Açık havada salatalık yetiştirme. Bakım, daha fazla büyüme

Salatalık Türkiye genelinde en popüler sebzedir. Açık havada yetiştirilen yeşilliklerin kendine özgü bir tadı vardır. Kışlık kullanım için tuzlanır ve salamura edilir. Yataktan alınan taze salatalığın faydaları ve aroması serada yetiştirilen sebzelerden daha üstündür. Kuzey bölgelerinin iklim koşullarında salatalık yataklarından iyi bir hasat elde etmek kolay değildir, ancak mümkündür.

Salatalıkların biyolojik özellikleri

Kuzu otu kabakgiller familyasına aittir. Salatalık, Hindistan’ın tropik ve subtropik bölgelerine özgüdür. Kısa gün ışığı bitkisi. Çiçeklenme, gece gündüzden uzun veya eşit olduğunda başlar. Pratikte bu, Haziran ortası veya Temmuz sonundan önce açık toprağa salatalık ekmeniz gerektiği anlamına gelir.

Salatalık özellikleri:

1. Derinlere inen bir ana kök ve yüzey tabakasında 20-25 cm kalınlığında yoğun bir yan kök ağı.

2. Sap tüylüdür, 2-5 m uzunluğunda bir sarmaşıktır ve bitkiyi bıyıklarıyla destekler. 2., 3., 4. dereceden yan sürgünler yaprak koltuklarından büyür.

3. Büyük, tek, beş loblu, tüylü yapraklar.

4. Bitki monodomdur, erkek ve dişi çiçekler taşır. Böcekler tozlayıcıdır. Tozlaşmaya ihtiyaç duymayan partenokarpik çeşitler vardır.

5. Meyve, içinde tohum haznesi bulunan uzun şekilli bir sürgündür. Kabuk düz veya beyaz veya siyah dikenli çukurlu. Kornişonun teknik olgunluğu 7 gündür, biyolojik olgunluğu 100 günün üzerindedir ve kabuğu tamamen sararmıştır.

6. Tohumlar büyük, yassı oval. Çimlenmelerini 10 yıla kadar saklayın. En verimli dönem 3-5 yaş arasıdır.

Kısa ve uzun saplı, gür ve olgun yüzlerce çeşit ve hibrit, belirli iklim koşulları için seçilmiştir.

Salatalık %97 oranında su, protein, şeker, yağ ve vitamin içerir. Ama en önemlisi, meyveye acı bir tat veren ve iltihabı hafifleten, solucanları vücuttan atan doğal bir antibiyotik içeren cucurbitancin içerirler. Son derece yenileyici ve deoksidize edici olan salatalık kozmetikte kullanılır.

Bitki toprak bileşimi, dengeli beslenme, orta sıcaklık ve düzenli sulama açısından talepkardır.

Yer seçimi

Yatağı sonbahardan itibaren salatalık için hazırlayın. Güneşli, rüzgârdan korunan bir yer seçin. Güneydoğu veya güneybatı eğimli olması iyidir. Yataklar teraslanmalıdır. İyi ışık ve kuzey rüzgarlarından korunma – iyi verim için bir garanti. Eğim yok – gelecekteki yatağın çevresi boyunca önceden baklagiller, ayçiçeği, mısır çalıları ekebilir, sıcaklığın 1-3 derece daha yüksek olacağı kapalı bir kontur oluşturabilirsiniz.

Salatalık öncülleri olmalı:

1. baklagiller (kök nodüllerinde azot sabitleyici bakteriler bırakır)

2. lahana ve erken patates, bunların ardından yeşil gübre ekimi;

3. pancar;

4. tahıllar.

Arkalarında kara toprak, tınlı, hava ve su geçirgen topraklar bırakırlar. Yatağa kompost ve humus eklemek sadece yatağın yapısını ve verimliliğini artıracaktır.

Bir grup öncül bitki nötr toprakları tercih eder, sonbahardan itibaren kireç uygulamasını tolere eder. Salatalıkların pH’ı 6,5-7 olan bir alt tabakaya ihtiyacı vardır, ancak önceki ürünler için kireçli.

