En büyük sekiz kabuklu hayvan

*Editörlerin görüşüne göre en iyilere genel bir bakış. Seçim kriterleri hakkında. Bu materyal özneldir, bir reklam değildir ve bir satın alma rehberi olarak tasarlanmamıştır. Satın almadan önce tıbbi tavsiye gerektirirler.

Kabuklular, Eklembacaklılar cinsine ait deniz hayvanlarıdır. Deniz sularında, tatlı sularda ve karada bulunur.

Bu eklembacaklı grubu yengeçleri, kerevitleri, ıstakozları, karidesleri vb. içerir.. Vücutları genellikle ayırt edilebilir üç bölümden oluşur: baş, göğüs ve karın. Sert bir dış iskelet veya kabuk ile kaplıdır. Kabuklular, büyümeyi engellememek için periyodik olarak bunu dökerler. Göğüs kafesi ve karnında kendini itmek ve beslenmek için kullanabileceği ikiz uzuvları vardır.

Bazı kabuklular bir lezzet olarak kabul edilir ve yoğun balıkçılık nedeniyle nesli tehlike altındadır.

Bugün size bu türün en büyük temsilcilerinden bahsedeceğiz.

En büyük kabukluların sıralaması

Adaylık	yer	ÜRÜN ADI	fiyat
En büyük kabuklular	1	Boshellfish	34CM.
2	Tazmanya dev yengeci	46CM.
3	Dev İzopod	70CM.
4	Tazmanya dev tatlı su kereviti	80CM.
5	Hindistan cevizi yengeci	100CM.
6	Amerikan ıstakozu	107CM.
7	Alaska Kamçatka yengeci	180CM.
8	Japon yengeç örümceği	600 cm.

Pozisyon 8: amberjackfish – 34cm

Değerlendirme: 4.3

Amfipod, yüksek kerevit takımındaki bir kabuklu hayvanı ifade eder.

Habitatlar tatlı su nehirlerinden okyanus derinliklerine kadar çeşitlilik gösterebilir.

Amfipodun vücudu karidesinkine benzer. Vücudun her iki tarafı yassılaşmış, bacakların yapısı farklı. İlk iki çift, yiyecekleri almak için kıskaçlarla donatılmıştır. İkinci çift bacağın uçları ters pençelerle sonlanır. Kalan üç çiftte pençeler ters çevrilmiştir. Bu uzuvlar amfipodlar tarafından kendilerini besin yüzeyi boyunca ilerletmek için kullanılır.

Amfipodlar genellikle 10 mm’den büyük değildir, ancak 28 cm’ye kadar boylanabilen örnekler de vardır. Batı Pasifik’teki Kermadec Çukuru’nda devasa bir amfipod bulundu. Bu büyüklük derin deniz devliğinden kaynaklanmaktadır. Su ne kadar derin ve atmosferik basınç ne kadar yüksekse, amfipodlar da o kadar büyük olur.

Pozisyon 7: Tazmanya dev yengeci – 46 cm

Değerlendirme: 4.4

Tazmanya yengeci, yengeç ailesinin (‘yaprak döken kabuklular’ takımı) en büyük üyelerinden biridir. Adından da anlaşılacağı gibi Güney Avustralya ve Tazmanya adası sularında yaşar ve 46 santimetreye kadar büyüyebilir.

Tazmanya dev yengeci 20-820 m derinliklerde bulunabilir. Bu kabuklular silt ve kaya substratları tercih ederler. Leş ve küçük deniz organizmalarıyla beslenir. Bazen onların türdeşleri de yiyecek olur.

Tazmanya yengeci, grubun en uzun yaşayan üyelerinden biridir. 20 yaşına kadar olabilir. Yengeç ne kadar yaşlıysa, o kadar az deri değiştirir. Yetişkin hayvan her 10 yılda bir kabuk değiştirir.

Tazmanya ‘dev’ yengecinin, tüm yengeçler gibi, 10 çift uzvu vardır: göğüs ve karın. Bir çift pençe, hepsinden büyük. Av olarak hareket ederler, kendilerini savunurlar ve dişileri için savaşırlar. Diğer uzuvlar hareket etmek ve ağızlarına yiyecek koymak için kullanılır.

Bu hayvanlar kerevitlerden farklı olarak göğüslerinin altına sıkıştırılmış küçük bir karınları vardır ve bu da hareket etmelerini engellemez. Derisinin yerini, onu düşmanlarından koruyan kitinimsi bir kabuk alır. Hayvanların büyümesini zorlaştırıyor, bu yüzden sorunu değiştirerek çözüyorlar. Kabuksuz bir yengeç yumuşak ve çaresiz hale gelir, bu nedenle yeni bir “elbise” oluşumu sırasında tenha bir yerde saklanır ve büyür.

