Bir çocukta korku nasıl tedavi edilir

Çocuğun çevik sinir sistemi, görünüşte önemsiz faktörlerin neden olduğu güçlü şoklara karşı savunmasızdır. İlginç bir şekilde, etkilenebilir bebekler psikolojik rahatsızlığı o kadar şiddetli yaşarlar ki, bu fiziksel acıyla eşdeğerdir. Korku nedir?? İrkilme, tehdit edici bir faktöre karşı verilen refleks bir tepkidir. Olumsuz duyguların izi çocuğun zihnine sızar ve endişe verici belirtilerle onu endişelendirir.

Bir çocuğun korku belirtileri iki gruba ayrılabilir. Bunlardan ilki, travmatik bir faktöre maruz kalındığı anda kendini gösterenlerdir. Kısa vadeli niteliktedirler. İkincisi ise gecikmiş işaretlerdir. Bunlar aralıklı olarak ortaya çıkar, çocuğa eziyet eder ve başka korkulara, endişeye, huzursuzluğa yol açar.İlk gruba daha yakından bakalım:

1. Göz bebeklerinin büyümesi. Potansiyel bir tehdidin ortaya çıkmasına karşı görsel analizcinin verdiği refleks bir tepkidir. Vücut hissiyatı artırmaya ve tehdit analizi alanını genişletmeye çalışır.

2. Ağlamak. Gözyaşlarının akışı, küçük çocuğun hissettiği olumsuz duyguların anında serbest bırakılmasıdır.

3. Artan kalp atış hızı, vücudun kardiyovasküler sistemini harekete geçiren stres hormonlarının üretiminden kaynaklanır.

4. Okul öncesi yaş ve üzeri çocuklarda istemsiz idrar yapma veya dışkılama belirtileri.

5. Koordinasyon kaybı, uzayda yönelim bozukluğu.

İkinci işaret seti daha kapsamlıdır ve bir çocuğun korkup korkmadığını anlamayı kolaylaştıracaktır(özellikle kendilerini henüz sözlü olarak ifade edemeyen bebeklerde):

1. Uykusuzluk, kabuslar. Bilinçaltı travmayı rüyalarda korkutucu görüntüler şeklinde yansıtır. Ayrıca belirli deneyimlerin varlığı çocuğun sinir sistemini büyük ölçüde heyecanlandırır. Bu, uyanma-uyku döngüsünü bozar. Diğer uyku bozuklukları ortaya çıkabilir – çocuk konuşmaya başlar, uykusunda yüksek sesle ağlar, yatağını ıslatır.

2. Yeni korkular ortaya çıkıyor. Çocuk yalnız kalmaktan korkar, karanlıktan korkar ve bazı oyuncaklara, eşyalara veya hayvanlara karşı temkinli olur.

3. Daha fazla uyarılabilirlik. Çocuk yorumlara, sözlere ve eylemlere daha sert tepki verir. Daha hassas hale gelir ve kolayca ağlar ya da sinirlenir. Bebek daha önce sakinse ve şimdi değilse, bu endişe kaynağıdır.

4. Kekemelik. Konuşma bozukluğu, şiddetli stresin neden olduğu değişmiş psikomotor gelişim zemininde ortaya çıkar. Bebekleri, okul öncesi ve daha az sıklıkla okul çağındaki çocukları etkiler. Bebeğiniz kekelemeye başladıysa, bir nöroloğa danışmayı geciktirmeyin. Beyindeki organik bir lezyona bağlı olabilir.

5. Geri çekilme, önceki korku belirtilerinin bir sonucudur (yatak ıslatma, kekemelik, artan uyarılabilirlik). Değişim hissi, kalıcı olumsuz deneyimler sosyalleşmeyi etkiler ve çocuğu oyun arkadaşlarına ve ebeveynlerine yabancılaştırır. Zamanında düzeltilmeyen korkular kişiler arası ilişkilerin kurulmasını etkiler.

Çocuklukta, gerçek bir temeli olan korkular, asılsız fobiler kadar şiddetli bir şekilde yaşanır. Bu, çocukların kendilerini ve çevrelerindeki gerçekliği algılama biçimlerinden kaynaklanmaktadır. Bu makalede sunulan yöntem ve teknikler, çocuğunuzun korkunun etkileriyle başa çıkmasına ve yan etkilerini düzeltmesine yardımcı olur.

