Isaac Asimov’un en iyi 10 kitabı

Isaac Asimov 20. yüzyılın bilim kurgu klasiği olarak kabul edilmektedir. Uyruğu Yahudi, doğumu Rus, vatandaşlığı Amerikalı olan yazar, farklı kategorilerdeki en iyi eserleri için 20 uluslararası ödül kazandı. Asimov robotlar, zaman yolculuğu ve gezegenler arası seyahat hakkında yazdı ve Varlığın ve aklın sınırları hakkında spekülasyonlar yaptı. Yazarın neredeyse tüm romanları çağdaş film yapımcıları tarafından uyarlanmıştır, bu da öykülerinin 21. yüzyıla uygunluğunu göstermektedir.

Asimov’un En İyi Kitapları Sıralaması

Ben, bir robot (1950.)

Değerlendirme: 4.9

Listedeki ilk kitap olan I, Robot, 1940-1950 yılları arasında yazılmış 9 fantastik öyküden oluşan bir derlemedir. İlginçtir ki, kitabın adı başka bir yazardan, Endo Binder’den ödünç alınmıştır ve bu tür bir “intihal” fikri Asimov’a değil, kitabın yayıncısına aittir.

Hikayeler, 2057 yılında kendisiyle röportaj yapılan Dr. Susan Calvin’in anılarıyla birbirine bağlanan bireysel hikayeler olarak sunuluyor. Küresel bir pozitronik robot şirketinde kurum içi bir robopsikologdur. Hikayeler boyunca işlenen ve bugün de geçerli olan bir tema, yazılım yasaları, bilgisayar algoritmaları ve insan faktörleri, tutumları ve düşünme biçimleri arasındaki rezonans arayışıdır. Hikâyelerde bilim insanları, mühendisler, politikacılar ve ifşa olmaktan kaçan insan kılığındaki olası robotlar yer alıyor ve olaylar 21. yüzyılın başlarında güneş sistemindeki tüm gezegenlerde geçiyor.

Robot Evreni Dünya Savaşı 1982’de sona erdiğinde, insanlar pozitronik beyin ve hiper sürücüyü icat ederek güneş sisteminin kolonileşmesini başlattılar. Yasalar robotların Dünya’da kullanılmasını engelledi, ancak robotlar aylarda, asteroitlerde ve yıldızlarda değerlerini kanıtladılar.

Çalışma, dünyada ilk kez robotiğin 3 kuralını ortaya koyuyor.

Sonsuzluğun Sonu (1955).)

Değerlendirme: 4.8

En yüksek puan alan ikinci roman, Sonsuzluk ve içindeki yolculuğu ele alan Sonsuzluğun Sonu. Bu, türünün ilk bilim kurgu eseridir ve türün bir klasiği haline gelmiştir.

Eylem, gerçekliği ve zamanı kontrol eden Eternity yapısında gerçekleşir. Bu yapı, yüzyıllar arasında seyahat edebilen ve “ebediler” olarak bilinen kişileri kapsar. Onların görevi insanlık tarihini kontrol etmek ve düzeltmektir. Odak noktası, yaklaşan kıyametin arifesinde insanlık için tek çıkış yolu olan yoldaşı Eritro yıldızı Nemesis’tir. Ancak, bir yıldızın keşfi sırasında bir sorun ortaya çıkar – insanlar bir “eritronik veba” tarafından etkilenir.

Roman zamanın olağan özünü ve sıradan ve hatta bilimsel yaşamın durumlarını kaybeder, Isaac Akimov birçok mesleki terim kullanır, bazılarının anlamı Türkçeya çevrilmemiştir ve şimdi kaybolmuştur. “Sonsuzluğun Sonu” öyküsünden önce, daha sonra ele alacağımız “Tanrıların Kendisi” romanı gelir.

Kuruluş (1951).)