Sıra 6: Dev izopod – 70 cm

Değerlendirme: 4.5

Dev isopod kerevitleri ya da isopodlar, tatarcıkların akrabalarıdır ve büyük boyutlarıyla tatarcıklardan ayrılırlar. 70 cm’ye kadar büyüyebilirler.

Bu kerevit hakkında ilk kez 1879 yılında yazılmıştır. Fransız zoolog Alphonse Milne-Edwards. Dev bir isopod örneğini izledi. Atlantik Okyanusu’ndaki Meksika Körfezi’nin dibinden avlanır. Eş kerevit bilim dünyası için büyük bir keşif oldu. O dönemde pek çok kişi derinlerde yaşam olmadığına inanıyordu.

İzopodlar odun bitine benzer. Vücutları, tehlike anlarında koruma sağlayan sert plakalarla kaplıdır. Eş ayaklı yengeçler, yırtıcılar ortaya çıktığında yuvarlanır ve kabuğa nüfuz edemez.

Bu deniz hayvanları etoburdur. Besinleri genellikle suda yaşayan organizmalar ve yavaş hareket eden balıklardır. Aynı zamanda, dev izopodlar köpekbalıkları, balinalar ve diğer derin deniz canlılarının leşlerini yedikleri için genellikle okyanus temizleyicileri olarak adlandırılırlar. Ancak yiyecek azsa, bu devler uzun süre hiç yemek yemeyebilir. Açlık dönemleri beş yıla kadar sürebilir.

Kerevitler çoğunlukla oldukça derin sularda yaşar ve yalnızlığı tercih eder.

Beşinci sırada: Tazmanya dev tatlı su kereviti – 80 cm

Değerlendirme: 4.6

Tazmanya dev tatlı su kereviti, kabuklular ailesindeki açık ara en büyük tatlı su omurgasız hayvanıdır. Sadece kuzey Tazmanya’da deniz seviyesinden 400 m’nin altındaki nehirlerde bulunur. Kırmızı Kitap’ta nesli tükenmekte olan bir tür olarak listelenmiştir.

Bu kerevit evi konusunda çok titizdir. Temiz, taze ve serin suyu olan sakin nehir ve derelerin gölgesine yerleşmeyi sever.

Yaşadıkları yere bağlı olarak farklı renklerde olabilirler: yeşilimsi maviden kahverengiye. Bazen mavi kerevit yakalanır.

Besinleri su kütlesindeki her şeydir. Eski yapraklar, odun, balık, omurgasızlar – en büyük tatlı su yengecinin sevdiği şeyler.

Kerevitler büyük hayvanlardan ve balıklardan uzak durma eğilimindedir, çünkü onlar için bir lezzettir.

Tazmanya dev tatlı su kereviti bir zamanlar haklı olarak dev olarak kabul edilirdi. 80 cm uzunluğunda – bu devlerin gerçek boyutu. 5 kg’dan başlayan ağırlıklarda. Bu kerevit türünün nesli tükenmek üzeredir. Maksimum 40-60 santimetre büyüklüğe ulaşırlar.

Bu kabuklu türünün üreme süreci oldukça uzundur. Erkek kerevitler 9 yaşında, dişi kerevitler ise 14 yaşında çocuk doğurmaya başlar. Ayrıca “erkekler” birkaç kadından oluşan en otantik hareme sahiptir. Kerevit oldukça nadiren “çocuk” planlar – her iki yılda bir. Yumurtalarını sonbaharda bırakırlar. Kerevitler sadece yaz aylarında yumurtadan çıkar.

Yoğun balıkçılık, düşük su kalitesi ve yoğun tarım nedeniyle kerevit nüfusu birkaç kat azalmıştır. Günümüzde nadir bir tür olarak kabul edilmekte ve korunması için her şey yapılmaktadır. Kerevit avlamak 10.000 Avro para cezası ile cezalandırılmaktadır. Avustralya doları.

Dördüncülük: Hindistan cevizi yengeci – 100 cm

Değerlendirme: 4.7

Hindistan cevizi yengeci (veya “palmiye hırsızı”), on bacaklı kerevitin yalnız yaşayan bir türüdür. Karasal bir yaşam tarzı sürdürür. Hint ve Pasifik adalarının balta girmemiş ormanlarında yaşar.

