Organik gübreler: kullanım kuralları, kendi gübrenizi yapmak

Toprağın doğal verimliliği yüzyıllar boyunca oluşmuştur. Likenler ve yosunlardan başlayarak birbirinin yerini alan bitkiler, geride daha karmaşık organizmalar tarafından beslenen çürüme bırakır. Ekili arazide hasat toplanır, kaldırılır, toprağın verimliliği yıldan yıla azalır. Organik maddenin gübre şeklinde uygulanması, doğa tarafından tetiklenen biyolojik bozunma mekanizmasını destekler. İndirgeyiciler – canlı mikroorganizmalar, bakteriler, mantarlar ve omurgasızlar organik maddeleri bitki üreticileri tarafından asimilasyona uygun basit elementlere dönüştürür.

Organik gübrelemenin önemi

İnsan şöyle düşünebilir: İşlemek için enerjiye ihtiyacınız varken neden organik madde ile gübreleme yapasınız ki?. Kimyasalları kullanıma hazır, çözünebilir tuzlar halinde hazırlamak daha kolay. Ancak karmaşık organik bileşenlerin biyolojik olarak parçalanması sırasında, mikroorganizmalar çoğalmak için ek enerji kazanır.

Azot bağlayıcı bakteriler, nitro- ve amonyaklaştırıcılar toprakta ürerler ve köklere kullanılabilir azot sağlarlar. Aynı zamanda, karbondioksit salınır ve bitkinin toprak üstü kısmı tarafından asimile edilir.

Nem biyokütlede tutularak gaz halindeki maddeler çözülür. İnsanlaştırılmış toprak elementleri bağlayarak sızmalarını önler. Organik madde eklenmesi toprak yapısını ve verimliliğini iyileştirir.

Topraktaki organik maddenin varlığı sayesinde azot, potasyum, fosfor, demir, manganez, silikon ve kalsiyumun hareketli formlarını muhafaza eder. Lifli ve gözenekli bileşenler, su ve hava rejimini, asit veya alkali nemli bir ortamı korumaya izin verir.

Organik gübre çeşitleri

Halihazırda doğadan çekilmiş besin maddelerinin ilk kez işlenmesiyle elde edilen ürünler arasında bir ayrım yapılır. Hayvanların, kuşların ve insanların atık ürünleri. Sindirim kanalından çoktan geçmişlerdir ve burada ayrışma ürünleriyle doymuş hale gelmişlerdir. Örneğin bir ton inek gübresinde 13 kg canlı biyokütle vardır. Ve tüm bu mikro-organizmalar toprağın biyotasını tamamlayacak ve toprağın verimliliğini oluşturma sürecinde yer alacaktır.

Önemli! Ölü organik madde her halükarda çürüyecektir. Bu sürecin faydalı olup olmadığı, ayrışmanın hangi koşullar altında gerçekleştiğine bağlıdır. Yapraklar sonbaharda sararır, çünkü yararsız bir şekilde uçucu hale gelen azotu kaybederler. Kompostun içine konulduğunda sabitleyici bakterilere azot verir, onlar da bunu bitki köklerine aktarır.

Toprak verimliliğini artırmak için kullanılan tüm organik maddeler, her biri toprağa belirli özellikler kazandıran birkaç gruba ayrılabilir.

1. Sindirim sonrası farklı atık türleri – çiftlik hayvanları, kümes hayvanları ve insan gübresi.

2. Kurutulmuş ve yarı ayrışmış sebze kalıntıları – saman, saman, turba.

3. Dip organik tortuları – sapropel, kanalizasyon çamuru.

4. yeşil etli otlar – yeşil gübre, çim artıkları, tohumsuz yabani otlar, tohum tarlalarından elde edilen anızlar.

5. Karbon ve azot içeren bileşenlerin ayrışmış karışımları – kompostlar, vermikompostlar, arındırılmış ve ön işleme tabi tutulmuş gevşek formdaki kentsel ve endüstriyel atıklar.

