Sigmund Freud’un psikanalitik teorisine göre, bir çocuğun gelişimi, temel ve sosyal ihtiyaçlarını belirli bir fizyolojik analizör aracılığıyla tatmin etmesine ve zevk almasına bağlıdır. Böylece, doğumdan yaklaşık iki yaşına kadar çocuk gelişiminin oral aşamasından geçer. Bu ne anlama geliyor? Bebek annesinin açlığını emzirmekten daha fazla giderir. Beslenme sırasında bebek ve anne arasında güçlü bir bağ oluşur, dünyada temel güven inşa edilir, bağımlılık ve bağımsızlık, iç destek ve duygusal rahatlama vb. kavramlar doğar.. Ağız yoluyla bebek yeni bir dünyayı dener, etrafındaki şeylerin yeteneklerini ve işlevlerini deneyimler.
Çocuk büyüdükçe, ısırma ihtiyacı (psikolojik ihtiyaç) artık ortadan kalkar. Bununla birlikte, bebeğin diğer yetişkinleri ve çocukları ısırmaya başladığı ve diğer fiziksel saldırganlık türlerini gösterdiği görülür. Bu durum çatışma durumlarına yol açar ve çocuğun sosyalleşme kalitesini bozar. Bazen çocuklar öznel nedenlerden dolayı kendi ebeveynlerini ısırmaktan çekinmezler. Endişeli bir anne ve baba ne yapmalı?? İlk olarak, sorunun kaynağına bakın. Sebep keşfedildikten sonra, bebeğinizin ısırmayı bırakmasına yardımcı olmak için gidilecek yön bellidir.
Nedenler
Aslında bebeğin ısırmasının birçok nedeni vardır. Bunların her biri, ebeveynlerin ve bir psikoloğun ortak çalışmasıyla ayrı ayrı ele alınmalıdır (iki yaş ve üstü çocuklar için). Aşağıdaki tabloda yaşa göre bu davranışın ana nedenleri gösterilmektedir.
| Yaş dönemi | Nedenler | Açıklama |
| 0 ay – 9 ay | Hamileliğin anormal seyri | Annenin stres ve kaygı deneyiminin yanı sıra hamilelik sırasındaki hastalıklar da bebeğin uyum kaynaklarını etkiler. Bu neden, çocuğun farkındalık eksikliği nedeniyle bu yaşta zayıf bir şekilde ifade edilir. En doğru şekilde 2 veya 3 yaşından sonra teşhis edilir. |
| Doğum travmaları | Sürekli ısırma ihtiyacı ile birlikte bebek huzursuzluk, uyku bozuklukları, gergin kaslar vb. yaşar.. Bu, sadece diğer nörolojik semptomlarla birlikte değerlendirildiği anlamına gelir. | |
| Fiziksel rahatsızlık | Bebeklerin çoğu 4-5 aylıkken diş çıkarmaya başlar. Bu aşamada oyuncakları, eşyaları, bebek bezlerini veya annelerinin göğsünü çiğneyip çiğnemedikleri umurlarında değildir. Bu onların diş etlerindeki kaşıntı ve ağrıdan kurtulma yoludur. | |
| Memeden zayıf süt akışı, süt eksikliği. | Bebek fiziksel manipülasyonla (bu durumda ısırarak) açlığını gidermek için daha fazla süt almaya çalışmaktadır. Bebeğinizin yeterince beslenip beslenmediğini kontrol edin. | |
| 9 ay ile 1½ yıl arası | Duygu ve ihtiyaçların ifadesi. | Konuşamamak bebeğinizin duygularını ve hislerini ifade etmesini zorlaştırır. Sizi ne zaman ısırmaya çalıştığına dikkat edin. Buna üzüntü, öfke veya tam tersine neşe eşlik edebilir. Bu yaşta duygularını ayırt etmekte zorlanırlar ve olumlu ve olumsuz duygular arasında ayrım yapamazlar. |
| Fiziksel rahatsızlık. | 9-11 ay dişlerin güçlü bir şekilde büyüdüğü bir dönemdir. Tıpkı bir önceki yaş aralığında olduğu gibi, bebek ısırma yoluyla ağrı ve kaşıntıdan kurtulmaya çalışır. | |
| Bilişsel ilgi. | Uzamsal beceriler (emekleme, yürüme) edinerek pekiştirilen, çevrelerindeki dünyaya aktif ilgi. Bebeğin yeni nesnelere ve insanlara maruz kalması oral analizör aracılığıyla olur. | |
