*Editörlere göre en iyilerin değerlendirmesi. Seçim Kriterleri. Bu materyal özneldir ve bir reklam veya satın alma tavsiyesi teşkil etmez. Satın almadan önce bir profesyonele danışmalısınız.
Sporla uğraşan herkes bunu yapmak için nedenlerini sıralayabilir. Bazı insanlar için bu bir egzersizden, vücutlarını esnetmekten ve formda kalmaktan başka bir şey değildir. Bazı insanlar, farklı yarışmalarda diğerlerinden daha iyi olduklarını göstermek için rekabet unsurundan etkilenirler. Bazıları da risk almayı, adrenalin patlaması yaşamayı, hayatta kalmanın sadece sportif becerilerine bağlı olduğu koşullara kendilerini sokmayı sever. Var olan en ekstrem sporlar olan aşağıdaki sporlar bu tür insanlar için uygundur.
En ekstrem sporların değerlendirmesi
| Adaylık | yer | ÜRÜN ADI | sıralaması |
| Ekstrem sporların çoğu sıralanmıştır | 1 | Boğa üzerinde rodeo | 5.0 |
| 2 | Heliski | 4.9 | |
| 3 | Temel atlama | 4.8 | |
| 4 | At Biniciliği | 4.7 | |
| 5 | Slackline | 4.6 | |
| 6 | Dağcılık | 4.5 | |
| 7 | Mağara Dalışı | 4.4 | |
| 8 | Yamaç Paraşütü | 4.3 | |
| 9 | Sokak Gezintisi | 4.2 | |
| 10 | Rafting | 4.1 |
Birincilik: Boğa Rodeosu
Değerlendirme: 5.0
Amerikan kovboyları arasında geleneksel bir spor olan aşırı ve tehlikeli rodeo için birincilik. Bir boğaya binmeli ve 8 saniye boyunca dayanmalısınız – hayvan sırtında bir binici varken hareketsiz durmamalı, onu aşağı atmak için her türlü çabayı göstermelidir. Boğaları kızdırmak ve gösteriyi yeterince dikkat çekici hale getirmek için binici mahmuz kullanır. Ana etkinliğe ek olarak, genellikle ek yarışmalar da yapılır – hayvanı kementle yakalamak veya kovalayıp yere düşürmek.
Yetenekli boğa terbiyecileri bile yaralanmalara karşı bağışık değildir. Düşmelerde omurga yaralanmaları, kol ve bacak kırıkları ve çıkıkları sık görülür. Ancak hayvanın tüm öfkesini sürücüye yöneltmesi çok daha kötüdür. Kızgın bir boğa boynuzlarıyla onlara çarptığında, toynaklarıyla ezdiğinde veya bir adamı boynunu kıracak şekilde zorla fırlattığında birçok yarışmacı ölür. Bunun olmasını önlemek için arenada bir boğa güreşçisi – bir palyaço – bulunur ve görevi boğanın dikkatini düşen kovboydan uzaklaştırmaktır. Elbette boğa güreşçisi her zaman başarılı olamıyor ve bazı durumlarda kurban oluyor.
2. sıra: Heliski
Değerlendirme: 4.9
Heliski en ekstrem kayak sporudur. Yarışmacılar bir helikopterle el değmemiş bir yamaca doğru havalanır, kayaklarını giyer ve yokuş aşağı inmeye başlarlar. Uçuş sırasında eğimi kontrol edebilirsiniz, ancak bu öngörülemezlik unsurunu ortadan kaldırmaz – kimse hazırlıksız bir parkurda onları neyin beklediğini bilemez. Popüler Heliski yerleri arasında Alpler, İzlanda ve Grönland, Alaska ve Kanada, Yeni Zelanda ve diğer dağlık bölgeler bulunmaktadır. Türkiye’da bu spor Kamçatka’da ve ayrıca Kafkasya’daki Elbruz bölgesinde yapılmaktadır.
Aynı anda katılan kayakçı grubunun büyüklüğü helikopterin kapasitesine bağlı olabilir. Genellikle erkekler arasında seçilen eğimi bilen bir rehber bulunur. Her katılımcı bir çığ dedektörü, bir çığ sondası, kazma aletleri ve kar altında gömülü insanları aramak için diğer ekipmanları getirmelidir.
Ancak bazen tüm önlemler işe yaramaz ve kayak ekibi kendilerini bir çığın altında bulur. İnsanlar ayrıca dağ geçitlerine düşerek ölmekte, kayalara çarparak ve kötü frenleme nedeniyle ciddi şekilde yaralanmaktadır. Bir helikopter sürekli olarak katılımcıları izler ve hava durumu değişirse, rehber yarışı düzenlemeyi reddedebilir. Rotanın zorluğu en zayıf katılımcının becerilerine göre hesaplanır.