Uygulanan gübrelerin tamamı uzun ömürlü bileşiklerdir. İlk ayrışma aşaması için ek enerji ve bileşenler gereklidir ve taze organik madde doğru zamanda veya yanlış biçimde uygulanmazsa bitkiyi enerjiden mahrum bırakacaktır.

Organik gübre türleri ve özellikleri

Küresel tarım kültürü, humus tabakasının biriktirilmesi yoluyla toprak verimliliğinin sürekli olarak artırılmasına dayanmaktadır. Birkaç malzemeyi kompost yapmak, olgunlaşmış kütleyi depolamak ve en etkili olduğu zaman uygulamak önemlidir.

Organik gübreler yerel olarak adlandırılır, çünkü büyük miktarlarda üretilirler, aktif ayrışma aşamasından maksimum düzeyde yararlanmak için kısa sürede depolanırlar. Yaşam ürünleri mikro-organizmalar açısından zengindir ve biyolojik olarak aktiftir. Besin içeriği ayrışma alanı göstergelerinden biridir.

Gübre

Çiftliklerde sığır, at, koyun ve tavşan bulunmaktadır. Hayvan besleme türleri, dışkı ve bunların element bileşimleri de. At ve koyun gübresi en kuru olanıdır; buna sıcak gübre denir. Seraların ve sıcak yatakların doldurulmasında kullanılabilir. İnek ve domuz dışkısı daha sıvıdır ve farklı kompost türleri üretmek için daha uygundur.

Gübrenin elementel bileşimi

Çöp ve çöp olmayan sığır gübresi arasında bir ayrım yapılır. Biyolojik olarak aktif olmayan malzemeler – turba, talaş, saman yatak olarak kullanılır. Neme doydukça aktif hale gelirler ve saman gübresi saf gübreden daha değerlidir – daha fazla humus üretir. Saf gübre hızlı bir şekilde ayrışır, C:N oranı 5:1 ila 10:1’dir.

Gübre bileşenlerinin % cinsinden kuru ve sıvı içeriği:

Kompozisyon	KEDİ	Domuzlar	Atlar	Koyun
N	tv.	0,29	0,60	0,44	0,55
.	0,58	0,49	1,55	1,95
2O5	tv.	0,17	0,41	0,35	0,31
.	0,01	0,07	0,01	0,01
K2O	tv.	0,10	0,26	0,35	0,15
.	0,49	0.83	1,56	2,26
SO4	tv.	0,04	0,04	0,06	0,14
.	0,13	0,08	0,06	0,30
MgO	tv.	0, 13	1,10	0,12	0,15
.	0,04	0,07	0,24	0,34
Cao	katı.	0,34	0,09	0,15	0,46
.	0,01	0,01	0,45	0,16
Kuru guano	tv.	16	18	24	35
.	6	3	10	13

Atığın sıvı kısmı yatağa geçer, böylece toplam yararlı madde miktarı, artı turba, saman, talaşın ek özellikleri, 4 yıl içinde ayrışan daha verimli bir bileşimle sonuçlanır.

Çöp değeri

Yatak malzemesi türleri, emilim kapasitesi açısından gübrenin değerini etkiler. Sıvıları ve gazları tutmalıdırlar. Azot ne kadar fazla ve kül içeriği ne kadar düşük olursa, bileşen o kadar değerli olur.

En iyi yatak üst torftur. Nemi iyi tutar, kg kuru madde başına 18 litreye kadar su ve 15-30 g amonyak emer. Torf altlık kullanıldığında ahırda daha az nem ve gaz oluşur.

Saman 5 kat daha az nem ve uçucu madde tutar, baklagiller alt tabakayı fosforla doyurur. Talaş yatağı en zayıf etkiye sahiptir – gübre azot bakımından düşüktür, ancak etkisi kalıcıdır, çünkü yataktaki lifler yavaş ayrışır.