Değerlendirme: 4.8

Bronz ödül, aynı adlı üçlemenin ilk romanı olan Founding’e gidiyor. Aksiyon, galaksinin en büyüğü olan Trantorian İmparatorluğu’nda geçiyor. Bilim adamı Gary Seldon, matematiksel ve psikotarihsel yöntemleri kullanarak İmparatorluğun birkaç yüzyıl içinde çökeceğini %92,5 olasılıkla öngörür, ancak Kamu Güvenliği Komisyonu, şimdiden ortaya çıkmaya başlayan huzursuzluk ve isyanlardan korktuğu için kamuoyuna duyurulmasını yasaklar. Başkent Trantor bürokrasi ve yolsuzluk batağına saplanmış durumda ve manevra yapmakta zorlanıyor. Yaklaşan çöküş, İmparatorluğun çöküşü ve insanlığın barbarlık dönemlerine geri dönüşüdür; bu dönemde tüm kazanımlar, özellikle de yenilikçi teknoloji ve nükleer güç çalınmış ve kaybedilmiş olacaktır. İnsanların görevi, Trantor düşmeden önce Akademi’deki tüm değerli eşyaları toplamaktır.

Gary Seldon, öngörülen barbarca ayaklanmanın süresini 30.000 yıldan 1000 yıla indirerek ve Ansiklopedi’deki tüm büyük bilgileri saklayarak felaketin etkilerini en aza indirmeyi hedefliyor. Yaşam için yeni bir gezegen bulundu – Terminus, bilim insanının insanlığın tüm başarılarını korumaya çalıştığı yer.

Tanrıların Kendisi (1972).)

Değerlendirme: 4.7

“The Gods Themselves” adlı fantastik roman, insanların paralel bir evrenden gelen, cinsiyetleri duygusal, pestun ve rasyonel olan ve kendi gezegenlerinin fizik yasaları Dünya’nınkilerden farklı olan varlıklarla temasını anlatıyor.

Dünya artık kaynak yetersizliği krizinin tehdidi altında değil – Frederick Hallam, gezegenin ihtiyacı olan tüm nesnelere tükenmez temiz enerji sağlayan elektronik bir Pompa geliştirdi. Bu keşif tesadüfen yapılmış gibi görünebilir, ancak arkasında nükleer etkileşimin çok daha güçlü olduğu ve Dünya’da kararsız bir enerji kaynağı olan izotopların var olabileceği başka bir evrenden varlıklar var.

Roman iki bölümden oluşuyor: Yazarın, evrenler arası madde değişimi sürecini (pompalanan enerjinin ta kendisi) kazara keşfeden radyokimyacı Helm tarafından Tungsten-186’nın Plütonyum-186 ile değişimini anlattığı Against Folly. Pompayı yarattıktan ve şöhretin bir kısmını elde ettikten sonra, “beyni” ile devam etmedi – bilimsel gerekçelendirme ve uygulama onun için başkaları tarafından yapıldı. Ancak bilim adamının muhalifleri, enerji pompalama sürecinin evren için tehlikeli olduğunu düşünüyor ve “ustabaşılar” ile temasa geçiyor. “… Tanrıların kendileri…” kitabının ikinci bölümünde yazar “primatlardan” oluşan bir toplumu anlatmaktadır. Bu, bilimkurgu sever okuyucunun keşfetmesi için ilginç, derin ve çeşitli bir paralel dünyadır. Üçüncü bölüm “…Karşılık vermek güçsüzlüktür?” Ay’daki kolonilerin hikayesini, Dünya yapılarıyla olan etkileşimlerini anlatıyor. Bilim adamı Denison bir çıkış yolu önerir – yaşadığı yerin ölümünü önlemek için pompalanan enerjiyi başka evrenlere göndermek. Bu amaçla Ay’a dengeleyici cihazlar yerleştirmeyi teklif eder.

Meslek (1957).)