3. sıra: Basejumping
Değerlendirme: 4.8
Basejumping, yüksek yer nesnelerinden yapılan ekstrem bir paraşüt atlayışıdır. İsminin ilk kısmı B kısaltmasından gelmektedir.A.S.E., atlayıcıların başladığı ana yapı türlerini kodlar: bina – bina, anten – anten, açıklık – köprü açıklığı, toprak – zemin yüzeyi. Base jumpçılar evlere, iletişim kulelerine, dik yamaçlı uçurumlara tırmanır, onlardan düşer ve paraşütü açar.
Bir uçaktan veya helikopterden atlamayı içeren normal paraşütle atlamanın aksine, basejumping inişin çok daha düşük bir irtifadan gerçekleşmesi bakımından farklılık gösterir. Çünkü beyzbol oyuncuları sadece bir paraşüt alır – yedek paraşüt kullanmak için zaman yoktur – ve onu düşüşün ilk saniyelerinde açar.
Basejumping hızlı bir tepki süresi gerektirir – paraşütünü açmakta tereddüt eden bir atlayıcı yere çarparak ölme riskiyle karşı karşıya kalır. Atlayışın gerçekleştiği yükseklik ne kadar düşükse, beceri derecesi o kadar yüksek olur. Buna ek olarak, paraşütün nasıl kontrol edileceğini bilmek gerekir, çünkü çoğu zaman sadece sınırlı bir alana inmek mümkündür ve rüzgar uçanı kendisinden çok uzağa taşıyabilir.
4. sıra: At Biniciliği
Değerlendirme: 4.7
Oldukça yeni bir ekstrem spor türüdür – fikir ancak 2005 yılında bir İngiliz olan Daniel Fowler’ın tahtasının hızını arttırmak için bir fikir bulmasıyla doğmuş ve uygulanmıştır. Bunu yapmak için kaykaya binici tarafından sürülen bir at bağladı. Ve böylece kısa sürede popülerlik kazanan ve resmi olarak tanınan atçılık ortaya çıktı.
Atla oynamadaki ana tehlike, yaralanmaların yüksek hızda bir arabadan atlarken meydana gelen yaralanmalarla karşılaştırılabileceği bir düşüştür. Çürüklere karşı koruma sağlamak için özel bir at nalı giysisi geliştirildi. Yarışmacının tahta üzerinde durabilmesi ve hayvana bağlı çekme halatını kontrol edebilmesi gerekmektedir. Binici için ustalık gereklidir ve at burada uygun değildir.
At oyuncuları sadece hız konusunda yarışmaz. Ayrıca dik dönüşler, doğal ve insan yapımı engelleri aşma gibi muhteşem gösteriler de yapıyorlar. Burada binici, at ve pansiyoner arasındaki ekip çalışması çok önemlidir, aksi takdirde numara ikincisi için çok kötü sonuçlanabilir. Bu tür bir uyum genellikle uzun süre birlikte eğitim almayı gerektirir.
5. sıra: Slackline
Değerlendirme: 4.6
Slackline, belirli bir yükseklikte iki nokta (istasyon olarak adlandırılır) arasına gerilmiş bir askı üzerinde yürümektir. İp cambazlığına çok benzer, tek farkı özel dengeleyicilerin kullanılmamasıdır, bu da kollara daha fazla özgürlük verir ve çeşitli numaralar yapmanıza olanak tanır.
Yeni başlayanlar genellikle yere yakın kısa ipler üzerinde antrenman yaparlar. bu durumda hattın uzunluğu 40 metreyi geçmez, genişlik 1,5-2,5 cm veya daha fazla olabilir. Bazen slackliner’lar suyun üzerinde de yelken açarlar – olası bir düşme durumunda dibe çarpmamak için yeterince derin olmaları gerekir.
Ekstrem, tecrübeli sporcuların yükseklere tırmanıp 40 metreden daha uzun bir yokuşu çıkmalarıyla başlar. Tırmanıcı atlayışlar, taklalar, dönüşler yaparak becerisini gösterir. Genellikle yüksek irtifalarda askıya bağlı bir koşum takımı kullanılır, ancak bazı durumlarda hareketi kısıtlamamak için çıkarılır. O zaman slackliner patikada hayatını gerçekten riske atıyor.
