 80 g karbonat.

Haşere kontrolü için sadece Bio insektisitler kullanılır.

Eylül

Şu anda hasat tamamlanmıştır. Ürün veren salkımlar güçlü sistemik preparatlarla hastalıklara karşı tedavi edilir: “Acrobat”, “Collis”. Asmaların olgunlaşmasını hızlandırmak için yapraklara potasyum monofosfat püskürtün (10 litreye 20 g). Güney bölgelerde, kuru sonbaharda yapraklar dökülmeden önce sulama:

1. Genç çalıların altına 150 litreye kadar su dökülmelidir;

2. Yetişkinler için 300’e kadar.

Neden bu kadar çok? Emici kökler gövdeden 1 m derinde bulunur, bu toprağın ıslatılması gereken derinliktir.

Ekim

Bu ayda üzümleri kışa hazırlayın:

1. Henüz sulama yapmadıysanız, şimdi yapmanın tam zamanı;

2. Asma çalılarının altındaki dökülmüş yaprakları toplayın ve hala asılı olanları çıkarın, mantar patojenlerini öldürmek için yakılmalıdır;

3. Ekim ayının sonlarında sadece örtü üzümleri budanmalıdır – don başlayana kadar seçilen şekillendirme şemasına göre olgun sürgünler bırakılmalıdır;

4. Asmalara ve altlarındaki toprağa 10 litre suya 300-500 g demir sülfat çözeltisi püskürtün;

5. üzümleri kafeslerden çıkarın ve üzerlerini örtün.

üzümleri örtmek

Türkiye’nın çoğu bölgesinde asma örtülmek zorundadır. Birçok bağcı bu amaçla toprak kullanmaktan vazgeçmiştir:

1. ıslak kışta, asmalar yumurtadan çıkacaktır;

2. Onları topraktan gevşetmek sakıncalıdır – sürgünler yanlışlıkla kırılabilir;

3. kemirgenlere karşı da yeterince korunmuyorlar.

Ancak, örtme işlemi doğru bir şekilde gerçekleştirilirse, bu yöntemin var olma hakkı vardır:

1. Asmaları şeker çuvallarına sararak topraktan izole edin;

2. bunları yere değil, kalas veya başka bir su geçirmez malzeme yatağına yerleştirin;

3. toprak sadece asmaları değil köklerini de kaplayacak şekilde dökülmelidir;

4. Toprak katmanında bir eğim oluşturun, böylece eriyen su akabilir ve durgunlaşmaz;

5. fareleri uzak tutmak için katran veya kreozot gibi güçlü kokulu yağlarla ıslatılmış bezler sermek.

Asmaları ve kökleri örterken, onları sadece dondan korumak değil, aynı zamanda çözülmelerini önlemek de önemlidir. Kuru hava barınağı yapmanın en yaygın yolu, budamadan sonra bağlanmış asma demetlerini, eğer asmalar başlangıçta içinde yetişmiyorsa, bu amaç için kazılmış hendeklere yerleştirmektir. Kuru hendeklerin kapatılması kolaydır: bağlı asmalar kalaslar veya tahtalar üzerine yerleştirilir, hendekler bunlarla kapatılır ve yağmurdan korumak için üzerlerine bir film veya çatı keçesi atılır. Kış çok sert geçiyorsa ve az kar varsa, hendek kalasların üzerine saman, yaprak veya çalı çırpı ile yalıtılmalı ve ardından su geçirmez hale getirilmelidir.

Su geçirmez malzemeden bir astar ile basitçe yere serilen asmalar için kuru hava barınakları için çeşitli seçenekler vardır – tahtalar, yakalar, plastik, kayrak levhalar:

1. Üzerlerini kalın bir kuru yaprak tabakasıyla kaplayabilir ve ardından streç filmle örtebilirsiniz;

2. Altlığı lapniklerle bağlayın, alçak kemerler takın ve hava boşluğu olan iki kat PE köpük ile kaplayın.

Kaplama malzemesi olarak da uygundur:

1. buhar bariyeri kaplaması;

2. ince fiberglas kumaş;

3. rulo izolasyonu;

4. hem de tahıl veya şeker çuvalında.

