Cıvataların gücü hakkında her şey

Piyasadaki geniş bir yelpazede bağlantı elemanlarını temsil eder. Hem yapıların farklı parçalarının her zamanki bağlantısı için hem de sistemin artan yüklere dayanabileceği için kullanılabilirler, daha güvenilirdi.

Cıvata kuvveti kategorisinin seçimi doğrudan, tasarımın hangi nesnelerin kullanılacağına bağlıdır.

Temel sınıflar

Cıvata dışındaki iplikleri olan silindirik bir bağlantı elemanıdır. Genellikle anahtarı altında yapılan bir hex kafa var. Bağlantı somunla veya diğer dişli deliklerle birlikte oluşur. Vida bağlantı elemanları oluşturmadan önce cıvatalar bir çubuk şeklinde herhangi bir ürün denir.

Cıvatanın yapıcı cihazı böyle görünüyor.

Kafa

Yardımı ile bağlantı elemanının geri kalanı bulaşan tork. Hex, yarım daire biçimli, yarım dairmesiyle, hexual girinti, gizli ve vida şekli ile sayılır.

Silindirik kök

Birkaç türe ayrılmıştır:

• standart;
• Bir boşluğa sahip bir deliğe montaj için;
• bir tarama ile muamele edilmiş bir deliğe monte etmek için;
• İplik olmadan azaltılmış çaplı bir çubukla.

vida

Aşağıdaki formlar olabilir:

• yuvarlak
• fındık kuzu;
• Hex (düşük / yüksek / normal pah, taç ve yarık ile).

Birçok cıvata türü var, hepsi ne kaliteli bir tasarıma sahip olması gerektiğine bağlıdır. Cıvata mukavemeti sınıfı mekanik özelliklerini açıklar.

En popüler masalara dayanarak, bu sınıfın ana olduğu anlaşılabilir.

Güç, dış faktörler tarafından imha edilmesine karşı dirençle karakterize edilen bir ürünün bir özelliğidir. Herhangi bir üretici mutlaka, kurulum veya montajın, bağlantı elemanlarının bazı durumlar için uygun olup olmadığı açık olması için ürünün gücünü gösterir. Güç, iki hane, ayrılmış nokta veya çift basamaklı ve açık bir sayı ile ölçülür, ayrıca ayrılır:

• 3.6 – Değiştirilmemiş çelikten yapılmış bağlantı elemanları, ek sertleşme uygulanmaz;
• 4.6 – Kullanılan karbon çeliği için;
• beş.6 – Final tatil olmadan çelikten yapılmış;
• 6.6, 6.sekiz – Kirliliksiz karbon çeliğinden donanım;
• sekiz.sekiz – Krom, manganez veya bor gibi bu bileşenler çeliğe eklenir, ayrıca 400 ° C’nin üzerindeki sıcaklıklar sırasında ortaya çıkar;
• dokuz.sekiz – önceki sınıftan ve daha yüksek mukavemetten minimum farklılıklar var;
• 10.dokuz – Bu tür cıvataların üretimi için, çelik ilave katkı maddeleri ile alınır ve 340-425 ° C ayrılır;
• 12.dokuz – paslanmaz veya alaşımlı çelik uygular.

İlk numara gerilme mukavemeti anlamına gelir (1/100 n / mm2 veya 1/10 kg / mm2), Bu 1 milimetre kare cıvata 3.6 30 kilograma dayanacak. İkinci numara, verim gücünün faiz sınırına oranıdır. Yani, cıvata 3.6, bir çabaya 180 N / mm2 veya 18 kg / mm2 (mukavemet sınırının% 60’ı) deforme olmayacak.

Güç değerlerine dayanarak, bağlantı cıvataları aşağıdaki seçeneklere ayrılır.

• Cıvatanın iç çapındaki germe boşluğu için işleme. Bağlantının gücü ne kadar yüksek olursa, yüklendiğinde cıvatanın deforme olmadığı, yani uzanır.
• İki uçakta işleyen cıvatalar. Daha az güç, tespitin çökmesi olasılığı ne kadar yüksek olursa.
• Germe ve kesme için çalıştırma – Cıvata kafasının bir kesimi oluşur.
• Sürtünme – burada tutturucu altında buruşuk bir malzeme var, yani bir dilim üzerinde çalışıyor, ancak büyük bağlantı elemanları gerginliği ile.