Değerlendirme: 4.6

Isaac Asimov, 20. yüzyılın ortalarında yayınlanan Profession adlı romanında geleceği kısmen öngörmüş ve kitapsız öğrenme sürecini anlatmıştır – bilgi artık özel makineler tarafından beyne dikilmektedir. Böylece sekiz yaşındaki çocuklar okuma yazmayı kısa sürede öğrenirler ve 18 yaşına kadar eğitim almaları için hiçbir neden yoktur. Yetişkinliğe ulaştıklarında, yeteneklerini belirlemek için test edilirler ve buna bağlı olarak otomatik olarak bir meslek seçilir ve beyne kaydedilir. Olimpiyatı geçtikten birkaç yıl sonra öğrenciler, prestiji doğrudan yarışmada elde edilen puan sayısına bağlı olan işlere atanırlar. Seçme özgürlüğü yoktur, ancak Olimpiyatın sonucu insanın kaderini önceden belirlemediği sürece herkes iyidir.

Kuralın istisnası, okul günlerinde programlamaya ilgi duymaya başlayan George Pleitgen’dir. İşi kendi kendine öğrenmeye çalışır, ancak sonunda bir yeterlilik sınavında başarısız olur, sevk alamaz ve benzer şekilde “profesyonel olmayan” insanlar için bir kliniğe gönderilir. Merkezdeki hastalar ‘faydalı’ bir gelecek umudundan vazgeçmemiş ve kitaplardan yararlanarak işi kendi başlarına öğrenmeye çalışıyorlar. Birkaç yıl sonra Pleitgen klinikten kaçar, kendini Olimpiyatlarda bulur, ancak seçeneklerin olmadığı bir dünyanın adil bir dünya olmadığını, insanı gelişiminden mahrum bıraktığını ve “zayıf zihinliler” hastanesinin tam da doğru insanları içerdiğini fark eder. Düşünme, öğrenme ve keşfetme yeteneklerini koruyarak ilerleme sağlarlar.

Çıplak Güneş (1956.)

Değerlendirme: 4.5

Sıralamada ikinci sırada Çıplak Güneş romanı yer alıyor. Solaryum’un dış dünyalar gezegeninde, yerel halkın kendi başlarına araştıramadığı bir suç işlenir. Bu amaçla, sakinlerinin gergin ilişkilere sahip olduğu Dünya’dan yetenekli dedektif Elijah Bailey davet edilir – Solaryum’un yerli sakini olan tanıdık robotla birlikte olayın ipuçlarını çözmeye başlar. Cinayetin tek tanığı, olanları engelleyemediği için beyni kızarmış olan ve bu yüzden tanıklık edemeyen bir robottur.

Gezegenin yaşam biçimi izole edilmiş durumda – aileler malikanelerde yaşıyor ve çoğunlukla robotlarla iletişim kuruyor – diğer insanlarla ve hatta akrabalarla temas, yalnızca kesinlikle gerekli olduğunda bir deneme sürüşüne dönüşüyor.

Daha sonra ortaya çıktığı üzere, soruşturma sadece bir dedektif çağırmak için bahanedir, asıl sebep ise insanlığı tehdit eden olası bir komplonun keşfedilmesidir. Dedektif, cinayeti araştırırken aynı zamanda trajedinin olası nedenlerini bulur ve bir çıkış yolu önerir.

İkinci Akademi (1953).)

Değerlendirme: 4.5

İkinci Akademi romanı – Asimov’un bilim kurgu serisi Kurucu’nun üçüncü kitabı. Romanı tam olarak anlamak için ilk iki kitap tavsiye edilir, ancak final izleyiciler tarafından en sürükleyici ve merak uyandırıcı olarak kabul edilir.

Galaksi’nin imparatorluğu yok edilir ve geriye yalnızca Kuruluş’u tehdit eden çevresel hükümdar ve fatih Mule’un liderliğindeki Dünyalar İttifakı kalır. Yeni galaktik bölgeleri fethederek egemenlik alanını genişletmeyi hedefliyor. Planları, Galaksinin diğer tarafında, en ucunda bulunan gizemli İkinci Akademi tarafından bozulur. Katır tüm gücüyle onu bulmaya çalışır.

