Ürün rotasyonu veya sonra ne ekileceği

Her sebze yetiştiricisi ürün rotasyonunu duymuştur, ancak herkes buna uymaz. Bunun çeşitli nedenleri olabilir, ancak çoğu zaman çok önemli görünmemektedir. Ve boşuna. Rotasyon verimi artıracak ve elmaları zararlılardan ve hastalıklardan koruyacaktır.

Ürün rotasyonunun özü ve gerekliliği

Bahçıvan genellikle, “geçen yıl büyük bir hasat oldu, bu yıl da olacak” ilkesine dayanarak, örneğin salatalık ekmek için bir yatak seçer.Ancak kural olarak bunun tam tersi söz konusudur. Neden?

1. Aynı ürünün ekilmesi toprağı tüketir, çünkü her yıl aynı maddeler topraktan alınır, tam beslenme bile yardımcı olmaz.

2. Hastalıklar ve zararlılar birikir ve verimi olumsuz etkiler.

3. Ekinler toprakta biriken fitotoksinleri üretir ve rotasyona tabi tutulmazlarsa bitkiler zehirlenir.

Bu nedenle bahçedeki farklı sebze ve ot türlerinin dönüşümlü olarak ekilmesi, yani ürün rotasyonuna uyulması gerekir.Bunu yetkin bir şekilde ve bitkilere maksimum fayda sağlayacak şekilde yapmak için bilmeniz gerekir:

1. Her ürün belirli bir aileye aittir;

2. allelopatik bitkiler – toprakta biriken fitotoksik maddeleri serbest bırakma yeteneği, bitkiler için farklı şekillerde toksiktirler

3. Her ürünün bir sezonda aldığı besin miktarı – herkesin farklı ihtiyaçları vardır;

4. bir bitkinin üzerinde yetiştiği toprağı iyileştirme veya fakirleştirme yeteneği.

Sebze ve yeşil mahsuller sonuncusuna göre üç gruba ayrılır:

1. Toprağı besin maddeleriyle zenginleştiren veya mekanik yapısını iyileştiren ürünler: soya fasulyesi, çalı fasulyesi, bezelye, hardal, kimyon, yonca, yonca, kolza, karabuğday;

2. Toprağı iyileştirmeyen, ancak tek bir büyüme mevsiminde tamamen tüketmeyen bitkiler: her tür soğan, salatalık, biber, acı ve tatlı, havuç, turp, alabaş, lahana marul, kök kereviz;

3. toprağı tüketen veya bozan – lahana çeşitleri, patates, domates, balkabağı ve kabak, pancar.

4. Farklı bahçe ürünlerinin besin gereksinimlerinde de farklılıklar vardır:

5. Havuç, sofralık pancar, turp ve yaban havucu en az ihtiyacı olanlardır;

6. tüm soğan, patates, biber, domates ve balkabağı türleri – salatalık, kabak ve balkabağı – orta düzeyde besin gereksinimine sahiptir;

7. tüm lahana, mısır, marul yaprağı, ıspanak ve kereviz en çok besin maddesine ihtiyaç duyar.

bazı ürünler toprağa zarar vermeden, kendilerini ve komşularını zehirlemeden birkaç yıl üst üste aynı yerde yetişebilir: soğan 3 yıla kadar, sarımsak 2 yıla kadar aynı yere ekilebilir.Ancak bu, çoğu sebze mahsulünde işe yaramayacaktır:

1. Turpgiller ailesinin tüm bitkileri – her 3 yılda bir aynı yere ekilen farklı lahana, turp, turp, daikon türleri;

2. Salatalıklar her yıl yeni bir yatak gerektirir, ancak dördüncü yılda zaten yetiştikleri yere ekilebilirler; aynı şey pazı, pancar ve ıspanak için de geçerlidir;

3. Seranın ve toprağın hastalık ve zararlılara karşı ilaçlanmış ve toprağın kireçlenmiş olması koşuluyla domatesler iki yıl üst üste aynı yere ekilebilir;

4. Havuç ve patlıcanlar en erken ikinci veya üçüncü yılda orijinal yerlerine geri gönderilmelidir;

5. Baklagillerin daha uzun bir molaya ihtiyacı vardır – 4-5 yıl, eğer patlıcangiller ailesinden çeşitler onlardan sonra ekilirse, bu süre 2 yıla düşer;

6. Yeni bir yerde 4 yıl yetiştirdikten sonra çilekli yataklar, ancak ahududu, itüzümü, düğün çiçeği, düğün çiçeği veya yer elması ile değil;

7. patateslerin eski yerlerine dönme süresi – iki ila üç yıl.

