Vatan ev kaktüs

Bölgelerimizdeki vahşi doğada kaktüsler teorik olarak bile büyütmezler, ancak bu kadar sıkıca kök saldılar. Her ne kadar bu tür bir ev bitkisi iyi tanınabilir ve her üçüncü çiftlikte buluşup karşılanmasına rağmen, bolca yetiştirilenler bile, her zaman her zaman her zaman çok ilginç evcil hayvan söyleyemez. Bilgideki boşlukları ortadan kaldırmaya çalışalım ve bu konuğun nasıl geldiğini çözelim.

Tanım

Kaktüs olarak adlandırılabileceğinizle durmaya başlayın. Siz kendiniz, büyük olasılıkla, bir karakteristik dikenli bitkinin teorik olarak tamamen farklı formları alabileceğini biliyorsunuzdur. Hangi karışıklığın bazen biyolojide olduğuna dikkat ederek, kaktüsler olarak kabul edilen bazı türler aslında değilse, şaşırtıcı değildir. Öyleyse, modern biyolojik sınıflamaya göre, kaktüsler veya kaktüsler – bu, gezinme sırasına göre atfedilebilen bir bitki ailesidir, bir bütünün yaklaşık iki bin’e ulaştığı yaklaşık bir tür sayısı.

Bütün bu bitkiler çok yıllık ve çiçeklenmedir, ancak her biri kendi karakteristik özelliklerine sahip olan dört alt sayfaya bölüneceklerdir.

İlginç olan, “antik Yunan kökeninin kaktüsü” kelimesi, ileriye koşmak, bu bitkiler Yunanistan’dan hiç gerçekleşir. Antik Yunanlılar, zamanımıza ulaşmamış bir tür bitki denir – en azından modern bilim adamları bu terim kapsamında anlayışa değer olduğunu cevaplayamazlar. XVIII yüzyıla kadar, şimdi Cacti’yi arayacağımız, Melokactus olarak adlandırılacak olan gelenekseldi. Sadece ünlü İsveç bilim adamı Karl Linneya’nın sınıflandırılmasında bu bitkiler modern bir isim aldı.

Şimdi bir kaktüs olanı çözeceğiz ve ne – hayır. Kaktüs ve etli kavramını karıştırmak gerekli değildir – ilk önce ikinciyle ilgilidir, ancak ikincisi daha geniş bir konsepti temsil eder, yani diğer bitkiler içerebilir. Kaktüsler, diğer tüm succulents gibi, yapılarında özel kumaşlara sahiptir, su stoklarını saklamak için uzun zamandır izin verir. Aslında, Kaktüsler Areolas tarafından ayırt edilir – dikenlerin veya kılların büyüdüğü özel yan böbrekler. Mevcut kaktüs ve çiçek ve meyveler sap dokularının bir devamıdır, her iki organ da yukarıda belirtilen arollerle donatılmıştır. Biyologlar, sadece bu aile için karakteristik bir düzineden daha az imza atmaz, ancak bunları alakalı aletler olmadan görmek ve değerlendirmek ve onları neredeyse imkansız değerlendirmek.

Kaktüs, yanlışlıkla, birçok dikenli bitkiyi arayabilir, aslında bunlarla ilgili değil, bazen tipik bir oda seçeneği gibi olmayan yeşil dikimdeki kaktüs temsilcisini tanımlamak mümkündür. Kaktüsün (biyolojik olmayan bir bakış açısıyla), yaprak döken bir çalı ve hatta küçük bir ağaç olabileceğini söylemek yeterlidir. Ve pratik olarak bir kökünden bir kökünden, zeminde belirgin bir şekilde belirgin bir şekilde oluşabilir. Boyutlar, sırasıyla, çeşitleri farklı olabilir – birkaç santimetrenin çapında küçük kopyaları vardır, ancak Amerikan filmlerinde en büyük olasılıkla görülen ve çok metrelik şubeli kaktüsler birkaç ton ağırlığında. Doğal olarak, tüm bu çeşitlilik evde yetiştirilmez – oda tesisi olarak, sadece iki temel gereksinime karşılık gelen türler genellikle seçilir: güzel ve nispeten küçük olmalıdırlar. Bu durumda, ayrıca bölgeye de bağlıdır – bazı ülkelerde neredeyse bilinmeyen türleri büyük ölçüde artırabilirler.

Nereden geliyor?