Farklı çöp türleri ve kendileri karışıma ilave azot, fosfor ve potasyum ekleyerek çöp gübresinin enerji değerini artırır

Depolama süresine bağlı olarak gübre formları

Gübre ya taze üründür ya da ilkbahara kadar donmuş olarak saklanır. Kurumuş, işlenmemiş kütle her geçen gün biyolojik değerini kaybeder.

Saman gübresinin 4 depolama aşaması vardır:

1. taze, hafif renksiz ve biraz farklı kıvamda;

2. Yarı sindirilmiş gübre dörtte bir oranında hafifler, saman çürür, kolayca yırtılır, kahverengiye döner;

3. Aşırı kalıplama homojen bir kütle oluşturur, ağırlığının yarısı kaybolur ve bayat bir kokuya sahiptir;

4. humus – daha fazla ayrışma. Orijinal kütlenin %25’i kalır, renk koyu, ufalanabilir kıvamda, kokusuz. Orijinal miktarın %50’si kadar organik madde kaybı.

Kuş pisliği

Kanatlı guanosu yerel, yüksek konsantrasyonlu, hızlı etkili bir gübredir. Gübre de çöpe atılır ve atılmaz. Koprolit çabuk kurur, açık bir istifte depolandığında bile %3-8’e kadar azot kaybeder. Gübre sıcak yığınlarda depolanmayıp hemen kompostlaştırıldığı için kayıplar azdır, soğuk. her türlü ufalanan malzeme – turba, humus, kuru toprak, saman veya talaş – kullanılır. Bu, gübrenin değerli kısmını – eser elementleri – korumanın tek yoludur. 100 g kurutulmuş tavuk gübresi içerir:

1. demir – 300-400 mg;

2. manganez – 15-38 mg;

3. çinko – 12-39 mg;

4. kobalt – 1-1,2 mg;

5. bakır – 1-1,25 mg.

Bu elementlerin tümü besinlerin asimilasyonunda, fotosentezde rol oynar ve hücresel süreçlerin katalizörleridir.

Gübrenin bileşimi kuş türlerine bağlıdır ve yararlı bileşenlerin içeriğine göre farklılık gösterir (%)

Kümes hayvanları	N	2O5	K2O	SO3	MgO	CaO
Tavuklar	1,6	1,5	0,8	0,4	0,7	2,4
ördekler	0,7	0,9	0,6	0,3	0,2	1,1
Kaz	0,5	0,5	0,9	0,1	0,2	0,8

Kompostlamada besin maddelerini dengelemek için ton ürün başına 20-30 kg fosfatlı gübre ve 15-20 kg potasyum klorür eklenir.

Kompostlama süreci aralıklıdır, bir buçuk ay içinde. Yığının tekrar tekrar küreklenmesi sıcaklığı düşürür. Sıcaklık 30-35’in altına düştüğünde

0 C, kompost olgun olarak sınıflandırılır.

Turba

Yerdeki doğal olarak ayrışmış bitki artıkları turbalıkları oluşturur – bataklıklarda bulunan organik gübre birikintileri.

Kabuk torfu, asidik ve inceltilmiş topraklarda Ledum ve Blueberry ve diğer bitkiler ile sfagnum yosunlarından yapılır. Çok az humus, ancak bol miktarda selüloz ve hemiselüloz içerir. Su yoğundur ve en iyi yatak malzemesi olarak kabul edilir.

Ova turbası ot ve odun kalıntılarından oluşur; %50’ye kadar humat, fosfor ve kireç içerir. Substrat, fide saksısı, torf-turba peleti üretiminde kullanılır.

Turba, yüksek kül, kil, kalsiyum, fosfor ve organik madde içeriği ile karakterize edilir. Turbadaki azot bitkiler tarafından zayıf bir şekilde asimile edilir, bu nedenle gübre, guano, dışkı içeren kompostlarda daha etkilidir.