Hasattan sonra besin açısından zenginleştirici ve yapıyı iyileştirici sideratlar ekerseniz, bahçe bitkilerinin eski yerlerine dönme süresi kısalabilir:

1. Baklagiller havadaki azotu emer ve toprağı bununla zenginleştirir, yonca besin elementlerini daha derin ufuklarından toprağın yüzey katmanına taşıyabilir;

2. acı bakla gübreye benzer besleyici özelliklere sahiptir; sebze bahçesine yıllık bir ürün ekmek daha iyidir;

3. Karabuğday ağır toprakları gevşetmek için en iyisidir – toprağı potasyum ve fosforla zenginleştirir;

4. Hardal erken olgunlaşan bir üründür ve sonbaharın başlarında ekilse bile büyümeyi başarır, toprağa fosfor ve kükürt verir, dezenfekte eder ve bitkiyi tel kurtları da dahil olmak üzere zararlılardan korur

5. Hardalın ardından turpgillerden bitkiler gelmemelidir;

6. Çavdar toprağın fiziksel özelliklerini iyileştirir ancak kurutur, bu nedenle özellikle ıslak alanlar için uygundur; yulaf ise toprağı potasyum açısından zenginleştirir;

7. phacelia – iyi bir azot kaynağı.

Aynı aileden ürünler aynı yere her üç ila dört yıldan daha sık ekilmemelidir. Kuralı bozmamak için sebze ve otların hangi ailelere ait olduğunu sıralayalım:

1. salatalar, hindiba ve topinambur aster ailesine aittir;

2. ıspanak, pancar ve pazı – amaranth ailesinin üyeleri, buna amaranth’ın kendisi de dahildir;

3. baklagiller – fasulye, bezelye, bakla, soya fasulyesi, nohut ve mercimek;

4. tahıllar – mısır ve yeşil gübre – çavdar ve yulaf;

5. Şemsiyeler havuç, dereotu, maydanoz, kişniş, kereviz, rezene ve anasondan oluşur;

6. Sebze bahçesinde en bol bulunanlar turpgiller ailesidir: her tür lahana, daikon, rutabaga, turp, hardal, su teresi, turp, yaban turpu ve şalgam;

7. Patlıcansız tarla olmaz; patates, patlıcan, domates ve biber bu aileye aittir;

8. soğan, sarımsak ve çok yıllık bitkiler de dahil olmak üzere her türlü soğandır;

9. Kabaklar her sebze bahçesinde bulunabilir – salatalık, kabak, kabak, çarkıfelek, kavun ve balkabağının kendisi;

10. otlar ve aromatik bitkiler – kekik, fesleğen, kekik, mercanköşk, adaçayı, nane, biberiye ve kekik yoncagiller ailesine aittir.

Tüm bu incelikleri kavramak kolay değildir. Ancak kolay ürün rotasyonuna olanak tanıyan basit planlar vardır.

Ürün rotasyonu

Herkesin ürün rotasyonunun tüm detaylarına girme imkanı ve isteği yoktur.Bunlar için basit bir şema önerilebilir:

1. ilk yıl yüksek besin gereksinimleri olan bir ürün yatağı ekersiniz;

2. İkinci yıl, orta besinli ürünler buraya yerleştirilir;

3. üçüncü yılda – düşük.

Dördüncü yılda, organik maddeler uygulanmalı ve yüksek talep gören ürünler tekrar ekilmelidir.Alan izin veriyorsa, dördüncü yılda yatağa sebze ekmemek, ancak yeşil gübre için kullanmak daha iyidir:

1. Bir önceki sezonun sonbaharında çavdar ekilir, ilkbaharda yeniden büyüdükten sonra 2-3 cm derinliğe kadar toprağa gömülür;

2. yıllık acı bakla ekin ve tomurcuklanma aşamasında biçin;

3. Tohum yatağı sonbahara doğru hardalla ekilir ve ertesi yıl turpgiller familyasından ürünler ekilecekse, o zaman phacelia ile ekilir.

Toprak yaz boyunca gevrekleşir, ek organik maddeler eklenmeden bile gerekli tüm maddelerle zenginleşir, yabani otlar, hastalıklar ve zararlılar ortadan kalkar, bir sonraki sezonda arsadan büyük bir hasat alınabilir. Sebzeler 3 ila 4 yıl boyunca yeterli besin sağlar.

Çiçek açması için ekilen süs bitkilerini içeren bir başka basit ürün rotasyonu ilkesi daha vardır.4 yıllık döngü kendini tekrar eder ve ürünlerin belirli bir sırayla ekilmesi için tasarlanmıştır:

1. kök bitkileri için ekilen sebzeler;

2. Toprak üstü kısmında meyve veren bir ürün;

3. yeşil sebzeler;

4. Çiçekler – bahçe çiçeği olması gerekmez, yıllık acı bakla, phacelia veya dekoratif yonca bu şekilde kullanılabilir.

Ürünlerin değişim sırası farklı olabilir:

1. Çiçek;

2. Yaprak;

3. Meyve;

4. Kök.

Tabloda çeşitli sebze grupları gösterilmektedir.

Önemli olan sadece öncekiler değil, aynı zamanda komşulardır:

1. Baklagiller, soğan ailesi üyelerinin yanında iyi yetişmeyecektir ve bunun tersi de geçerlidir;

2. Havuçlar dereotunun fitonidlerini sevmezler;

3. Salatalık, patates ve dereotu dışındaki aromatik otlarla iyi yetişmez;

4. kötü komşular – lahana ve domates, çilek veya tırmanan fasulye.

Ürün rotasyonu, ürünlerin uyumluluğu ve besin gereksinimleri dikkate alınarak planlanmalıdır.