Çocuklar için çizim yapmanın faydaları – gelişimsel etkiler

Hâlâ “temas halinde olmayan” bir yetişkine, bir çocuğun bir şeyi tasvir etmeye çalışırken bir şeyler karalaması düşük etkili bir faaliyet gibi görünür. Ancak, bu makaleyi okuduktan sonra, beynin kaynaklarını ve kapasitesini kullanarak düşünme ve analiz etme yeteneğinin bu yaratıcı imgeleme girişimleriyle çok ilgisi olduğu bu tür insanlar için açık olmalıdır.

Resim çizmenin faydaları sadece ebeveynlerin, öğretmenlerin ve velilerin deneyimleriyle değil, aynı zamanda bu konuda yapılan bilimsel olarak kanıtlanmış araştırmalarla da kanıtlanmıştır.

Çocuklar için resim yapmayı destekleyen 7 bilimsel neden

İnce motor becerilerinin gelişimi

Çocuklarda başarılı erken dil gelişimi için ince motor becerilerinin geliştirilmesi birçok ebeveyn tarafından bilinir, ancak bununla sınırlı değildir. Küçük ama çeşitli parmak hareketleri yapabilmek birçok becerinin gelişimine katkıda bulunur. Texas A M Üniversitesi’ndeki bir araştırma grubu tarafından, çizim görevlerini yerine getiren çocukları incelemek için bir dizi deney yapılmıştır. Çalışma, çocuğun çizim becerilerinin kalitesindeki başarısının daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur:

1. Kaligrafisi ve genel olarak yazma becerisi daha iyi olacaktır;

2. Koordinasyon, denge hissi ve el becerisi gibi vestibüler özelliklerde daha yüksek puanlar;

3. Uzamsal düşünme becerileri ve genel yaratıcılık geliştirilir.

Ayrıca, resim çizmek için kalem kullanma becerisi ile zaman içinde net bir şekilde planlama yapma becerisi arasındaki bağlantı da bu çalışmada uzmanlar tarafından kurulmuştur.

Çizimin konuşma üzerindeki etkisi

Keçeli kalem ve kurşun kalem kullanmayı öğrenerek, aynı anda iki önemli sorunu daha çözebilirsiniz:

1. İnsan parmak uçlarında çok sayıda dokunma reseptörü bulunur. Sinyaller ne kadar geniş ve çeşitli olursa, ellerdeki reseptörlerden gelen sinyalleri alan bölgeye yakın olduğu için beynin konuşma alanındaki sinirsel bağlantılar o kadar erken gelişmeye ve güçlenmeye başlar. Beynin bu bölgesi ne kadar çok uyarım alırsa, konuşma gelişiminden sorumlu sinirsel bağlantıların aktivasyonu üzerindeki etkisi o kadar büyük olur.

2. Buna ek olarak, çizim süreci çocuğun sözel olarak daha aktif olması için bir teşvik oluşturur. Çocuklar neyi tasvir etmek istedikleri hakkında konuşma ve sonucu gösterdiklerinde bu konuda geri bildirim alma ihtiyacı hissederler. Yetişkin, çizim süreciyle ilgili tartışmalara aktif olarak katılmalı, yönlendirici ve eşlik edici sorular sormalı ve çocuğun eylemlerine ilgi göstermelidir. Yetişkin bunu yaparak çocukları konuşma ve yaratıcı düşünme konusunda eğitir.

Çizim yoluyla zeka geliştirme

K gibi bilim insanlarının yazılarında. Lamprecht, G. Luke, Z. Levinstein, J. Ruma, C. Ricci, K. Bulle, XIX. yüzyılın sonunda bile, çizimin kendisinin insan aklının daha yüksek bir faaliyeti olan biçimlendirmenin karmaşık bir ürünü olduğunu ayrıntılı olarak açıklamıştır. Bu faaliyet yoğun düşünme süreçlerine dayanır, beynin çok sayıda örüntü arasında karşılaştırma yapma ihtiyacıyla ilişkilidir, gerçeklikle ilişkilendirici sonuçlar çıkarır, bu da bir çocuğun, hatta çok küçük bir çocuğun, yaratılan görüntüye ilişkin bir kavram oluşturmasını gerektirir.