Yatak çeşitleri

Salatalık teknik bir üründür. Sınırsız tarlalara ekilir, tohumla şekillendirilmiş karıklarda. Tek bir çiftlik bile salatalık yatağı olmadan yapamaz. Farklı yataklar var.

Tarlada veya sebze bahçesinde yükseltilmiş yataklar

Sonbaharda, yatak ürün artıklarından temizlenir, bir kova gübre ve sonbahar için bir çorba kaşığı gübre – fosfor, potasyum ve kalsiyum içerirler – derin kazma altında kare başına uygulanır. Açılmış katmanları parçalamayın.

İlkbaharda, ancak ekimden çok önce, yatak kare başına gübre ile şekillendirildi:

1. Kova tarafından ayrıştırılan gübre veya kompost.

2. Granül süperfosfatı bir kibrit kutusunun üzerine yayın.

3. Potasyum sülfat – bir kaşık dolusu olmayan bir çorba kaşığı.

4. Toprağı t konsantrasyonunda üre veya amonyum nitrat çözeltisi ile nemlendirin. . 10 litre su başına.

Yatak haline getirilen yükseltilmiş toprak derin gevşetilerek karıştırılmalı, 3-5 cm derinliğe kadar sığ tırmıklama yapılmalı, yuvarlama – tümsekleme veya pullukla sürülmelidir. Dikim olukları, çukurları oluşturmak, tohum ekmek veya fide köklendirmek için toprağın 5 cm derinlikte 15 dereceye kadar ısınmasını beklemek gerekir.

Laboratuvar testlerine göre ekim için hazırlanan toprak şunları içerir

1. NO3+NH4 formundaki azot – 55-80 mg/l

2. Çözünebilir fosfor – 60-80 mg/l

3. Potasyum içeriği – 175-200 mg/l

4. Magnezyum 60-80mg/l

5. Kalsiyum – 1000-15000mg/l

Kalsiyumun varlığını açıklamak kolaydır, çünkü toprağı oluşturan minerallerin bir parçasıdır ve toprak yapısını oluşturmak için önemlidir

Gübre yatağı

Sibirya köylerinde salatalık uzun zamandır gübre yataklarında yetiştirilmektedir. Kış boyunca çok sayıda çiftlik hayvanından saman gübresi topladık. İlkbaharda büyük bir ranza oluşturulur, üzerine kaynar su dökülür ve yığının güneşlenmesi beklenirdi. Herhangi bir barınak olmadan, için için yanan kütleyi düzleştirdikten sonra yerden delikler açtılar ve içine salatalık ektiler.

Gübre yandığı sürece, ısıyı eşit ve o kadar etkili bir şekilde yayar ki, hafifçe örtülen salatalık fideleri, geri dönen dona sakince tahammül edecektir. Bahçede yeşillikler henüz gelişmedi ancak ilk salatalık Aziz Petrus gününde yetiştirildi.

Sibirya köylerinde bu yönteme saygı duyulur. Tüm besin yanmış gübreden alınır. Çok iyi gelişirler, ancak sık sık sulanmaları gerekir – su alttaki yatağın derinliklerine gider. Hastalık yok, yeşillikler kova ile hasat ediliyor.

Kompost yatakları

Gübre yataklarına bir alternatif, kompost yatakları. Aynı prensiple çalışır, organik atıkları verimli komposta dönüştürür. Yatağı katmanlar halinde hazırlayın.

1. Metalden yapılmış kemirgen ağı. Alt ve kutu astarlı.

2. Sonbahar hasadından elde edilen sağlıklı bahçe atıklarını – kesilmiş dallar, ağaç kabukları, kesilmiş ahududular, lahana kökleri – en alta koyun.

3. Bahçeden yapraklar, saplar ve bitki artıkları, çelikler.

4. Taze, at veya inek gübresi.

5. Toprağa verimli, ufalanmış, gübre dolu toprak yerleştirilir.

gübre yatağından daha az yoğun bir şekilde yakılır, ancak fideler uygun koşullarda bulunur ve çalı toprak yatağına göre daha hızlı gelişir.