Akma dayanımı – Bu, deformasyonun meydana geldiği, gelecekte iyileşmeye tabi olmadığı, yani vida bağlantısı belirli eylemlerden sonra uzunluğu artacaktır. Daha büyük yerçekimi tasarıma dayanır, akış hızı o kadar yüksek. Yükü tutarak, genellikle verim kuvvetinden 1/2 veya 1/3 alın. Örnek olarak, bir mutfak kaşıkla düşünebilirsiniz – bir yöne bükerseniz, başka bir öğe alırsınız. Akışkanlık kırıldı – bu deformasyona neden oldu, ancak malzemenin kendisi kırılmadı. Esnekliğin akışkanlığının üstünde olduğu sonucuna varılabilir.

Başka bir nesne, koparıldığında bir bıçaktır. Sonuç olarak, güç ve akışkanlık aynıdır. Bu tür özelliklere sahip ürünler de kırılgan olarak adlandırılır. Germe sınırı, harici faktörlerin etkisi altındaki malzemenin boyutundaki ve şeklindeki değişimdir, ürün yok etmiyor. Başka bir deyişle, bu, orijinal örneğe kıyasla malzeme uzamasının yüzdesidir. Bu özellik cıvatanın kırılma uzunluğunu gösterir. Sınıflandırma boyutunda – daha büyük alan, bükülmeye karşı direnç.

Cıvatanın uzunluğu, bağlı parçaların kalınlığına göre seçilir.

Bağlantı elemanları böyle bir göstergeye ayrılır. Üretimde, dişlileri ve yüzey işleme işlemlerinin farklı yolları kullanılmaktadır. Yükseltilmiş, normal ve kaba olabilir.

• C – Kaba doğruluk. Bu bağlantı elemanları, çubuğun kendisinden 2-3 milimetre için açıklıklar için uygundur. Bağlantının çapındaki bu farkla taşınabilir.
• Normal doğrulukta. Bağlantı elemanları 1-1 için deliklere monte edilir.5 milimetre daha geniş çubuk. Önceki sınıfa kıyasla daha az deformite.
• A – yüksek doğruluk. Bu cıvata grubu için delikler 0 üzerinde daha geniş olabilir.25-0.3 milimetre. Bağlantı elemanları, bileme yöntemiyle ürettikleri için yeterince yüksek bir maliyete sahiptir.

Paslanmaz çelikten yapılmış bağlantı elemanları için, sınıfı belirtmeyin, ancak gerilme dayanımı, atama farklıdır – A2 ve A4, burada:

• A – Bu, çeliklerin bir östenitik yapısıdır (kristalin gcc kafesli yüksek sıcaklık demir);
• 2 ve 4 numaraları, malzemenin kimyasal bileşiminin belirlenmesidir.

Paslanmaz cıvatalar 3 güç göstergesine sahiptir – 50, 70, 80. Yüksek mukavemetli cıvataların üretiminde, daha fazla sertlik ve dayanıklılıkla alaşımları kullanın. Bu tür malzemeler karbon çeliğinden daha pahalıdır. Güç sınıfı değişir – 6.6, 8.8, 9.8, 10.9, 12.dokuz. Ayrıca, göstergeleri arttırmak için, malzemenin kimyasal bileşimini ve yapısını değiştiren bir ısıl işlem fazı gerçekleştirilir. 40 ° C’nin altındaki sıcaklıklarda olası çalışma – atama vardır. 40-65 ° С chl olarak işaretlenmiş.