Isaac Asimov, üçlemesiyle birçok edebiyat ödülü ve ödül kazandı – bu, bilim kurgu hayranlarının takdir edeceği gerçekten kayda değer bir koleksiyon.

Robotlar ve İmparatorluk (1985).)

Değerlendirme: 4.5

A’nın sonraki çalışmalarından bir roman. Asimov’un Robotlar ve İmparatorluk’u, Elijah Bailey’nin ölümünden birkaç yüzyıl sonra geçen diğer robot romanlarının devamı niteliğindedir. Giderek daha fazla insan, kolonileştirilmiş diğer gezegenlerde yaşamak için ana dünyalarını terk ediyor ve bu da kaçınılmaz olarak diğer dünyaların sakinleriyle çatışmalara yol açıyor. Okuyucunun Çıplak Güneş’te tanıdığı Soliryalı Gladia Delmar, işlerin nasıl gittiğini öğrenmek için Aurora’dan kendi gezegenine gönderilir – o zamana kadar insan faaliyetleri sıfıra inmiştir. Nefret edilen Dünyalılardan intikam almak isteyen Dr. Amadeiro, mükemmel beyinlere sahip insansı robotları kullanarak Gladia’yı öldürmeye çalışır. Olivo’nun robotu robotiğin yeni sıfır zarar yasasını keşfediyor.

Romanda, dünyalıların galaksideki etki alanını genişletmek amacıyla diğer gezegenlerin genişlemesini durdurmak için diğer dünyalardan gelen insanlar, robotlar ve nüfuzlu kahramanların mücadelesi var.

Bicentennial Man (1976).)

Değerlendirme: 4.5

“The Bicentennial Man” A. A.’nın en çok okunan ilk romanıdır. Asimov’un robotlar hakkındaki ilk romanı. Martin ailesi, yerel olarak Andrew olarak bilinen bir NDR robot uşağı satın alır. Zamanla, makinenin yaratıcı bir yeteneğe sahip olduğu ortaya çıktı – robot ahşaptan el işleri yapmaya başladı. Usta, Andrew’u uşaklık görevinden alır ve el sanatlarının satılmasına yardımcı olur, gelirin yarısını alır, diğer yarısı robotun hesabına gider. Yapay zeka dış kabuğun bakımına yatırım yapar, zamanla Dünya üzerindeki tek öngörülemeyen robot olarak kalır.

Bir robot Martins’in torunlarıyla birlikte yaşamaya devam eder, çalışmalarını sürdürür ve daha sonra benzer makineleri “insanlaştırmaya” başlar, böylece insanlar gibi yiyebilir, içebilir ve düşünebilirler. Protez cihazların yapımında yer alır, bunları başarıyla satar ve tanınmış bir mucit olur.

Andrew’un fikri tam teşekküllü bir insan olmaktır, ancak avukatlar ölümsüzlüğü nedeniyle onu bu şekilde tanımaktan korkmaktadır. Böylece robot, yaşlanan bir “organizma” gibi yavaş yavaş solmasına yol açacak bir operasyon geçirmeye karar verir. Sonuna kadar Andrew, Sir Martin’in kızı Küçük Hanım’ı düşünür.

Son soru (1956.)

Değerlendirme: 4.4

Sıralamayı Isaac Asimov’un en sevilen kısa öyküsü Son Soru tamamlıyor. Bu kısa ama canlı eser, hızlı bir düşünce (ya da fantezi) uçuşu içeriyor?) İnsanoğlunun varlığının sona ermesinden önce milyonlarca yıl geleceğe. Yazar, entropinin (enerjinin geri döndürülemez şekilde dağılması) nasıl azaltılacağı sorusuna yanıt aramak için teknoloji ve bilim tarihini gözden geçiriyor.

Yazarla tanışmak için ilk etapta “Son Soru” öyküsünün okunması tavsiye edilir – eser, Isaac Asimov’un yazdığı gibi, evrenin galaksilerinin enginliğinde uçuşa hazırlık olarak insan algısının sınırlarını kırar.