Salatalık gelişimi için sıcaklık koşulları

Geliştirme aşaması	Ortam sıcaklığı
Nominal 0	Optimum 0
Tohum çimlenmesi	15-18	20
güçlü büyüme	20	25
Çiçeklenme başlangıcı	15	18
Polen olgunlaşması	17	19

Birkaç gün boyunca ayarlanan 4-6 derecelik bir sıcaklığın bitkileri öldürebileceğini bilmek önemlidir.

10°C’nin altındaki sıcaklıklarda salatalıklar donuk görünür ve büyümeleri yavaşlar.

Kısa süreli 0 derecelik bir sabah soğuğu bitkileri öldürecektir.

Fide veya tohum ekimi arasında seçim yapma

Kök sisteminin düzenlenmesinde balkabaklarının özelliği – merkezi kök zarar görmemelidir. Bu nedenle salatalıklar nakillere tolerans göstermez ve bitki gelişimi geçici olarak durur. Bitkiler, toprak 15 dereceye kadar ısındığında ekilebilir. Zorunlu adaptasyon süresi göz önüne alındığında, tohumdan elde edilen çalılar gelişimde çok geride değildir, ancak güçlü bağışıklıkları ve hava koşullarına uyumları açısından fide bitkilerinden daha üstündür.

Fide yetiştirme

Drenajlı bir kapta 0,5 litre toprak oranında torf kaplarına veya peletlerine toplanmadan ekilen fideler için tohumlar. Özel alt tabaka ısıtılarak veya sıcak permanganat çözeltisi dökülerek dekontamine edilmelidir. Tohumlar ön işlemden geçirilmeli, dekontamine edilmelidir. Hasat edildikten sonra 2 yıldan fazla zaman geçmelidir. Tohumlar 2/3 oranında toprakla dolu saksılara ekilir.

Tohumların bulunduğu kaplar geceleri serin, gündüzleri ise +(24-26) sıcaklıkta tutulur

0, filizlenmeden önce. Daha sonra saksılar ağzına kadar toprakla doldurulur. Sıcaklığı kademeli olarak düşürerek sertleşme için gerekli koşulları yaratın. Sulama da azalır. 3-6 yaprak evresinde ve 15-25 cm yükseklikte fideler toprağa dikilmeye hazırdır.

Sıcak ve bulutlu havalarda çıplak kökü 15-20 cm mesafeden çukurlara veya oluklara dikin. Yatak önceden bir bağlama sistemi ile donatılmalıdır. Yatağı delikli polietilen film veya tarımsal kumaş, siyah agril veya film ile malçlayın.

Salatalık tohum olarak ekilir

Salatalık tohumları 15-18°C sıcaklıkta ve 5 cm derinlikte toprağa ekilir. Önceden yatak üzerinde 5 cm derinliğinde oluklar açın. Jartiyer desteklerine yakın konumlandırılırlar. Önceden inşa edilmiş rijit çerçeve.

Hastalıklara karşı tedavi edilen tohumlar kurutulur ve gelecekteki çalıların yayılma eğilimine göre yerleştirilir:

1. Güçlü büyüyen – 5 ila 6 bitki./1 2;

2. Kompakt – 10 parça./2;

3. sıra halinde – 8-10 cm aralıklarla;

4. Sıra aralığı 0,8-1,2 m.

Yuvalama yöntemini seçtiniz – kuyular arasındaki mesafe 25-30 cm, bir kuyuda 2-3 tohum. Tohumları 2-3 cm derinliğe ekin. Her tohumun altına bir avuç humus koyun, tohumu kenara yerleştirin, alt tabaka ile örtün ve ılık suyla bolca sulayın. Filizler 5-7 gün sonra ortaya çıkar. Toprağı sürekli olarak %65-85 oranında ıslak tutun, aksi takdirde fideler kuruyabilir.