Cıvata sertliği – Bu, malzemenin başka bir gövdenin yüzeyine girmesine direnme yeteneğidir. Brinell, Rockwell ve Vickers tarafından ölçülen cıvataların özellikleri. Brinell Sertlik Testleri, bir kemerte yapılır, bir okçu (öngörülen madde), çapı 2 olan temperli bir toptur.5, 5 veya 10 milimetre. Boyut, kontrol edilen malzemenin kalınlığına bağlıdır. Kapsam, 10-30 saniye içinde gerçekleşir, ayrıca test malzemesine de bağlıdır. Daha sonra Brinell’in büyüteçleriyle sonuçlanan baskı iki yönde ölçülür. Uygulanan yükün baskının yüzeyine oranı ve sertliğin belirlenmesidir.

Rockwell yöntemi de girinti temelinde. Katı alaşımlar için bir gelir olarak, bir elmas koni, daha yumuşak – çelik çapı topu için gerçekleştiriyor 1.6 milimetre. Bu yöntemde, test iki aşamada gerçekleştirilir. Yoğun temas malzemesi ve ucu için ilk uygulamalı önyükleme. Sonra kısa bir süre için büyük bir yük var. İş yükü temizlendikten sonra sertlik ölçülür. Yani, hesaplamalar, uygulanan preload ile görüşörün kaldığı derinlikte gerçekleşecek. Bu yöntemde, 3 sertlik grubu ayırt edilir:

• HRA – yüksek katı metaller için;
• HRB – nispeten yumuşak metaller için;
• HRC – nispeten katı metaller için.

Vickers sertliği, baskının genişliği ile belirlenir. Dört kenarlı elmas piramit preslenmiş bir ipucu olarak hizmet vermektedir. Yük oranının elde edilen işaretin alanına hesaplanarak ölçülür. Ölçümler, ekipmana monte edilmiş mikroskopta yapılır. Bu yöntem, artan doğruluk ve üstünlük ile karakterizedir. Sovyet döneminde GOST’a göre ölçüm yöntemlerinin yöntemleri, bağlantı elemanları üzerindeki izin verilen tüm yükleri belirlemeye izin vermedi, bu nedenle üretilen malzemeler düşük kalite.

Ana cıvata türleri

• Leshemy. Onunla, asılı ağır yapılar eklenmiştir. En sık tarım için kullanılır.

• Mobilya. Ana fark, oyma çubuğun her yerinde uygulanmaz. Pürüzsüz kafa – bu, cıvata uçağın üstünde konuşamayacak şekilde yapılır. Mobilya üretimine ek olarak, bu bağlantı elemanları inşaatta kullanımını buldu.

• Yol. Çitler kurarken kullanılır. Bir kare şeklinde bir başlık bulunduğu yarım daire biçimli bir kafa kafası tarafından ayırt edilir. Böyle bir tasarım sayesinde, elemanlar sıkıca sabitlenir.

• Makine binası. Araba üretiminde kullanılan en popüler görünüm.

Tekerlek cıvataları, olumsuz faktörlere karşı yüksek mukavemet ve direnç ile karakterize edilir.

• Seyahat. Demiryollarının yapımında kullanılan, genellikle rayın parçalarını bağlar. İplik çubuğun yarısından daha az uygulanır.

İşaretleme

Tüm bağlantı elemanları standartlara göre işaretlenmiştir:

• Gost;
• ISO, 1964’ten bu yana çoğu eyalette tanıtılan bir sistemdir;
• DIN – Almanya’da oluşturulan sistem.

Bolt kafasındaki tüm gereksinimleri ve standartları dikkate alarak, aşağıdaki gösterim uygulanır:

• Bağlantı elemanlarının yapıldığı hammaddelerin güç sınıfı;
• Üreticinin bitki işareti;
• İpliğin yönü (genellikle sadece sol yönü belirtir, sağ işaretlenmedi).

Uygulamalı işaretler hem derinlik içi hem de dışbükey olabilir. Boyutları üreticiyi kendisini belirleyecek.

GOST standartlarına göre, aşağıdaki gösterim cıvatalara uygulanır.