Ana yalıtım malzemesi, barınak üzerine yayılan kalın bir kar tabakası olacaktır.

Hava geçirmez malzemeler kullanıyorsanız, çalıların bunların altında çözülmemesine dikkat etmelisiniz – -10°’nin altındaki sıcaklıklarda uçları açın, sadece şiddetli donda kapatılabilen hava delikleri yapın. Kışın dışarı çıkamıyorsanız, bu tür malzemeleri kullanmamak daha iyidir.

Asmanın kök sistemi dona karşı asmadan daha hassastır. Torf, malç, talaş, çalıdan 2 m’den daha yakın olmayan veya üzerinde hasta bitki bulunmayan diğer yataklardan getirilen toprak ile yalıtılır . Isıtıcı tabaka en az 20 cm kalınlığında olmalıdır. İki kat film arasında oluklu mukavva iyi sonuç verir.

Özellikle ilk yıl çalılarının üzerini. Sonbaharda 1 uzun sürgün oluşturmuş olmalılar. Üç tomurcuk kadar kısa budandığında, üzerine bir kat toprak atılan plastik bir şişe ile kaplanır. Budama uzunsa:

1. asmalar yere yerleştirilir;

2. çivilenmiş;

3. şeker çuvalıyla örtün;

4. Toprakla geri doldurun;

5. üst katmanı dışa bakacak şekilde bir parça buhar bariyeri filmi ile kaplayın.

Her bağcı kendi olanaklarına ve iklim koşullarına en uygun örtme yöntemini seçmelidir.

Asmaları örtmek ne kadar sürer?

Tomurcukların tam olarak olgunlaşması için asmaların dondan kurtulması gerekir. Bu nedenle sıcaklıklar donma noktasının altına düştüğünde asmaların üzerini örtmelisiniz – bu sırada zemin biraz donmuş olmalıdır.

üzümler nasıl şekillendirilir

Formasyon seçimi, iklimsel yetiştirme bölgesine, çeşidin biyolojik özelliklerine, ekim yöntemine ve belirli bir arsa üzerindeki koşullara bağlıdır. Sadece 15 derecenin altında don olmayan güneyde ekilen bitkiler – bu, çoğu çeşidin zarar görmeden dayanabileceği sıcaklıktır. Barınak üzümlerinin yetiştirildiği bölgelerde kısa saplı formasyon kullanılır. Barınmanın rahatlığı için, çalılar hiç tepe bomu olmadan yetiştirilebilir.

Şekillendirmenin ana ilkeleri:

1. Toprak üstü kısmı ile kök sistemi arasındaki ilişkiyi korumak;

2. Çalıların üretken ve vejetatif kısımları arasında doğru bir denge kurun;

3. Bitkiler için iyi bir aydınlatma ve havalandırma sağlayın.

Doğru oluşum, üzümlerin hava koşullarına, zararlılara ve hastalıklara karşı dirençli olmasına yardımcı olur.

Toprak koşulları ve çeşidin biyolojik özellikleri dikkate alınır:

1. Toprak verimli olduğunda, büyük bir çalı şekli oluşturmak mümkündür, zayıf topraklarda üzümler böyle bir yüke verim düşüşü ile yanıt verecektir;

2. Bir çeşidin en verimli tomurcukları asmanın ortasındaysa, kısa budama ona hiçbir fayda sağlamayacaktır;

3. çeşidin canlılığı yüksekse, büyük bir çalı oluşturun veya tam tersi.

Herhangi bir oluşum şemasında, ana amaç meyve okundan ve yedek daldan birkaç meyve bağlantısı oluşturmaktır, ancak bunlar farklı şekillerde düzenlenebilir. Orta kuşakta, yelpaze şeklinde çok dallı bir form ve yatay bir kordon en yaygın olarak kullanılır.