Vücut güçlü bir dış iskelet, 10 uzuvlu bir ön ayak ve bir karın boşluğundan oluşur. İlk çift bacak, palmiye hırsızının hindistancevizi yemek ve ayrıca hindistancevizini kavramak için kullandığı kıskaçlardır.

Sonraki iki çift sadece yatay değil dikey olarak da hareket edecek şekilde tasarlanmıştır. Dördüncü çift, kabuğun içinin veya hindistan cevizi kalıntılarının yakalanmasını sağlar. Kısaltılmış son bacak çiftinin her iki cinsiyet için farklı anlamları vardır. Dişiler bunları yumurtalarına bakmak için kullanır ve erkekler çiftleşir.

“Palmiye hırsızı” lakabını, hindistan cevizlerini palmiye ağaçlarından koparıp yiyebildiği için almıştır. Aynı zamanda bilim insanları, münzevi kerevitlerin sadece.

Yetişkin diyeti ayrıca kuruyemiş, meyve ve tohumları da içerir. Devrilmiş bir ağacın çekirdeği de kerevit için yenilebilir olarak kabul edilir.

“Palmiye hırsızı yamyamlıktan çekinmez. Mükemmel bir koku alma duyusuna sahip olduğundan, yiyeceği çabucak bulur.

Üreme mevsimi boyunca dişiler denize gider ve yumurtalarını suya bırakır. Larvalar yumurtadan çıkar ve sonra dibe çöker. “Çocuklar” yumuşak ve savunmasızdır. Güvende kalmak için yumuşakçaların boş kabuklarına saklanın. Yaşla birlikte 1 m uzunluğa kadar ulaşabilir.

Münzevi yengeç, duvarları ve tabanı hindistan cevizi lifleriyle kaplı sığ yuvalarda yaşar. Yarıklarda, kurumuş mercan resiflerinde de yaşayabilir. Bir ağacı evleri olarak seçmeleri alışılmadık bir durum değildir.

Palmiye ıstakozu eti nadir bulunan bir lezzet olarak kabul edilir, bu nedenle bu hayvanın da nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıyadır.

3. Sıra: Amerikan ıstakozu – 107 cm

Sıralama: 4.8

Amerikan ıstakozu Kuzey Amerika’nın Atlantik kıyılarında yaşar. Sığ suları ve düşmanlardan korunabilecek tenha alanları tercih eder. Balık, yumuşakçalar ve küçük kabuklularla beslenir. Gündüzleri uyur ancak geceleri çok aktiftir.

Kabuklular ailesinin eklembacaklılarına aittir. 4 kg ağırlığa kadar çıkabilir. Boyut olarak oldukça çeşitli olabilir. Standart – 20 ila 60 cm arasında. İstisna 1 metreden fazladır. Eklembacaklılar takımının en ağırı olarak kabul edilir.

On çift bacağı vardır. İlki avlanmak ve kendini savunmak için pençelerle donatılmıştı. Diğerleri nakliye için kullanılır.

Münzevi bir yaşam tarzını tercih eder. Bir aile kurarsa, eşiyle ilişkisi pek normal değildir. İki ıstakoz her zaman birbiriyle anlaşmazlık içinde olacaktır. Zayıf olan geri çekilecek, ancak savaş ilk zafere kadar eşit şartlarda devam edecektir.

Amerikan ıstakozu keskin bir görüşe sahiptir ve ayrıca sadece yiyecek almakla kalmayıp aynı zamanda toprak taşıyabilen ve uzuvları zarar gördüğünde hareket edebilen çok işlevli bir ağza sahiptir.

50 yıla kadar yaşayabilir.

Istakoz eti popüler bir lezzet olarak kabul edilir. Haşlanmış ve buharda pişirilmiş olarak yenir. Bazı insanlar canlı canlı pişirildikleri için ıstakozların yemek için yakalanmasına karşı çıkıyor.

İkincilik: Alaska Kamçatka yengeci – 180 cm

Değerlendirme: 4.9

Alaska kral yengeci Uzak Doğu ve Kuzey Pasifik’e özgüdür.

Bu hayvanın üç çeşidi vardır: altın ve mavi kral yengeç ve kırmızı kral yengeç.

Bu son türün Avrupa’da yakalanmak üzere Barents Denizi’ne taşınmasına yönelik girişimler defalarca yapılmıştır. 1932’de. Güvenilir bir teslimat yöntemi yoktu. 1951 yılında. da benzer bir nedenle başarısız oldu. Sadece on yıl sonra, Uzak Doğu filosunun yöneticisi Yuri Didenko, Alaska Kamçatka yengecini uçakla taşımak için başarılı bir girişimde bulundu. Aklimatizasyon yumurtaların yüzde 90’ını öldürdü. O zamandan beri sadece yetişkin numuneler teslim edildi.