Kaktüsün bir tür olmadığından, ancak çok sayıda çeşittir, tüm bu biyolojik bolluk için bazı ortak bir vatan tahsis eder. Genellikle kaktüsün kökeninin, ABD’nin Kuzey ve Güney Amerika’nın tüm anakara – Kuzey ve Güney Amerika’nın, Amerika Birleşik Devletleri’nin Kuru Koşulları’ndan Arjantin ve Şili’ye yetiştirdiği söyleniyor. Çoğu tür için, bu ifade adil, ancak Continental Africa ve Madagaskar’da ortaya çıkan bazı türler, Kaktüs’ü içerir. Buna ek olarak, Avrupalıların bu bitkilerin çabaları dünyayı dolaştırıyordu, bu nedenle aynı Avrupa’nın bazı sıcak ülkelerinde, bireysel türler vahşi bir durumda rastlıyordu. Rus Karadeniz Bölgesi’nin güneyinde bile, bu tür özlemler rastlandı.

Ancak, Cacti’nin tuhaf başkenti Meksika olarak kabul edilir. Her şeyden önce, bu ülkede gerçekten çoğu var, bitki, vahşi bir biçimde bile neredeyse her yerde bulunur ve bilinen tüm Kaktüs türlerinin yaklaşık yarısı burada büyür. Buna ek olarak, kökeninin çoğu bölgesinde, kaktüsler vahşi, modern Meksikalıların ataları (çağdaşlarımızdan bahsetmiyorum) aktif olarak çeşitli ihtiyaçlar için bazı türleri boşandı, bitkiyi odaya çevirdi. Artık Kaktüs ailesinin dünya çapında kapalı bitkiler olarak temsilcileri, yalnızca dekoratif bir dekorasyon olarak algılanıyor. Yeşil dikimlerin bu özelliği de eski Meksika’da kullanılır, ancak bu mümkün bu kaktüs kullanımı sınırlı değildi.

İspanyol fatihlerinin ve yerel Hintlilerin efsanelerinin kaynaklarından, bu bitkilerin farklı türlerinin gıdada kullanılabileceği bilinmektedir, dini törenlerin gerçekleştirilmesi ve bir boyama maddesi kaynağı olarak kullanıldığı bilinmektedir. Bazı bölgelerde, aynı ihtiyaçlar için, kaktüsler şimdiye kadar kullanılabilir. Hintliler için kaktüs tamamen hepsi – yaşayan çitler ondan yaptı ve hatta evde inşa edildi. Avrupa fatihleri, fethedilen halkların büyütüldüğü kültürlerin sınıflandırılmasıyla çok fazla umursamadı, ancak Orta Amerika’da tam olarak en az iki kaktüsün yetiştirildiği bilgimiz vardı.

Bugün, farklı türlerdeki bu bitki, Meksika’nın ulusal bir sembolü olarak kabul edilir, bu yüzden bir ülkesini vatanını düşünürsek, o zaman bu.

Ayrıca, Kaktüslerin Güney Amerika’da ortaya çıktığı gibi bir teori vardır. Varsayımın yazarlarına göre, yaklaşık 35 milyon yıl önce oldu. Meksika dahil Kuzey Amerika’da, bu bitkiler nispeten yakın zamanda düştüler – sadece yaklaşık 5-10 milyon yıl önce, Afrika’da ve diğer kıtalar daha sonra göçmen kuşlar ile birlikte. Bununla birlikte, taşlanmış kaktüslerin kalıntıları hiçbir yerde bulunamadı, bu yüzden böyle bir bakış açısı hala ağırlıkça argümanlarla doğrulanmalıdır.

Doğal ortam

Kaktüsün, çok fazla suya ihtiyaç duymadığı gerçeği açısından iddiasız bir bitki olduğuna inanılıyor, ancak aslında büyüyen bazı engeller demektir. Çoğu dikenli tür, sıcak ve kuru iklim koşullarında doğada büyür, sırasıyla, bir serinlikten ne de aşırı nemden hoşlanmazlar. Bu bitkilerin çoğunun Kuzey ve Güney Amerika’da çoğunun büyüdüğü unutmayın – Meksika çölleri, ayrıca kuru Arjantinli bozkırları seçerler, ancak Amazonia’nın ormanında onları bulamayacaklar.

Hatta çalılıkların ve ağaçların yapraklı bile kaktüs ile tedavi edilebileceğini değerlendiren, bu tür türlerde yetiştirme için tipik koşulların önemli ölçüde farklılık gösterebileceği şaşırtıcı değildir. Ayrı tipler aynı ıslak yağmur ormanlarında iyi büyüyorlar, ancak bu görünümde en yakın akrabalarına benzemiyorlar, diğerleri, deniz seviyesinden 4 bin metreye kadar dağlarda yüksek tırmanabilirler ve böyle bir yükseklikte tipik çöller daha uzun olur.