Yelpaze şeklinde çoklu kovan oluşumu

Oluşum aşamaları:

1. İlk yıl fidandan mümkün olduğunca uzun süre kuvvetli bir sürgün çıkmalıdır;

2. Sonbaharda 2,2 m’ye kadar kısaltılmalı ve üzeri örtülmelidir;

3. İlkbaharda, örtü kaldırıldıktan sonra, sürgün kafese yatay olarak bağlanır ve ondan ilk kol oluşturulur;

4. Tomurcuklar uyandığında ve sürgünler 2 cm uzunluğa ulaştığında, çalının baştan başlayarak 1,5 m uzunluğa kadar olan kısmında, en alttaki güçlü filizi tabanında bırakarak kırılırlar – ikinci kolun tabanı;

5. Çiçekli püskül üretebilen ilk sürgün üzerinde 3 ila 5 sürgün kalır; bunlar kafese dikey olarak bağlanır; en güçlü sürgün üzerinde sadece bir çiçekli püskül oluşur;

6. Sonbaharda, ikinci kol 2 m’ye kısalır ve ilk formda meyve veren bir bağlantı – çalı başından en yakın sürgün 3-4 tomurcuk üzerinde kesilir – yedek dal, onu takip eder – çeşit özelliklerine bağlı olarak 6-8 veya daha fazla tomurcuk üzerinde – meyve oku; kaldırılan sürgünlerle birlikte arkalarındaki ahşabın bir kısmı;

7. Üçüncü yılda, ikinci dal ilk yılla aynı işlemlerden geçmeli, ayrıca üçüncü dalın tabanı olan çalının başında güçlü bir sürgün bırakmalıdır;

8. ilk dal yatay olarak kafese bağlanır, meyve okundan büyüyen sürgünler dikey olarak bağlanır; tam teşekküllü meyve vereceklerdir;

9. Sonbaharda, üçüncü kolun tabanını 2 metreye kısaltın ve birinci ve ikinci kollarda meyve bağlantıları oluşturun;

10. Dördüncü yılda, dördüncü kolun temelini oluşturun, birinci ve ikinci tam meyve olacak, sonbaharda onlardan meyve halkaları oluşturun, üçüncüde ertesi yıl ilk kez oluşur, aynı şey dördüncü kolla yapılır, geri kalanı yenilenmiş meyve halkalarıdır.

Manşonların birbirine karışmaması için 2 tanesi yatay olarak bağlanmalıdır; diğer 2 tanesi burcun içinde bükülür ve yine yatay olarak bağlanır. Bundan sonra, meyve veren bağlantılar her yıl yenilenmelidir.

Yatay kordon

Bu yöntemin amacı aynıdır: meyve sıraları oluşturmak, ancak bunlar farklı şekilde düzenlenecektir.

İlk yıl: hasat edilir, kışın budanır ve yelpaze şeklindeki çeliklerle aynı şekilde örtülür.

İkinci yıl:

1. Yıllık sürgünün alt kısmını sağa doğru bükün ve yatay bir kafes üzerine sabitleyin;

2. Bu mevsimde, üzerinde meyve bağlantılarının temeli olacak gerekli sayıda sap yetiştirilmelidir, eğer çalı başında çift taraflı bir kordon oluşturacaksa, ilk sürgün çalı başında bırakılır;

3. Geri kalanına şu şekilde muamele edilir: 50-80 cm aralıklarla yukarı bakan tomurcuklardan büyüyen sürgünleri bırakın;

4. Onları kafese 45° açıyla bağlayın ve sonbaharda 3-4 tomurcuk kısaltın.

Üçüncü yıl:

1. İkinci yılda oluşan omuz uzunluğu gerekli sayıda kol üretmek için yetersizse, üçüncü yılda, bir önceki yılda olduğu gibi boynuzların da oluştuğu son tomurcuktan omuzun devamı büyütülür;

2. Yaz aylarında, geçen yılın keçiboynuzu üzerindeki tomurcuklardan 3 sürgün büyüyecek ve en alttaki sürgünlerde ortaya çıkan salkımlar çıkarılacak, diğerleri ise yalnız bırakılabilecektir;

3. Sonbaharda, üç filizden ortadakini çıkarın; soldakinden yedek dalı ve sağdakinden meyve okunu oluşturun.

Dördüncü yıl:

1. Meyve veren bağlantıların kurulması için, bir önceki yıl oluşan son gövdeler üzerinde sürgünler yetiştirin;

2. Sonbaharda, meyve taşıyan odunu çıkararak tamamen oluşmuş gövdelerdeki meyve halkalarını yenileyin.

İkinci kordon manşonu birinciyle aynı şekilde oluşturulur ve sola doğru işaret edilir. Tüm asma bakım işlemleri her zamanki gibi gerçekleştirilir.