Farklı turba türlerinin özellikleri:

Turba	Organik %	pH	Kül içeriği %
Ova	85-92	5,5-7,0	8-15
Geçiş Dönemi	90-95	4,0-6,0	5-8
Turba	95-98	3,0-4,5	5

Turba fosfat ile kompostlanırsa, P2O5’i kullanılabilir bir forma dönüştürür. Gübre ile kompostlama aşırı asitliği nötralize eder, yüksek sıcaklığa rağmen kütledeki amonyak kalır. Turba gübresi kompostu, gübre ile aynı enerji değerine sahiptir.

Sapropel

Sapropel – göllerdeki organik madde dip tortuları. Bileşim çeşitlidir ve organik maddeler %12-80, kül içeriği %19-88 ile karakterize edilir. Organikler doğal tip OMC bileşiklerinden oluşur, bu nedenle mevcut maddeler gübreye göre çok daha azdır, ancak eser elementler bol miktarda bulunur. Manganez, çinko, bor, bakır ve molibden mevcut. Sapropel asitliği 5.0 birim. Tüm ekstraksiyonlar kül içeriği oluşturan kalsiyum oksit ve silika içerir.

Kül içeriğine göre sınıflandırma:

1. Organik veya düşük kül – %30’a kadar kül içeriği.

2. Silisli veya orta kül içeriği – %50’ye kadar kül.

3. 70’e kadar yüksek kül içeriğine sahip kireçli.

4. Yüksek kül – kül içeriği %70-85.

5. silt.

Sapropel, hafif topraklarda yüksek su tutma kapasitesi için kullanılır. Bağlar, bileşimi yapılandırır. aynı zamanda hava geçirgenliğini azaltmaz. Kumlar ve kumlu balçık için uygundur.

Kompostlar

Gübre karışımlarında evsel ve endüstriyel organik atıklar, parçalanmış odun artıkları ve hidroliz lignini ve turba kullanılmaktadır.

Organik maddenin çoğu kompostlama sonrasında toprağa karışır. Biyotermal geri dönüşüm endüstride, ticari miktarlar yaratmada ve özel çiftliklerde kullanılmaktadır. Kompostlamada ayrışmayı hızlandırmak ve kompostlama sürecini NPK dengeli hale getirmek için katkı maddeleri kullanılır. Ayrışma ürünlerini patojenlerden ve yabani ot tohumlarından ısı ile arındırın.

Turba kompostu

Gübre ve torfu, maksimum %60 nem içeriğine sahip torfla kaplı hazırlanmış bir yüzey üzerine 2 metre yüksekliğe kadar katmanlar halinde yığın. Fosfat kayası, potasyum tuzu ve kireçten oluşan katkı maddeleri hesaplanan bir oranda yatağa yayılır. Bu tür kompostlar olgunlaştıktan sonra saf gübreden daha etkilidir.

Turba-fosfor kompostu

Ahır sifonları turba banyosunda saklanabilir. Sıvı veya yarı bulamaç gübre, höyüklerle çevrili bir turba yastığına uygulanır. Çukur doldurulduktan sonra, yığınlar kaydırılır ve bir yığın yapılır. Kütle yanar ve sıcaklık 60°C’ye yükselir

0 . Termal ayrışma sürecinin bitiminden sonra yığın sıkıştırılır, olgunlaşması için 1-4 ay bekletilir, yatak gübresi olarak kullanılır, etkisi aynıdır.

Turba dışkı kompostu da aynı şekilde hazırlanır, ancak sebze bitkileri için kullanılmaz. Bir yıldan uzun süre yığınlar halinde tutuldu. Kompost, gübreden %30-50 daha fazla besin değerine sahiptir.

Mineral bileşenlerin eklenmesiyle turba kompostu besleyici değer kazanır, substratın pH’ını normalleştirir. Buna turba-mineral kompostu denir. Turba-kireç, turba-amonyak (TAU ve TMAU), turba-fosfat kompostu mineral tuzlarla birlikte gübre olarak tarlalara uygulanır.