Sulama ve beslenme

Salatalıklar sadece sabahları kök altından ılık su ile sulanır. Sıklık – her 4-5 günde bir. Su tüketimi 15-20 l/m2. Tüm gübre karışımları sulamadan sonra uygulanır. Sezon boyunca, en büyük su ihtiyacı meyve verme aşamasındadır. Aynı zamanda besleyin.

Organik tarım sevenler için aşağıdaki formülasyonlar iyidir:

1. Çiçeklenmenin başlangıcında, ilk yumurtalıklar ortaya çıktığında, magnezyum ve bora ihtiyaç duyarlar. Bitkiler bunu inek gübresi veya kümes hayvanı gübresi çözeltisinden alacaktır – 1 yemek kaşığı.. 10 litre su başına bir litre kökten sulayın.

2. Yapraklı yeşillikler – bir paket mayayı 10 litre ılık suda eritin, kökün altına her seferinde 1 litre su koyun. Başka bir tarif – bitki başına 10 litre suya 50 g üre, yarım fincan kül, bir kaşık börülce.

3. Isırgan otu infüzyonu, süzülmüş karışımda birkaç damla iyot ile ekmek – elverişsiz havalarda yapraktan besleme.

4. Bazen yaprakları odun külü ile tozlamak, kök altında soğan kabuğu infüzyonu ile sulamak yararlıdır.

Uzmanlara göre mineral gübreler, sezonda 5 defaya kadar küçük dozlarda uygulanmalıdır. Dikimden 2 hafta sonra, çalıları nitrat ve potasyum sülfat karışımı ile sulayın. Salatalıklar çiçek açtı – mikro besinler ve borik asit ile yapraktan besleme uygulayın, salatalığın altını kalamagnezya ile gübreleyin. Tam meyve vermesine potasyum humat gübresi uygulanarak yardımcı olunmalı, 2 hafta sonra süperfosfat ile beslenmelidir. Her durumda çok komponentli gübre kullanmak mümkündür:

1. Cristalon,

2. Florovit,

3. Kalsinit,

4. Çözücü,

5. Bioflora.

Gübre konsantrasyonu her bir gübre için talimatlarda bulunabilir

Dikkatli bir bahçıvan, bir salatalığın ihtiyacı olan her şeye sahip olup olmadığını bitkinin durumuna ve gelişimine göre belirleyecektir.

Element	Önemi	Eksiklik	Fazlalık
Azot	Büyüme, gelişme,	İnce sürgünler, hafif yapraklar	Ürünün zararına olacak şekilde ağırlıkta hızlı büyüme
Fosfor	Kök oluşumu, meyve kalitesi	Yapraklar küçük, sert, koyu renkli, yavaş olgunlaşan	Çalı ölümü
Potasyum	Gelişme, büyüme, meyve verme, şekil	Meyveler çarpık, armut şeklinde, yaprakların kenarları kurumuş	Tespit edilmedi
Magnezyum	Gelişimi ve meyve vermeyi etkileyecek	Yapraklarda lekeler, koyu çizgiler	Etkisi yok
Kalsiyum	Toprak yapılandırması için gerekli	Etkisi yok
Mikro Besinler	Bir enzim olarak biyokimyasal reaksiyonlarda yer alır.	Gelişim yavaşlar, verim düşer	Çok fazlası tüketici için kötüdür.

Sezon başına bir sekt salatalık bitkisi başına 1-1,5 kg organik ve mineral azot, yaklaşık 1 kg potasyum ve aynı miktarda fosfor (P2O5) hesaplanmıştır.

Yetiştirme ve şekillendirme

Yatağın önceden hazırlanması yetiştirme yönteminin seçilmesi – bitki içi (kolhoz yöntemi), sapların dikey veya yatay olarak asılması veya çerçeveye bağlı büyük bir ağ kullanılması. Yetiştirme yöntemi ve tohum seçimi birbiriyle ilişkilidir.

Tembeller için bir yatak

Çalışan bir bahçıvanın sadece hafta sonlarını sebze bahçesine ayırması gerekir. Çalı salatalıklarını verimli bir yatağa dikmek uygun olacaktır. Yatakta 30 cm sıra aralığı ile karıklar açın. Tohumları sıra başına 3-4 adet serpiştirin. Sıraları çift artotekstil ile kaplayın. Çalı veya az çiçekli salatalıklar jartiyer gerektirmez, örtünün altındaki toprak nemli kalır.