Asma her yıl budanırken aşağıdaki kurallara uyulmalıdır:

1. Aletler keskin ve dezenfekte edilmiş olmalıdır;

2. Sürgünler ahşabı çizmeden tek bir hareketle kesilmelidir;

3. Kesiği gövdeye dik olarak yapın;

4. Kuşgözünün üzerindeki güdük 1-2 cm uzunluğunda olmalıdır;

5. Özsu akışını bozmamak için tüm kesikler aynı yöne, tercihen çalının dışına doğru bakmalıdır;

6. Vernikli çelikler iyi iyileşmez ve çürümeye başlayabilir, deneyimli üzüm yetiştiricileri “Etisso’s Varnish Balm” kullanırlar.

Üzüm hastalıkları ve zararlıları

Midlands ve Kuzey’de bağ hastalıkları çok yaygın değildir, ancak Güney’de her yıl görülür. Yetkin bir bağcı önleyici tedaviler uygulayacaktır, ancak hastalık her zaman kontrol altına alınamaz. Kapsamlı tedavi gerektirir.

Tabloda üzüm kaynaklı başlıca hastalıklar ve çareleri listelenmiştir.

hastalık	İşaretleri	Tedavi
Küf, yalancı külleme	Bitkilerin toprak üstü kısımları etkilenir. Hastalık genç yapraklarda, yavaş yavaş büyüyen küçük yağlı lekelerle başlar. Gece sıcaklıkları 13 santigrat derecenin üzerine çıktığında, yaprakların alt kısmında açık gri örümcek ağına benzer bir patina görülür. Yapraklardaki lekeler kahverengiye döner ve yapraklar kuruyup dökülür. Çiçekler, tomurcuklar ve yumurtalıklarda beyaz çiçekler görülebilir. Olgunlaşmamış meyvelerin tabanında, daha sonra koyu çikolata rengine dönüşen kirli gri bir leke görülür. Meyveler dökülüyor.	1’lik konsantrasyona sahip Bordeaux sıvısı, Cuprozane, Polycarbacin, Polychom, Mikal+, Ridomil ile püskürtme. Patojen direncini önlemek için fungisitler değiştirilerek tedavi her 15 günde bir tekrarlanmalıdır.
Oidium – gerçek külleme	En hassas çeşitler Amerikan ve Asya kökenli olanlardır. Hastalıklı sürgünler bodurlaşır, yapraklar buruşur ve parmaklarla kolayca silinebilen, kahverengi bir kalıntı bırakan beyazımsı gri bir çiçekle kaplanır. Salkımlar ve çiçek salkımları un serpilmiş gibi görünür. Meyveler çatlar, kuru havalarda solar ve nemli havalarda griye döner. Çürüyen balık kokusu bitkilerin yanında net bir şekilde algılanabilir.	Profilaktik önlemler sülfür preparatlarını içerir. Topsin, Fundazol, Baileton ile oidium tedavisi.
Gri çürük	Meyveler kahverengiye döner ve buruşur, patlar ve çürüme belirtileriyle birlikte gri bir kaplamaya sahip olur. Patojen ölü dokular üzerinde parazitlenir. Üzümler zaten başka bir hastalık tarafından enfekte edilmişse ortaya çıkar. Bağın havalandırılmaması ve havalandırmanın iyi yapılmaması gri çürüklüğün yayılmasını teşvik eder.	Benleit, Euparene, Topsin tedavileri hastalığın gelişimini baskılayabilir, ancak tamamen bastıramaz.
Siyah çürük	Hastalık olgun meyveleri etkiler ve mekanik hasarlarına bağlı olarak gelişir. Önce kahverengiye dönüşür, ardından gri bir patina oluşturur ve kısa süre sonra siyaha döner. Meyvelerden özsu sızar. Hastalık çok hızlı gelişir.	Bakır içeren ürünler patojenin çimlenmesini engelleyebilir. Çeşitli kimyasal bazlı fungisitler oldukça etkilidir.
Antraknoz	Bitkinin toprak üstündeki tüm kısımlarını etkiler. Antraknoz yapraklarda kahverengi lekelerle başlar, daha sonra bunlar birleşir. Sevgi saplara yayılır ve etkilenmiş kahverengi lekeler olarak görülür. Gövdeler çatlar, kırılır ve büzülür. Lezyon, meyve üzerinde koyu bir nokta olarak görünür.	Bitkinin tüm hastalıklı kısımlarını çıkarın, %1 konsantrasyonda bir Bordeaux karışımı püskürtün, diğer bakır içeren fungisitleri kullanabilirsiniz.
Alternaria	Patojen özellikle sıcak ve nemli havalarda aktiftir. Yapraklarda kahverengi lekelerle başlar ve daha sonra bunlar birleşir. Dış semptomlar Oidium’unkilere benzer. Bir hastalığı diğerinden ayırt etmek için, etkilenen yaprak su dolu bir tabağa konur, üzeri nemli bir bardakla kapatılır ve birkaç saat sıcak bir yerde tutulur. Yapraklarda zeytine benzer, kadifemsi bir çiçeklenme görülür.	Kontrol önlemleri antraknoz ile aynıdır. Trichodermin ile yapılan tedaviler etkilidir. Büyüme mevsiminin ilk yarısında “Ridomil” ile profilaktik ilaçlama, hastalık ortaya çıktıysa “Skor”, “Quadris”, “Rapid Gold” ile iyileştirici ilaçlama.
Bakteriyel kanser	Çıbanın dış tarafında büyür. Patojen bitkiye mikro çatlaklardan girer ve bu çatlaklar üzerinde giderek büyüyerek sarı veya koyu kahverengi renkte büyük yumrulu kabarcıklara benzeyen beyaz şişliklerin oluşmasıyla kendini gösterir.	Radikal bir tedavi yoktur: hastalıklı doku kesilir ve yakılır. Yaralar %5 konsantrasyonda demir sülfat ile tedavi edilir. Bitkiye fosfor-potasyum gübresi verilir, azot 2-3 yıl boyunca hariç tutulur. Önleyici tedbirler: tercihen ilkbaharda budama, don hasarına ve diğer yaralanmalara karşı koruma.