Çocukluk korkusu ile başa çıkma yolları

Uzmanlar, nevroza karşı savunmasızlığın vejetatif regülasyonun (iç organların merkezi sinir sistemi tarafından düzenlenmesi) olgunlaşmamış olmasından, sinir sisteminin uyarma – inhibisyon reaksiyonlarının dengesizliğinden kaynaklandığını söylemektedir. Bu nedenle, çocukların korkunun klinik belirtilerini yaşama olasılığı daha yüksektir.

Korku tedavisi en iyi uzmanlara bırakılır: çocuk psikologları, psikoterapistler, nörologlar. Ancak başarılı bir terapi, ebeveynlerin davranışlarına, desteklerine ve travma geçirmiş bir çocukla başa çıkmak için doğru taktiklere bağlıdır. Ebeveynler tarafından organize edilen korkuları tedavi etmek için profesyonel terapötik yöntemleri ve başarılı koşulları göz önünde bulundurun.

Çocuğunuz korkmuşsa ne yapmalısınız?

Bebeğinizin hastalığını nasıl atlatacağı sizin tutumunuza bağlıdır. Çocukluk nevrozuyla başa çıkmanın sancılı sürecini kolaylaştırmak için aşağıdaki önerileri okuyun:

1. Çocuğunuzun duygularına saygı gösterin.Çocuğun olumsuz deneyimlerini değersizleştirerek, kabul etmeyerek ve onlara dikkat etmeyerek düzeltme girişimleri, çocuğun duygularını ve arzularını takdir etmeyi bırakmasına neden olur. Ebeveynlerin çocuklarının deneyimlerine yönelik tutumu, duygusal-istemsel alanın sağlıklı bir şekilde olgunlaşmasını doğrudan etkiler. Çocuğunuzun duygularını kabul edin ve onları nasıl hissettikleri (ne kadar acı verici, yoğun vb.) açısından değerlendirin..). Onun duygularını anladığınızı ve kabul ettiğinizi gösterin. Onun deneyimlerine karşı saygılı tutumunuz, hislerine ve duygularına karşı yeterli tutumundan doğar.

2. Yakında ol. Korkmuş, travma geçirmiş çocuklarda ağlama, huysuzluk, heyecanlılık, saldırganlık, ebeveynlerinin ‘davranışları hakkında düşünmeleri’ için onları yalnız bırakmalarına neden olur. Çocuğu acı ve korkularla baş başa bırakmak sağlıksız bir ebeveynlik taktiğidir ve çocuğun psikolojik ve duygusal durumunun daha da kötüleşmesine yol açar. Çocuğunuzun her zaman yanında olduğunuzu göstermelisiniz. Ebeveyn anlayışı, desteği ve sürekli ulaşılabilirlik şeklinde sağlam bir dayanak hissetmek terapötik süreci hızlandıracaktır.

3. Olumlu deneyimler yaratın.Olumsuz deneyimlerin yaşandığı zamanlarda, çocuğun neşe ve mutluluk hissetmesi zordur. Ona yardım edin ve olumlu hissetmesini sağlayın. Çocuğunuzun nelerden hoşlandığını, hangi aktiviteleri yaptığını, onu mutlu eden şeyleri düşünün? Yürümek, birlikte oynamak, hobiler sizi bir araya getirecek ve olumlu duyguları pekiştirecektir.

4. Evde profesyonel terapi unsurlarını kullanın, (Bu, önceden bir uzmana danışılarak yapılır. Eve taşınabilecek birçok psikoterapi yöntemi vardır. Örneğin, sanat terapisi ilkelerine göre, serbest çağrışımlar bilinçdışı fobileri ve olumsuz deneyimleri çizimde temsil etmek için kullanılabilir. Ya da bir kağıda çizerek korkunun nedeni ile mücadele etmeye başlayın (örneğin çocuğa iyi davranan nazik bir köpek çizmek vb.).).