Aynısı, ev çiçek yetiştirileceği toprak için de geçerlidir. Meksika’dan gelen klasik dikenli kaktüs, toprakların doğurganlıkla ayırt edilmediği çölde büyürler – topraklar geleneksel olarak fakir ve akciğerler var, yüksek miktarda mineral tuzları var. Bununla birlikte, temel olarak farklı doğal koşullarda yetişen her türlü “hizal” kaktüsler genellikle ağır kil toprakları seçer. Klasik Meksika’nın “Barbeds” ın bir oda tesisi olarak, kaktüslerin çok popüler olmasına neden olduğu iddiasıdır. Özel bir bakıma ihtiyaç duymazlar, gübreler yapmaya gerek yoktur, hatta sulama modu kesinlikle gözlenemez – Evde uzun süre görünmeyen yoğun bir kişi için çok karlı. Daha önce anlaşıldığımız gibi, bir kaktüs seçerken, bu kuraldan beri, çok popüler olmasa da, bu kuraldan beri belirli bir dikkat göstermeye değer.

Önemli! Kendinizi kendinizin gerçek sevenleriyle düşünürseniz ve kaktüsleri büyük ölçüde dikmek istiyorsanız, lütfen farklı türlerin kendilerinin en yakın komşuları hakkında farklı olduğunu unutmayın.

Bazı türler birbirlerinin yanında bulunmayı sevmezler, doğada sadece önemli bir mesafede, diğerleri, aksine yoğun çalılıklar yetiştirme eğilimindedirler.

Rusya’ya nasıl gittin?

Diğer birçok Amerikalı kültür ve icat gibi, Kaktüs dolaylı olarak Batı Avrupa’dan Rusya’ya geldi. Diğer birçok kıtanın aksine, Avrupa’da, tarihsel olarak, Kaktüsler genel olarak büyüdü – hatta bize her zamanki gibi “arpa” hatırlatmayan türler bile. Ayrı gezginler Afrika veya Asya’da benzer bir şey görebilir, aynı zamanda Avrupa’ya bitişik bu bölgelerde bir tür kaktüsler çok fazla değil. Bu nedenle, Avrupalıların bu bitkilerin tanıdıklarının, Amerika açıldığında XV ve XVI yüzyıllarındaki sıralarında gerçekleştiği düşünülmektedir.

Avrupa sömürgeciler için, yeni bir bitkinin ortaya çıkması, kaktüslerin Avrupa’ya getirdiği ilk bitkilerden biri olduğu kadar sıradışı oldu.

Yukarıda bahsedildiği gibi, aynı Aztek’ler zaten bu ailenin bazı türlerini dekoratif amaçlarla kullanmışlardır, bu yüzden eski ışığa düşen güzel örnekler, yakında zengin kollektörlerin veya hevesli bilim adamlarının mülkiyeti oldu. Kaktüslerin ilk fanlarından biri, London Pharmacist Morgana – XVI yüzyılın sonunda, sadece kaktüsler kaktüslerden tam teşekküllü bir koleksiyon vardı. Bitki özel bir bakım gerektirmediğinden, ancak net olmayan bir görüşten farklı olduğundan, kısa sürede özel seraların ve kamu botanik bahçelerinin kıtadaki popülerliğinin hızla kazandığı bir dekorasyon haline geldi.

Rusya’da kaktüsler biraz daha sonra ortaya çıktı, ancak onlar hakkında zengin insanlar elbette, Avrupa gezilerinden haberdar etti. Yurtdışı tesisi, 1841-1843’te Baron Karvin’in başkanlığındaki Meksika’ya özel bir keşif bile olan St. Petersburg Botanik Bahçesi’nde gerçekten görmek istedi. Bu bilim adamı bile tamamen yeni bir tür açıldı ve onun tarafından getirilen kopyalardan bazıları, altından iki kat daha fazla tartıldı. 1917 yılına kadar, Rus aristokrasisinin gerçek bilimsel değerle temsil edilen birçok özel kaktüs koleksiyonu vardı, ancak devrimden sonra neredeyse hepsi kayboldu. Uzun yıllardır, Rus Cacti, Leningrad ve Moskova gibi büyük botanik bahçelerinde korunmuş olanlar kaldı. Kaktüsün ev bitkileri olarak yaygın yayılmasından bahsedersek, Sovyetler Birliği’nde, geçen yüzyılın 1950’lerindeki bir eğilim olmuştur. Bazı kaktüsler kulüpleri, bu zamanlardan beri sürekli olarak var, hatta bu suckalların ana hobi olduğu bir kişiyi gösteren özel bir “kaktüsist” bile var.