Haşereler

Aşağıdaki böcekler üzümler için en tehlikeli böcekler olarak kabul edilir.

Filoksera veya kök yaprak biti:

1. Bitkinin tüm kısımlarına zarar verir; karantina zararlısı olarak kabul edilir;

2. Kök yaprak bitlerinin larvaları hareket etmek için alana ihtiyaç duyar, bu nedenle böcekler en hızlı şekilde gevşek toprakta ürerler;

3. Kök biti tükürük enzimleri köklerde tümör şeklinde yaralara ve şişliklere neden olur, diğer enfeksiyonlar için bir geçit haline gelirler;

4. Bir çalı 3-4 yıl içinde ölür.

Kontrol önlemleri: Mevsimsel vejetasyonun ilk yarısında BI-58, Decis, Inta-Vir, Actellic insektisitleriyle 3 uygulama. Fitoverm, Lepidocid, Entobacterin de uygun biyopreparatlardır. Filoksera preparatları diğer emici ve ısırıcı zararlılara karşı da etkilidir.

Keçe akarı veya üzüm kaşıntısı:

1. Yaprağın alt tarafında, yoğun, keçe benzeri bir kaplama ile kaplı çöküntüler oluşturur;

2. Yaprağın ön tarafında tümsekler açıkça görülebilir – bunlar akarın yaşadığı yerlerdir;

3. Meyveler haşereden zarar görmez.

Kontrol önlemleri:

1. “Nitraphen” ile ilk tedavi, kışı geçiren bireyleri yok etmek için tomurcuklar çiçek açmadan önce bile gereklidir;

2. Tomurcuklar çiçek açtıktan sonra öğütülmüş kükürt ile ikinci uygulama.

Örümcek akarı: önce yaprak damarlarına zarar verir, bu nedenle yaprak boyunca sararır ve sonra kahverengiye döner.

Kontrol önlemleri diğer emici böceklerle aynıdır.