Turba kompostları, turba bataklıklarında yeşil gübrenin sürülerek ve tırmıklanarak yığınlar halinde yetiştirilmesiyle elde edilen kompostlardır.

Arka bahçede kompost yapımı

Bahçenizde kompost hazırlayarak atık malzemelerinizi nasıl değerli gübreye dönüştürebilirsiniz?.

Balık, et, yağ ve kemik dışındaki tüm organik maddeler işlenerek gübreden besinsel olarak daha üstün olan komposta dönüştürülebilir. Sadece mantar hastalığı belirtileri olan bitkileri ve tohumlanmış yabani otları almayın.

Bileşenler ayrıştırılır:

1. karbon – kuru formdaki tüm bileşenler;

2. Azot içeren – sulu yeşillikler, gübre, mutfak atıkları.

Kompost makinesine ya da bir çukura yerleştirmeniz fark etmez: Kütlenin toplam hacmi en az bir metreküp olmalıdır.

Katmanlar halinde istifleme; kuru malzeme miktarı ıslak ve yeşil malzeme miktarının 4 katıdır. Sıkıştırılmadan gevşek bir şekilde sıkıştırılmış. Üst katman kuru malzeme olmalıdır. Yığının içinde mikro organizmaların aktif olarak çoğaldığı bir termos oluşturulur.

Uygun kompostlama için kütlede yeterli karbon, nitrojen, oksijen ve su bulunmalıdır. Sıcaklık 65’in üzerinde

0 C bakteriler için inhibitördür. Su dengesi %75 oranında korunur. Besin maddelerinin mineralizasyonunu gerçekleştiren bakterilerin beslenmesi ve çoğalması için azot ve oksijene ihtiyaç vardır.

Çok fazla azotlu bileşen olduğunda, yığının içeriği hoş olmayan bir kokuya sahip olacaktır. Yeterli odun (kuru bileşenler) olmadığında ısıtma ihmal edilebilir düzeyde olacaktır. C: Kompozisyonun dengeli olması gerekir.

Kompostu biriktirmek ve olgunluğa getirmek için çeşitli yöntemler vardır. Sonuç: Koyu renkli, ufalanmış, homojen, hoş toprak kokulu bir kütle.

Bilginiz için!İsviçre’den Dr. Stöckli tarafından yapılan bir çalışmanın sonucu. 1 kg kompost 500 milyon bakteri, 13 milyon actilicetes, 1 milyon mantar, 200 000. Algler, 2 milyon alg, rotiferler, minke balinaları. Humuslu toprakta m2 başına 220 solucan, 40000 solucan ve 1 milyon akar çalışır. Toprak gerçekten çok canlı.

Aerobik ve anaerobik kompostlama yöntemleri

Aerobik kompost, organik maddenin havada ayrışması ile üretilir. Yığın nemli tutulmalı ve havalandırılmalıdır. İçerik zaman zaman değiştirilir, sulanır ve daha iyi olgunlaşması için bir levye ile dürtülür. Kompost bir çukur, kutu, varil veya toprak yüzeyine yerleştirilen büyük bir torba içinde olgunlaşabilir. Yığının içindekiler her hafta ters çevrilerek fermantasyon hızlandırılabilir.

Anaerobik kompost aynı maddelerden yapılır, ancak bir dirgen kullanılarak tabanı gevşetilmiş bir çukura yerleştirilir. Toprakta ilkbahar yem uygulaması için önerilir Malzemeler de katmanlar halinde ancak sıkıştırılarak yerleştirilir. Her katman 1:100 seyreltilmiş EM ürünü ile nemlendirilir. Hava olmadan çalışan bir bakteridir. Kompost 3 ila 5 ay içinde olgunlaşır ve hava kompostundan daha iyi bir bileşime sahiptir. Bu tür kompostlaştırıcılar halk arasında pelin otu olarak adlandırılır.