6. sıra: Dağcılık
Değerlendirme: 4.5
Dağcılar, dağlara ve uçurumlara tırmanmayı, zirvelere giden yolda engelleri aşmayı severler. Yarışmanın amacı tırmanışın yüksekliği, parkurun uzunluğu ve tırmanışın zorluğu olabilir. Daha önce, tüm dağ zirveleri fethedilmediğinde, dağcılar daha önce kimsenin gitmediği yerlere tırmanmanın bir yolunu aradılar. Sonra da zirveye giden en kolay yolu seçerler. Ve şimdi, sıradan tırmanışlarda sürprizler olmadığında, sporcular yeni, daha zor ve keşfedilmemiş parkurlar arıyorlar.
Bu spor Alp ülkelerine özgüdür – İtalya, Almanya, Avusturya, İsviçre. Dağları fethetmek Alplerle başladığı için dağcılara dağcı denir. Her türlü Alp rotası geçildikten sonra, sporcular dikkatlerini diğer dağ sistemlerine – Kafkasya, Tibet, Himalayalar, Kuzey ve Güney Amerika sırtları, Afrika ve Yeni Zelanda – çevirmişlerdir. 1953 yılında Yeni Zelandalı Edmund Hillary ve Nepalli Norgei Tenzing nihayet dünyanın en yüksek dağı olan Everest’e tırmandılar.
Dağcılar yüksek hedeflerine giden yolda birçok tehlikeyle karşı karşıya. Çığ meydana gelebilir ve insanlar altından kalkamayacakları bir kar tabakasıyla kaplanabilir. Genellikle sporcuların düşmesine neden olan ekipman arızaları vardır. Yüksek irtifada soğuk tehlikelidir – sıcaklık o kadar düşüktür ki insan dayanıklılığının sınırlarına yaklaşır ve oksijen eksikliği. Everest ve diğer yüksek dağların zirve yakınlarında bir “ölüm kuşağı” olmasının nedeni budur – orada temizleyecek ve gömecek kimse olmadan yatan çok sayıda donmuş ceset vardır. Uzun yıllardır yerlerinde duran donmuş cesetlerden bazıları, dağcılar için yol üzerinde bir tür “nirengi noktası” görevi bile görüyor.
7. sıra: Mağara Dalışı
Değerlendirme: 4.4
Mağara dalışı, yüzücünün mağara dolu sulara daldığı bir tüplü dalış türüdür. Genellikle uzmanlar tarafından yapılır – yeraltı dünyasını araştıran hidrospeleologlar – ancak bu süreci seven ekstrem sporcular da vardır. Diğer başarısız dalgıçları aramak için yüzen cankurtaranlar özel bir durumdur.
Geleneksel dalışla kıyaslandığında mağara dalışı pek popüler değildir. Bunun nedeni, bir anahtar dalgıcının karşılaştığı özel zorluklardır – karanlık, hemen çıkmanın imkansızlığı, öngörülemeyen rota ve dönüş rotasını engelleyen kaya düşmesi tehlikesi. Çok az insan özel ekipman olmadan mağara sularına dalmaya cesaret edebilir – bir oksijen kaynağı ve bir lamba.
Su basmış mağara labirentlerinde kaybolmamak ve uygunsuz bir anda kendinizi oksijensiz bulmamak için, bir sualtı gezisi planı üzerinde dikkatlice düşünmek gerekir. Dalgıçlar genellikle çok sayıda dalış deneyimi olan kişilerden oluşan bir ekiple çalışırlar. Mağarada tek başına yüzmek çok az cesaret isteyen bir şeydir ve bunların hepsi geri dönmeyi başaramaz.
8. sıra: Yamaç Paraşütü
Değerlendirme: 4.3
Gurur planörcülüğü veya yamaç paraşütü – yükselen hava akımlarını kullanan özel şekilli bir paraşüt uçuşu. Uçucular genellikle yüksek bir konumdan havalanır ve daha sonra üst atmosfere çıkan ısınmış havayı yakalamaya çalışırlar. Yamaç paraşütünün motoru olmamasına rağmen, uçuş saatlerce sürebilir ve bu sırada binlerce kilometre aşılabilir.
Yamaç paraşütüne alternatif – yelken kanat. Rüzgarı daha iyi yakalar ve daha hızlı uçar, ancak daha ağırdır ve taşınması daha zordur. Yamaç paraşütünün avantajı, bir sırt çantasında kolayca taşınabilmesi, uygun tepeye tırmanabilmesi ve oradan başlayabilmesidir.