| Yetişkinlerin dikkatini çekmek. | Isırma da dahil olmak üzere fiziksel temas, dikkat çekme yolları cephaneliğine eklenir (ağlama, bakma, hareketlilik, sert bağırma). | |
| 2 – 3 yaş arası | Stresle başa çıkmanın bir yolu olarak ısırma. | Anaokuluna alışma süreci streslidir. Her çocuk, mizacına ve aile terbiyesine bağlı olarak bunu farklı şekilde deneyimleyecektir. |
| İnsanlarla iletişim kurma girişimleri. | Kelime dağarcığındaki eksiklik, çocukları ve yetişkinleri ısırarak telafi edilir. | |
| Gelişimin sözlü aşamasının sona ermesinin yankıları. | Bir çocuk yeni bir gelişim aşamasına girdiğinde bir “pencere” vardır – eski tepki verme yollarından uzaklaşır, ancak henüz yenilerini bulmamıştır. Isırıklar, dönemi sorunsuz bir şekilde sonlandırmanın ve bir sonraki döneme geçmenin bir yolu olarak işlev görür. | |
| 3 yaş ve üstü | Kendi çıkarlarını korumak. | Başka bir çocuğun en sevdiği oyuncağı almak, yemek masasında yer kapmak için kavga etmek ve diğer birçok sosyal ihtiyaç genellikle ısırma yoluyla karşılanır. |
| Duygu ve hislerini sözel olarak ifade edememe. | Bebek halihazırda konuşmaktadır, ancak deneyimlediği tüm duyguları ifade etmeye yetecek bir kelime dağarcığına sahip değildir. | |
| Sınıfta liderliği ele almak ve pozisyonlarını savunmak için mücadele etmek. | İçgüdü düzeyinde, liderlik eğilimleri olan bir çocuk fiziksel üstünlük yoluyla pozisyon için savaşır. | |
| Sözlü psiko-tip. | Vektör-Sistemik Psikanaliz’in (VSP) inançlarına göre.. Tolkacheva, psikolojik travmalarla ve deneyimlerle ağız yoluyla başa çıkan belirli bir çocuk tipi vardır – parmaklarını emmek, tırnaklarını yemek vb.. Başkasını ısırmak sınırları savunmak gibidir. Bırakın ağızlarına tokat atmayı, sert bir şekilde cezalandırılmamalılar. | |
| Akıl hastalığı, doğum travması, organik beyin hasarı. | Bu nedenden şüpheleniliyorsa, deneyimlerin geçerliliğini belirlemek için bir nörolog veya psikiyatriste danışılmalıdır. |
Gördüğünüz gibi, bunun birçok nedeni var ve herkes bu açıklamadan etkilenmiyor. Bebeğinizin hoş olmayan davranışının nedenini ele almak, olumsuz davranış kalıbıyla nazik ve etkili bir şekilde başa çıkmak için uygun bir yol bulmanıza yardımcı olacaktır.
Bir psikologdan bebeğin ısırmasını nasıl engelleyebileceğinize dair tavsiyeler
Küçük ısırganın yaş grubuna göre farklılık gösterirler. Çocuk çok küçükse (0-9 ay), basit ve etkili bir çözüm özel diş çıkarma halkaları satın almaktır. Keşfedici bebeğin ısırma ihtiyacını karşılamak için yumuşak ve dayanıklı malzemelerden yapılmıştır. Ebeveynlerle fiziksel temas – sarılmak, öpmek – bu yaş grubundaki çocuklar için çok önemlidir. Bu formda kendine sevgi duyar ve kendine güven duygusu geliştirir. Çocuğunuzun birini ısırması durumunda kreşte gelecekte utanç duymasını önlemek için, ilk günden itibaren iyi bakıldığından ve sevildiğinden emin olun. Sağlıklı, güçlü, kendine güvenen bir bebeğin hedeflerine ulaşmak için fiziksel güç kullanma olasılığı daha düşüktür. Beslenme sırasında memeyi ısırırsa, memeyi alın. Bırakın bir çocuğa vurmayı, ona bağırmak bile bir seçenek değildir. Tepkiyi pekiştirin: ısırık olumsuz bir deneyimdir (memeden mahrum bırakma).