5. Rahatlamanevrotik bozukluğun olumsuz etkilerinden kurtulmakla ilgilidir. Örneğin, hipereksitabilite sakin bir müzik dinleyerek düzeltilebilir. Ayrıca rahatlamak için egzersiz setleri, kas germe. Bir kuralı unutmamak önemlidir – çocuk bunları yapmaktan rahatsız olmadığı sürece tüm bu yöntemler iyidir. Aksi takdirde, sadece durumu daha da kötüleştirecek ve korkma deneyimini yoğunlaştıracaklardır.

6. Çocuğunuza sizin de korkulardan muzdarip olduğunuzu gösterin.Artık duygularının kendisine ait olduğunu düşünüyor. Bu, çocuk benmerkezciliğinden kaynaklanmaktadır. Bize sizin de hangi korkularınız ve fobileriniz olduğunu söyleyin. Onlarla nasıl başa çıkacağına dair ona bir örnek verin. Çocuğunuzun yetişkinlerin bile korkabileceğini ve bunun her insan için normal bir durum olduğunu bilmesini sağlayın.

Ebeveynlerin sevgi, özen ve ilgisi, korkularla mücadele etmek için en iyi önleyici ve tedavi edici yöntemlerdir. Bu zor dönemde çocuklar olumsuz deneyimlere eşlik etmekten kaçınmalıdır. Çocuk cezalandırılması gereken bir şey yaptıysa, onunla sakin bir tonda konuşun. Davranışlarının nedenini bulmaya çalışın ve sonuçlarının ne olduğunu ve nasıl hissettiğinizi ona anlatın. Yanlış davranışların uygun bir şekilde analiz edilmesi, gereksiz travmatik deneyimlerin önlenmesine yardımcı olabilir.

Çocukluk Çağı Nevrozlarında Ergoterapi Prensipleri

Psikologlar ve nörologlar korkuyu tedavi etmek için bilimsel bir yaklaşıma sahiptir. Psikolojide, nevrozları tedavi etmek için birçok projektif yöntem vardır. Bu yöntemlerin ne olduğu:

1. Sanat terapisibebeğin mevcut durumunun bir resmini çizmeye dayanır. Çocuğa herhangi bir konuda serbest renk seçimiyle bir resim çizme görevi verilir. Bu ilk – teşhis aşamasıdır. Terapist şimdi bulguları yorumlar ve daha ileri bir terapötik strateji geliştirir. Daha sonra, rehberlik ve düzeltici tekniklerin yardımıyla, bir psikolog çocuğunuzun olumsuz duygulardan kurtulmasına, korkuya karşı tutumunu yeniden gözden geçirmesine ve onu değersizleştirmesine yardımcı olur.

2. Rol yapma oyunubebeğinizin farklı sosyal tutumlar benimsemesine yardımcı olun. Bir çocuk kendini örneğin bir polis, itfaiyeci ya da süper kahraman olarak deneyerek içsel güç bulabilir ve kaygıyla başa çıkmak için bir temel oluşturabilir.

3. Masal terapisi farklı davranış senaryoları üzerinde çalışmayı amaçlar. Çocuğunuzla hikayenin gidişatı, karakterlerin nasıl davrandığı, onlara nasıl davranıldığı ve ne kadar iyi hareket ettikleri hakkında konuşun. Uygun bir hikayesi olan masallar, çocuğunuzun korkuları dışarıdan öğrenmesine ve sanal kahramanların deneyimlerini gerçek hayata aktarmasına yardımcı olur.

4. Hayvansal terapirahatlama, etkileşim becerilerinin geliştirilmesi ve psikolojik bozuklukların düzeltilmesi amaçlanmaktadır. Hayvanlarla iletişim kurmak, fobi ve nevrozların etkili bir şekilde tedavi edilmesi için sağlam bir temel oluşturan olumlu bir deneyim yaratır.

5. Tanısal ve terapötik görüşme yöntemi.Çocuk zaten konuşabiliyor ve kendini ifade edebiliyorsa, psikolog onunla konuşacaktır. Serbest bir biçimde veya önceden düzenlenmiş bir senaryoya göre gerçekleşebilir.