Düzgün yapılmış bir yamaç paraşütü bazen güvenli bir iniş sağlayabilse de, uçan kişi çok az kontrol sahibi olsa veya hiç olmasa bile, yeni başlayanlar oldukça sık yaralanır. Güvenlik için kask ve özel kıyafet giymek en iyisidir. Hiç deneyiminiz yoksa kendi başınıza tüplü dalışa gitmeniz tavsiye edilmez.
9. sıra: Sokak dalışı
Değerlendirme: 4.2
Bu ekstrem spor, ayakta durarak kaykay yapmanın çok daha hızlı olduğu fikrinden ortaya çıkmıştır. Streetlagging, bir tahtanın bir dağ veya tepeden aşağıya doğru kıvrılan bir yoldan aşağıya inmesidir. Boardcu başı arkaya gelecek şekilde yüzüstü pozisyondadır ve pistin dönüşlerini takip ederken gövdesi ve bacaklarıyla boardu yönlendirir.
Sokak dalışı 1970’lerde ABD’de ortaya çıkmıştır. İlk yarışma, yarışmacıların çok sayıda yaralanmasıyla sonuçlandı ve sporun yasaklanmasına neden oldu. Ancak, vücudu hasardan korumak için envanter takma zorunluluğu ile tekrar izin verilene kadar yasadışı olarak gelişmeye devam etti.
Sokak hırsızları genellikle otoyollarda seyahat eder. Bu, tahtayı bir araba kadar iyi yönlendirebilmeyi ve çarpışmalardan kaçınabilmeyi gerektirir. En zor kısmı zaman içinde yavaşlamaktır, çünkü kaykayın bunun için bir ekipmanı yoktur. Sporcular genellikle durmak için ağaçlara, direklere ve diğer engellere çarpmak zorunda kalırlar. Eğer yüzücü koruyucu ekipman giymeyi unutursa, bu tür yolculuklar genellikle hastanede son bulur.
Top 10: Rafting
Değerlendirme: 4.1
Rafting, hızlı, rüzgarlı dağ nehirlerinde yapılan rafting sporudur. Sporcular 1-3 çift kişi için tasarlanmış şişme botlar olan sallarda otururlar. Bu, öncelikle katılmak için uygun deneyim gerektirmeyen ticari bir spordur.
Raftingdeki ana zorluklar, su akıntılarının üstesinden gelmek, hızlı akıntılarda botu yönlendirmek, sürüş sırasında engellerden kaçınmaktır. Parkurlarda birden altıya kadar değişen farklı zorluk seviyeleri bulunmaktadır. Bireysel engeller de aynı şekilde sınıflandırılır, sadece bunlar için ölçek sıfırdan başlar (0-6).
Şelaleler, girdaplar ve su altı ceplerinde raftingcileri bekleyen tehlikeler. Tabii ki bu spor yüzme bilmeyenler için tehlikeli. Bir yaralanma durumunda genellikle etrafta yardım edecek kimse bulunmaz – raftingciler dağlarda, insan yerleşim yerlerinden uzakta yüzerler. 3-4 zorluk seviyesinin üzerindeki rotalar sadece uzun süredir yüzenler için uygundur.
Bu en ekstrem 10 spor dalının neler olduğunu merak eden okuyucu için bir soru sormak istiyorum. Bu spor dalları nelerdir ve neden bu kadar ekstrem kabul ediliyorlar? Hangi sporu yapmak için hangi niteliklere ve yeteneklere sahip olmak gerekir? Başlamak için hangi adımları atmamız gerekiyor?
Ekstrem sporlar genellikle riskli, tehlikeli ve heyecan dolu aktiviteler olarak bilinir. Bungee jumping, serbest dalış, yamaç paraşütü, kayak, dağ bisikleti, kayalık tırmanış, kitesurf, su kayağı, ralli ve snowboard gibi sporlar en ekstrem 10 spor dalı olarak sıralanabilir.
Bu sporlar genellikle fiziksel ve zihinsel dayanıklılık gerektirir. Hızlı karar verebilme, kontrol, denge, koordinasyon ve risk yönetimi gibi yeteneklere sahip olmak da önemlidir. Ayrıca bu sporları yaparken cesaret sahibi olmak ve kendi sınırlarınızı zorlamaya hazır olmak da önemlidir.
Bu sporları yapmaya başlamak için öncelikle uzman rehberler eşliğinde eğitim almanız önemlidir. Bu sporları yapmak için gerekli ekipmanları edinmek ve güvenli bir ortamda pratik yapmak da başlangıç için önemlidir. Güvenlik önlemlerine dikkat etmek ve adım adım ilerlemek, bu ekstrem sporları yapmaya başlamak için gereken önemli adımlardır.