Daha büyük bir yürümeye başlayan çocuk bu davranış için farklı nedenler gösterir. Buna göre, bunları düzeltmenin yolları farklı olacaktır. Aşağıda onları tanıyacağız ve ayrıca ana ebeveynlik hatalarına bakacağız.
1-3 yaş arası çocuklarda ısırma davranışının düzeltilmesi
Isıran bir çocuğu etkili ve verimli bir şekilde düzeltmenize yardımcı olabilecek birkaç yöntem vardır. Örneğin, ısırma nesnesi olarak kendiniz yerine değerli bir alternatif sunun – çiğneme oyuncakları, çıtır meyve ve sebze çubukları. Bunları çiğnediğinde, fiziksel ısırma ihtiyacı karşılanmış olur. Güçlü çiğneme kasları oluşturmak ve artikülasyonu geliştirmek için aşağıdaki egzersizleri yapın
-
“Bir tekne.”. Kağıttan bir tekne yapın, bir leğene su doldurun ve onu içine bırakın. Çocuğunuzu gemiyi harekete geçirmek ve uzun bir yolculuğa göndermek için üflemeye teşvik edin.
-
“Bubbles”. Egzersizi yapmak için plastik bir pipet ve yarısı su dolu bir bardak almanız gerekir. Bardağa bir pipet koyun ve pipete nasıl üflediğinizi ve suyun yüzeyinde nasıl kabarcıklar oluştuğunu göstermek için örnek olarak kullanın. Bebeğinizi sizden sonra tekrar etmeye davet edin.
-
Balonculuk 3-4 yaş arası çocuklar için uygundur.Gevşek balonlar alın ve çocuğu bunları şişirmeye teşvik edin.
Çiğneme ve artikülasyon kaslarının yeterince çalıştırılması ısırma ihtiyacını ortadan kaldıracaktır. Bu yöntem yalnızca ısırma davranışı fiziksel faktörlerden (dişler, zayıf çiğneme kasları vb.) kaynaklanıyorsa uygundur..)
Bir sonraki yöntem, kabul edilemez davranışı görmezden gelerek göstermektir. Tutanaklardaki ihmalin çocuğun yaşı ile uyumlu olması gerektiğini unutmayın. Bu, cezalandırıldığını fark etmesi için en uygun zamandır. Bu zamanın daha fazlası yoksunluk ve izolasyon duygularına yol açar. Bu gibi deneyimler olumsuz bir benlik imajı oluşturur. Bir çocuğun ısırma niyetiyle size doğru geldiğini gördüğünüzde, çocuktan uzaklaşın ve birkaç dakika boyunca fiziksel temasta bulunmayın. Daha sonra, bu şekilde davrandığında nasıl hissettiğinizi ona anlatın. İki yaşından itibaren empatik beceriler gelişir – çocuklar duyguları hissedebilir, tepkileri algılayabilir ve empati kurabilir.
Önemli bir nokta da ebeveynlere örnek olmaktır. Ebeveynin duyarsızlık ve saldırganlık gösterileri bebeğin dünya görüşünde buna karşılık gelen fikirler oluşturur. Karşınızdaki kişiye saygılı olun ve stresli durumlarda uygun şekilde davranın. Ancak o zaman bebeğiniz olmasını istediğiniz kişi olacaktır.
Üç yaş ve üzeri çocuklarda ısırma davranışının düzeltilmesi
Bu, yürümeye başlayan bir çocuk için bilinçli bir yaştır. Bu dönemde aktif sosyalleşme ve diğer yetişkinlerin ve akranların arkadaşlığına uyum sağlama gerçekleşir. Çocuk bu yaşta ısırmaya devam ediyorsa ya da ısırmaya başladıysa, aşağıdaki yöntemleri öğrenmenizi öneririm:
-
Fiziksel aktivite düzeyini artırın.Serbest bırakılamayan fazla enerji çalkantılı bir duruma dönüşür. İyi uyumaz, iyi beslenmez, ağlamaklı veya agresif olur, ısırabilir. Boş zamanlarını renklendirmek ve enerjisini boşaltmasına yardımcı olmak için yapacak ilginç bir şeyler bulun – spor, dans dersleri, uzun yürüyüşler, sabah egzersizleri vb..