Bir fıçıda bir hafta boyunca maya, yumurta kabuğu, kül. Fermente sıvıyı yoğun bir şekilde suladıktan sonra verin. Gerekirse, yatağın verimsiz yeşilliklerle dolmaması için dalları budayın.

Jartiyer gerektirmeyen salatalık çeşitleri hakkında bilgi, tanınmış bir tohum şirketi olan “Manul “un Bilimsel Direktörü Oleg Krylov’dan alınmıştır. Kompakt bitkilerin çalı formunun budama gerektirmediğine inanıyor. güçlü, erken olgunlaşan bitkiler. Dikim süreleri uzatılabilir ve uzun süreli bir yeşil filiz sağlanabilir.

Çalı çeşitleri ve melezleri tırmanıcı formlardan daha az verimlidir, ancak aşırı büyümezler, erken olgunlaşırlar. Açık alan için arı tozlaşmalı ve kendi kendine tozlaşan çeşitler

1. Bebeğim– Volgograd deney istasyonunun seçimi. Çalı türü – kabak, yalancı külleme ile enfekte.

2. Bebek– Agrofirma Poisk Ltd. tarafından 2009 yılından beri Devlet Sicilinde. Beyaz pütürlü yeşillikleri ile hızlı olgunlaşan arı tozlaşan bir çeşittir.

3. Hector F1– Hollanda çeşidi, dişi ağırlıklı, arı tozlaşmalı, erken olgunlaşan ve salatalık mozaik virüsü ve mantar hastalıklarına dirençli.

4. Partenokarpik Arshin F1Serada 40-60 cm sap uzunluğu ile 170 cm’ye kadar büyür. Yatak üzerinde bağlama gerektirmez. Kendi kendine tozlaşma kötü havalarda bile yeşillik elde etmeye yardımcı olur.

5. Kendi kendine tozlaşan Artel F1Bir merdivende 90 cm’ye kadar büyüyebilir, ancak bağlama gerektirmez; orta derecede büyümüş olabilir. Güvenilir erken verim.

Bahçıvanlar diğer çalı salatalıklarına bakmanızı önerir: Temp, Sarovsky, Valday, Bouquet. Yeni hibritler yakında geliyor

Tavsiye!Deneyimli bahçıvanlar, jartiyer olmadan salatalıkların meyve vermesinin nasıl uzatılacağını tavsiye ediyor. Mayıs başından Haziran ortasına kadar ekilebilirler.

Çalıları ve rambler bitkilerini 7-10 gün sonra dikerek değiştirin. Çalılar önce hasat edilir ve toplanırken, sonbahar ruloları Plethora tarafından sağlanacaktır.

Sapları şekillendirme

Bir salatalığın yapısına bakıldığında, birkaç sap sırasının 5 m uzunluğa kadar büyüyebildiği görülmüştür. Bitkinin tüm gücü büyümeye yönlendirildiğinde, dolgu için güç kalmaz. Çalı aşırı büyür, yeterince ışık almaz, havalandırma yoktur, ıslak kısımlarda beyaz çürüklük oluşur, yapraklarda lekelenme ve nekroz – bitki ölür.

Şekillendirme – ana sürgün ve yan dalların sistematik olarak çıkarılması. Sürgünler budanarak 2, 3, 4. aşamalarda dikilebilir.

Düzgün şekillendirilirse:

1. Bitki hasat için çalışır;

2. Çalıların bakımı kolaydır;

3. Yer tasarrufu sağlar;

4. iyi aydınlatma

Ana sapı sıkıştırmak ve direğe bağlamak bitkinin kırılmasını önler.

Çalıların nasıl budanacağını belirlemek yumurtalıkların oluşum şekline bağlıdır. Hasat ağırlıklı olarak ikinci dereceden dallarda üretiliyorsa, sapların gelişmesine izin vermek için ana gövdenin büyümesini sınırlandırarak çalı oluşturun.