Çok yıllık ürünler için sıcak sabit yataklar aynı prensip altında yapılabilir. İçlerindeki toprak erken çözülür, sebzeler toprak oturana kadar 3-4 yıl boyunca ek gübre gerektirmez.

Dikkat! Bir solucan deliği oluştururken, malzemelere kireç eklenmemelidir. Bakteriler ve solucanlar hafif asidik veya nötr bir ortamı severler.

Organik gübre ne zaman kullanılmalı

Toprağa dahil edilmesi için en değerli olanıSonbaharda yataklık ve taze gübre ile yarı ayrışmış gübre. Sonbaharda, toprak mikro organizmaları gübreyi ilkbahar giydirmesi için mineralizasyon aşamasına getirecektir. Ancak ilk yıl biyokütle, en kolay parçalanabilen bileşenleri bırakarak yalnızca üçte bir oranında verimli olur.

İlkbaharda toprağa katılan taze gübre ek bakteri sağlar. Hepsi topraktaki her şeyi yemek, asimile etmek, bitkileri mahrum bırakmak istiyor. Bu nedenle ilkbaharda toprağa taze gübre kullanmamalısınız. Mineral gübreler azot alımının etkisini azaltabilir, böylece ayrıştırıcılar ve bitkiler için yeterli miktarda kullanılabilir. İlkbahar gübrelemesinin etkinliği 1-1,5 ay sonra ortaya çıkacaktır. Gübre sadece yaz aylarında sıvı gübre olarak kullanılır, tüm bitkiler için kullanılmaz.

İlkbaharda organik beslenme için önerilenlerGübre ve diğer olgun kompost. Tüm yaz malç, yani toprağı kaplayan bitki ve ağaç kırpıntıları toprağı besler. Yatak takımı toprak sakinleri tarafından yavaş yavaş sindirilir.

Turba kompostlarıTaze gübre olarak da kullanılırlar – aynı elementleri içerirler ve mineral gübre ile zenginleştirilirler. Bu tür gübreler tam gübre olarak adlandırılır, ancak tam bir ürün için yeterli besin maddesi içermezler. Organik ve mineral gübreler bir arada – iyi bir hasadın anahtarı.

Yeşil gübre– Toprağa sürülen sedatlar – toprağı azotla zenginleştirir, toprağı yapılandırır. Tahıllar, baklagiller ve bunların karışımları derin katmanlardan besin çıkarır, toprağa nodül bakterileri sağlar. Kütlede çok az fosfor ve potasyum vardır, ancak yeşillik ekmeden önce topraklar minerallerle gübrelenebilir.

Mahsul gübresi– başka bir arsadaki çim fidelerinin biçilmesinden sonra teslim edilen çimdir. Kesilen parçalar kompostlama ve sıra aralarında malçlama için kullanılır.

Organik gübrelerin verimi artırmadaki etkisinde bir düzenlilik vardır. Zayıf ve ağır topraklarda, herhangi bir gübre uygulaması verimde gözle görülür bir artış sağlar. Güdük topraklar ek organik gübrelere çok iyi yanıt vermez.

SapropelKumlu ve kumlu tınlı topraklar için. Bir ton göl özü 600 kg gübrenin yerini alır.

Rendelenmiş saman, yapısını iyileştirmek için ağır, killi topraklara eklenir. Gübre kurtçukta veya anızda kullanılır. Tahıllar ve baklagiller için faydalıdır. Azotlu mineral gübreler ekim sırasında eklenir ve ayrıştırılmış saman mikro elementleri sağlar.

Sonuç

Bahçenizdeki herhangi bir bitkinin faydalarını bilerek, araziyi hastalıksız tutmanız, çiçeklenmeden önce yabani otları temizlemeniz, kök bitkilerinin, dalların, sonbaharda dökülen yaprakların. Komposta küçük bir organik madde ilavesi, minimum mineral gübre ve aile organik gıda tüketiyor olacak.