• Cıvata – Raptiye Adı.
• Cıvata doğruluğu. A, B, B kod çözme bir alfabe var.
• Üçüncüsü, yürütmeyi belirten bir figürdür. 1, 2, 3 veya 4 olabilir. İlk yürütme her zaman belirtilmemiştir.
• İpliğin alfabetik tasarımı. Metrik – M, Konik – K, Trapezoidal – TR.
• İplik çapının boyutu genellikle milimetre cinsinden gösterilir.
• Milimetrelerde iplik adımları. Büyük veya ana (1.75 milimetre) ve küçük olabilir (1.25 milimetre).
• LH diş yönü sol yöndür, sağ iplik belirtilmemiştir.
• İplik doğruluğu. Doğru olabilir – 4, orta – 6, kaba – 8.
• Uzunluk bağlantı elemanı.
• Güç sınıfı – 3.6; 4.6; 4.sekiz; beş.6; beş.sekiz; 6.6; 6.sekiz; sekiz.sekiz; dokuz.sekiz; 10.dokuz; 12.dokuz.
• Ya da a, yani, sakin veya otomatik çelik kullanımı. Bu atama yalnızca 6’ya kadar güç cıvataları için uygundur.sekiz. Güç 8’den yüksekse.8, bu etiketleme yerine, çelik markası uygulanacak.
• 01 ila 13 arasındaki sayı – bu sayılar kaplama türünü belirtir.
• İkincisi aynı zamanda kaplamanın kalınlığının dijital bir belirlenmesidir.

Nasıl öğrenilir?

Bağlantı elemanlarının boyutunu ölçmek için ana parametreler uzunluk, kalınlık ve yüksekliktir. Bu parametreleri belirlemek için, önce ne tür cıvata kullanılabilir olduğunu görsel olarak anlamanız gerekir. Bağlantının çapı, bir kumpas veya şablon hattı kullanılarak ölçülebilir. Doğruluk ölçümü, bir dizi kalibrasyon PR-DEACT – Pass-NO PASS tarafından yapılır, yani bir bileşen çapaya vidalanır, ikincisi – Hayır. Uzunluk da bir kumpas veya cetvel ile ölçülür.

Vida ölçümleri gösterim:

• M – oyma;
• D – İpliğin çapının boyutu;
• P bir iplik adımdır;
• L-cıvata (uzunluk).

İplik çapı, cıvata parametrelerinin ölçülmesine benzer şekilde ölçülür. İplik somunlarının çapı daha zor. Tipik olarak, etiketleme, cıvatanın dış çapını karakterize eder; bu, somun içine vidalanacak, yani somun deliği daha az olacaktır. Çap hassasiyeti ayrıca bir PR ayarla kullanılarak da ölçülebilir. Somun büyüklüğünün azaltılabileceğini, normal ve genişletilebileceğini hatırlamaya değer.

Şantiye sırasında, yapıların bağlantısı temel olarak cıvatalı bileşikler kullanılarak gerçekleşir. Ana avantajları, özellikle karşılaştırma için kaynak bağlantılarını alırsanız, basit bir kurulumdur. GAP üzerindeki bileşiği hesaplamak için kullanılan formüller, bazın malzemesine (beton, çelik, çözeltiler ve malzemelerin kombinasyonları).

Çapa bağlantı elemanlarının boşluk üzerindeki hesaplanması, beraberindeki belgelere uygun olarak zaten nesnede gerçekleşir.

Bağlantı elemanlarını takmanın ana koşulu, cıvatalı bir genel tasarım için bir alıntadır. Alaşım çelikten çapalardaki en yüksek taşıyıcı yeteneği. Ek etkilerin gücü dinamik, statik ve maksimum olabilir. Ek yük kütlesi, cıvata çubuğunun gücünün% 25’ini geçmez.

Cıvataları sabitleme yöntemi, modern dünyada çok popüler hale geldi. Tüm özelliklere dayanarak, seçerken özel dikkat göstermeniz gereken anları seçebilirsiniz:

• Dağı’nın kullanılacağı faaliyetin kapsamı;
• kafa tasarımı;
• kullanılan malzeme;
• kuvvet;
• Ek koruyucu bir kaplama olup olmadığı;
• GOST’a göre işaretleme.

Bir sonraki videoda, cıvata işaretleme sınıflarında daha fazla bilgi bulacaksınız.