Verim ana gövdede oluşur – yan büyümeyi bastırarak yönlendirin. Bu çeşidin örnekleri Courage F1 ve Hermann F1’dir. Gövde, desteğe dikey olarak bağlanarak yönlendirilir. Sapların sertleşmesine izin verin, ilk 4 yaprağı tamamen köreltin. Daha sonra, iki katmanda sadece 1 yumurtalık bırakılmalı ve iki katmanda daha 2 gelecek salatalık bırakılmalıdır. Dallar desteği aşmış, aşağıya doğru yönlendirilmiş, ikinci dereceden dallar bırakılmıştır. Yerden bir metre yükseklikte ana gövdenin büyümesi kısıtlanır.

Önemli!Sapların kuşaklanması, besinleri emen bıyıkları gereksiz hale getirir. Bunlar çimlenme aşamasında çıkarılmalıdır.

Belirsiz çeşitler yan sürgünlerde bir ürün oluşturur. Ana sürgünlerin büyüme noktası, salkımlar kafese bağlandıktan sonra 5-6 yapraktan sonra budanmalıdır. İki alt sürgün bağımsız dallar olarak yol alır, üzerlerinde üvey çocuklar ve yumurtalıklar 4 yaprağa kadar çıkarılır, daha sonra 5 kat yumurtalık ve onu besleyen yaprak bırakılır, daha sonra dallara kalınlaşmadan gelişme fırsatı verilir.

Arı tozlaşmalı çeşitlerin ana gövdesinde erkek çiçekler, yan gövdelerinde ise dişi çiçekler bulunur. Bu nedenle ana sürgünün büyüme noktası 8 yaprağın üzerinde budanmalı ve her birinde 2 yaprak ve 2 yumurtalık bırakılarak ikinci dereceden üvey evlatlar geliştirilmelidir. Üçüncü sıradaki saplarla da aynısını yapın, ancak 4. sıradakileri acımasızca çıkarın.

Jartiyer çeşitleri

Sırtın oluşumu sırasında, tohumlar ekilmeden önce, çerçevenin tutturulduğu desteklerin takılması gerekir. Raylar dikey, eğimli veya yatay olabilir. Saplar direklere ya elle ya da ağa yukarı doğru tutunan bir dalla tutturulur.

Yatay yöntem

Yeşil duvar, iki sağlam direk ve çok sayıda ahşap kazıktan oluşan bir çerçeve aracılığıyla oluşturulur. Yükseklikleri 25 cm olmayan sicim katmanlarıyla iç içe geçmiştir. Salatalık çubukları, bıyıklarıyla yatay iplere tutunarak yukarı doğru tırmanır.

Dikey yöntem

Yatağın kenarındaki iki destek sert bir çubuğu destekler. Her salatalık bir kayma halkası ile sicimle çapraz çubuğa bağlanır. Sap bir ipin etrafına saat yönünde sarılır, ip sapı çeker ve sabitler.

Hibrit yöntem

Direklerin dairesel yatağın ortasına sabitlenmesinin ardından, eğimli direkler eklenerek balıksırtı şeklinde bir yapıya dönüştürülür. Kafes estetik açıdan hoş görünüyor ve yeni bir tasarım çözümü sunuyor.

Kemer şeklinde bir kafes çerçeve

Gübre yatağı üzerinde yatay çapraz çubuklarla birleştirilmiş gergi yayları. Her bir yaprak güneşe bakacak şekilde dallardan oluşan yeşil bir çadır oluşturulur. Sapları çerçeveye elle tutturmanız gerekir. Yükselmiş saplar ve yapraklardan oluşan bir örtü altında, kökler elverişli bir konumdadır. Rahatça sulanan ve hasat edilen, içe doğru sarkan yeşillikler.

Sonuç

Her iklim bölgesinde dış mekan üretimi için modern salatalık çeşitleri ve melezleri. Doğru gübre ve yetiştirme yöntemlerinin uygulanması önemlidir. Plantasyonun hastalık ve zararlılara karşı zamanında tedavi edilmesi.