-
Rol yapma oyunu.Çocuğunuz sorunlarla başa çıkarken ısrarla saldırgan taktikler sergiliyorsa, farklı senaryoları canlandırmayı deneyin. Örneğin: “Oyuncaklarınızı elinizden aldılar, ne yapacaksınız??”. Bırakın o istismarcı, siz de kurban rolünü üstlenin. Örnek olun, onlara bağırmadan ve fiziksel temas kurmadan durumu çözmenin mümkün olduğunu gösterin.
-
Terapötik öyküler.Çocuk psikologları, düzeltilmesi gereken davranışların ve bunlarla başa çıkma yollarının eğlenceli bir örneğini sunan masallar yazarlar.
-
Ebeveynlik tarzınızı yeniden gözden geçirin.Çocukla nasıl iletişim kurduğunuzu düşünün? Bağırma, cezalandırma ve manipülasyon gerçekleşir? Eğer öyleyse, kendiniz üzerinde çalışın ve ebeveynlik hakkındaki fikrinizi değiştirin.
-
Çocuğunuzun birini ısırdığı bir olayı tartışırken duygularınızı belli edin. Bize nasıl hissettiğini söyle. Ona duygularına saygı duyduğunuzu ve bu duygularla başa çıkmasına yardımcı olmak için yanında olduğunuzu gösterin. Kabul edilemez davranışlar hakkında yorum yapın, ancak bunu kişiselleştirmeyin. Sadece eylem hakkında olumsuz konuşun (“bunu yapamazsın, başkalarını incitiyorsun”), çocuk hakkında değil (“sen kötüsün”).
Yapamayacağınız şeyler
Çocuğunuzun ısırmasını durdurmak için neler yapabileceğinizi araştırdık. İşte bir davranışsal müdahalede asla yapmamanız gereken bazı şeyler:
-
Cezalandırma ve sorunun halka açık bir yerde tartışılması. Kamuya açık “bilgilendirme” ve daha da ötesi cezalandırma, her durumda bir ebeveynlik tedbiri olarak kabul edilemez. Bu şekilde onun saldırganlığını, utancını, utangaçlığını, gizliliğini.
-
Fiziksel ceza kullanın. Tüm eğitimciler oybirliğiyle cezanın fiziksel yönünün kabul edilemezliğinden bahsetmektedir. Bir çocuğa vurmak korku, çaresizlik ve en yakınınızdakilere karşı güvensizlik yaratır. Yetişkin bir çocuk, aile ilişkisini yerleşik fikir ve değerlerle kurmakta zorlanacaktır.
-
Kabul edilemez davranış durumlarında izolasyon. Bu durum çocuğun yetişkinler tarafından terk edilmiş hissetmesine ve destek duygusunu kaybetmesine neden olur. Davranışının kabul edilemez olduğunu ona gösterin, ancak onu başka bir odaya itmeyin.
Sonuç
Her yaşta çocuğun ısırmasının kendine özgü nedenleri vardır. Buna göre, bunlarla başa çıkmanın farklı yolları uygulanabilir. Bebeğinizin tepkilerinin çoğu ebeveyn davranışlarıdır – ilgisizlik ve saldırganlık benzer tepkiler doğurabilir. Çocuğunuza sevgi, samimiyet, ilgi ve özen gösterin ve olumlu bir örnek olun, böylece ebeveynlik hatalarınız üzerinde çalışmak zorunda kalmazsınız. Çocukların davranışlarını düzeltmek, ebeveynlerinin davranışları üzerinde çalışmakla başlar.
Okuyanın adına bir soru sormamız gerekiyor. Bir çocuğu ısırmadan hızlı ve kolay bir şekilde nasıl vazgeçirebilirim? Çocuğun ısırma davranışını nasıl durdurabilirim? Ebeveynler veya deneyimli eğitmenler, bu tür bir davranışın nasıl engellenebileceği konusunda önerilerinizi paylaşabilir misiniz?