Korku için bütünsel terapi danışmanlıkla sınırlı değildir. Çocuğunuzda nevroz veya aşırı uyarılabilir sinir sistemi ile psikomotor güçlükler varsa bir nöroloğa danışılmalıdır. Gerekirse, doktor sakinleştirici (çocuğunuzu sakinleştirmek, olumsuz duyguların yoğunluğunu azaltmak için) ve beyin aktivitesini uyaran ilaçlar reçete edebilir. Bu tür ilaçları sadece uygun eğitim almış bir kişinin reçete etmesi gerektiğini bilmek önemlidir. Uygunsuz ilaç kullanımı çocuğu olumsuz etkileyebilir.

Güçlü bir korku deneyiminden kaynaklanan bir konuşma bozukluğu varsa, çocuk bir konuşma terapistine veya dil ve konuşma terapistine danışmalıdır. Korkunun (kekemelik) etkilerini hafifletmeye yardımcı olmak, telaffuzu geliştirmek, artikülasyon ve fonemik işitme üzerinde çalışmak için bir konuşma terapisti ile çalışın.

Çocuğu korkutmaktan nasıl kaçınılır

Korku terapisine ihtiyaç duymamak için, çocuğun gelişimi için uygun bir ortam yaratmaya değer. Nevrotik durumların gelişme olasılığını artıran çeşitli risk grupları vardır. Onlara aşina olmanızı öneririm:

1. İstismarcı aileler.Fiziksel ve psikolojik istismar, çocuğun temel ve duygusal ihtiyaçlarının ihmal edilmesi, fobilere ve dünyaya güvensizliğe yol açar. Kendilerini koşulsuz sevmesi ve koruması gereken kişilerden zulüm gören çocuklar, gerçek ve hayali korkuların potansiyel kurbanları haline gelirler. Anksiyete, fobilere maruz kalmanın bir sonucu haline gelir ve nevrozlara yol açar.

2. Fiziksel hastalıklar ve engeller. Engelli veya gelişimsel gecikmesi olan bir çocuğa sahip olan tüm aileler bu özellikler konusunda rahat değildir. Aşağılık duygusu sosyal anksiyete yaratır ve bu deneyim nevrotik durumlara da yol açar.

3. Sosyal uyum zorlukları.Akranlarla ilişkileri ayarlayamama, toplum tarafından reddedilme aşağılık duygusuna neden olur. Bu duygu güvensizlik, itimatsızlık ve korkuların temelini oluşturur. Kompleksli ve sosyal anksiyeteli çocuklar, travmatik olayların akut deneyimi ile karakterize edilir.

4. Ebeveyn aşırı koruması.Çocuğunuzu potansiyel tehlikelerden koruduğunuzu sanıyorsunuz ama aslında güvensizliği ve korkuyu teşvik ediyorsunuz. Potansiyel tehditlerin tartışılmasını içeren güvencesizlik bebekleri korkak, içine kapanık yapar ve korku riskini artırır.

Ebeveynler çocukluk nevrozunu önlemek için hangi basit adımları atabilir?

1. Çocuğun kişiliğine saygı gösterin.Fiziksel cezalandırma ve istismar yöntemleri kabul edilemez. Çocuğunuzu anlayış, sevgi, ilgi ve destekle kuşattığınız besleyici bir ortam sağlayın.

2. Çocuğunuzla güvenlik prosedürleri ve kuralları hakkında konuşun. Bunları bilmek, çocuğunuzun potansiyel olarak tehlikeli durumlarda bilinçli hareket etmesine ve korku deneyiminden kaçınmasına yardımcı olacaktır.

3. Bebeğinizi hayvanlarla, yoldan geçen insanlarla korkutmayın(örneğin, “teyzen seni şimdi götürecek”, “kötü davranırsan köpek seni ısırır”, vb.)..). Aksine, sosyal güvenlik ve hayvanlarla iletişim kuralları hakkında yeterli bilgi sunmaya çalışın.

4. Çocuğunuzla konuşun, Endişelerini yanıtlayın. Farkındalık, bebeğin stres faktörlerine yeterli tepki verme olasılığını artırır.

Sonuç

Korkmak çocuğunuz için büyük bir meydan okumadır. Bu deneyim pek çok olumsuz duyguyu beraberinde getiriyor. Bununla başa çıkmak çok çaba gerektirir. Ancak ebeveyn sevgisinin ve bebeğinizin duygularına saygının korku riskini en aza indirebileceğini unutmamak önemlidir.