1977 yılına kadar. Demiryolları gelmeden önce yengeç hava yoluyla ithal ediliyordu.

Bu hayvanların nüfusu hızla artıyor ve Alaska Kamçatka yengeci artık Norveç’in güneybatı kıyılarındaki balıkçılar tarafından yakalanıyor.

Alaska Kamçatka yengeci omnivordur. Yumuşakçalar, küçük kabuklular, deniz kestaneleri ve meşe palamutları ile beslenir. Yiyecekler pençeler tarafından parçalanır, bacaklar ve çeneler ise ezmeye ve öğütmeye yardımcı olur. Sağ pençesi sert yiyecekler için tasarlanmıştır. Midyeleri parçalar, deniz organizmalarının iskeletlerini yok eder. Sol pençesi sadece yumuşak yiyeceklerle beslenmek için kullanılır.

Kamçatka yengeci, Amerikan ıstakozunun aksine, zayıf görme yeteneğine sahiptir. Koku alma duyuları da zayıftır. Bu yüzden sadece dokunma duyusuna güvenmek zorundadır.

Bu hayvan, uzak akrabalarının çoğunun aksine, ne yüzebilir ne de yuva yapabilir. Ama aynı zamanda oldukça hızlı bir kabukludur. Güçlü bacaklar kırmızı kral yengecinin hızlı hareket etmesini sağlar. Düz, düz bir yüzeyde 2 km/s hız. Zig-zag hareketi nedeniyle, günlük mesafe 10-13 km’yi geçmez.

Yengeçler kıyıdan uzakta, 200 metreye kadar orta derinliklerde kışı geçirir. Kış uykusuna yatmayın, aktif kalın. Göç sırasında erkekler ve dişiler ayrılır ve paralel sıralar halinde seyahat ederler.

Ancak bir ay sonra yengeçler çiftleşme mevsimine girer ve ardından dişi karın bacaklarına yumurta bırakır. Çiftleştikten sonra tekrar ayrılırlar ve tekrar göç etmeye başlarlar. Ama artık barınak değil, yiyecek arıyor.

Alaska kırmızı kral yengeci en büyük alt türdür. Zırh genişliği 28 cm, bacaklar 180 cm’ye kadar açılır. 12,7 kg ağırlığa kadar.

Birincilik: Japon Örümcek Yengeci – 600 cm

Değerlendirme: 5.0

Japon örümcek yengeci dünyanın en büyük eklembacaklı kabuklu türüdür. Toplam vücut uzunluğu 6 m’ye kadar ulaşabilir ve ön ayakları 3 m yayılabilir. Bununla birlikte, kabuk o kadar “ölçekli” değildir ve 45 santimetreye kadar büyür. Japon örümcek yengeçleri çok “ağır” değildir: Kaydedilen maksimum ağırlık 20 kg’dır.

Pasifik’te Japon adaları yakınlarında bulundu. Yaşam alanı 150-300 m derinliklerdeki kayalık veya kumlu diplerdir. Çiftleşme mevsiminde sığ su sakinleri. Tuzakla yakalamanın yasak olduğu erken ilkbaharda ortaya çıkar.

Larvalar 15 ila 18 santigrat arasındaki sıcaklıklarda yumurtadan çıkar. Hayatta kalma sıcaklığı 11-20°C’dir.

Japon örümcek yengecinin sakin bir tavrı vardır. Zamanının çoğunu yiyecek arayarak, deniz dibinde dolaşarak geçirir. Kamçatka’daki akrabası gibi yüzemez. Yalnız beslenir ve bir münzevidir. Büyük bedenine rağmen avlanmaz, leş yemeyi tercih eder. Bu nedenle örümcek yengecinin tadı acıdır. Bazen yosun ve küçük omurgasızlarla beslenir.

Kabuk yaşam boyunca değişmez, ancak bacaklar yaşla birlikte uzar. Uzuvlar tırmanmaya yardımcı olur, ancak nesneleri kavramaya yardımcı olmaz.

Bu kabuklu hayvanın insanlara zarar verebileceğine dair bir efsane vardır, ancak bu doğru değildir.

Elli yıldan fazla yaşam süresi. Bir Japon örümcek yengeci teraryumda tutulursa bir asır yaşayabilir.