Bu faaliyet, daha sonra mantıksal çıkarımlar geliştiren çağrışımsal düşüncenin sezgisel oluşumuyla bağlantılıdır. Dolayısıyla, çocuğun temsil etmeye çalıştığı nesneye en azından uzaktan benzeyen ilk eskizler, bu yönde atılmış önemli bir adımdır. Çocuk için ekstra bir eğitim gerektirmeden evde kolayca başarılabilir.

Çizim ve hafıza

Çizim pratiğinin bir diğer önemli getirisi de çocuğun hafızasının gelişmesidir. Herhangi bir nesnenin en basit çizimi bile, neye benzemesi gerektiğini hatırlamak için hafızayı kullanmayı gerektirecektir. Hafıza, çağrışımsal imgeleme ve dikkati aynı anda içeren bu sürece kavramsal görselleştirme denir ve bu olmadan çizim yapmak mümkün değildir. Çizimin en aktif kısmı hafızadır.

Buna göre, bir çocuk boyalar, keçeli kalemler, boya kalemleri ve diğer “temsili yardımcılar” ile çalışmak için ne kadar çok zaman harcarsa, resmin tüm ayrıntılarını çizime uygulamak için geri getirecek olan belleği eğitmek için de o kadar çok zaman harcayacaktır.

Çizim ve yaratıcı düşünme

Yaratıcılık kelimesi günlük hayatımıza nispeten yakın zamanda girdi. Ancak, 1930’lu ve 1940’lı yılların ünlü Sovyet bilim adamı ve psikoloğu L.. Vygotsky, çocuklarla çizim yapma sürecini, onların hayal gücü ve fantezi gelişimini şekillendirmek olarak tanımladığı yazılarında, bu tanımla pekala ilişkilendirilebilir.

Özellikle oyun anının önemini vurguladı. Bir şeyi temsil etmek için, bir çocuğun çizebileceği canlı bir duygusal fikre veya hikayeye ihtiyacı vardır. Daha sonra bunu bir yetişkinle paylaşır ve geri bildirim bekler.

Geri bildirim, bu çok yaratıcı düşüncenin gelişimini etkileyecektir. Çizim görmezden gelinirse veya övgü için birkaç rutin ifade bir kenara bırakılırsa, çocuğun yaratıcı hayal gücünün etkili bir dinamiği olması beklenemez. Katılım gösterirseniz, konuyla aktif olarak ilgilenirseniz ve daha sonra eskizler için yeni konuların hazırlanmasına yardımcı olursanız, bu yönde iyi sonuçlar elde edebilirsiniz.

Mekânsal algı ve çizim

Çizim ve kopyalama becerileri daha sonra gelir ve bir çizimdeki desenleri tekrarlama becerisi okula hazır olma belirtilerinden biridir. Bir şeyi kendiniz resmetmek için hayal gücünüzü “devreye sokmanız” gerekir.

Bizim için bu kadar basit bir kelime olarak adlandırılan şey, aslında beyinde neden ve sonucu birbiriyle ilişkilendirmesi gereken karmaşık süreçleri içerir. Bunlar da görsel-mekansal bir algıya dayanır ve hatta zamana göre yönlendirilir.

Çizim ve sanat terapisi, 2019 bilim ve toplum konferansının bildirilerinde de görülebileceği gibi, artık görme engelli çocuklar için bile etkili ve uygun bir araç olarak görülüyor.

Uzmanlar ayrıca, resim çizmeyi çok seven çocukların çoğunun büyüdüklerinde matematikten fiziğe, kimyadan coğrafyaya kadar doğa bilimlerinin yanı sıra fen bilimlerinde de ustalaşma becerisi gösterdiklerini söylüyor.

Resim yapmanın benlik saygısı üzerindeki etkisi

Yetişkinler pek çok açıdan çocuk olmanın nasıl bir şey olduğunu unutmuş durumdalar. Bu nedenle, genellikle bir çocuk “ölümsüz tuvalini” belli bir gururla gösterdiğinde, neyin tasvir edildiği çok açık değildir, yetişkinlerin tepkisi arzulanan çok şey bırakır.

Sanat terapistleri, yetişkinlerin çocuğun çabalarını ve isteklerini övmesi ve desteklemesinin açık bir şekilde ifade edilmesi ve sanatsal yeteneklerinin kesinlikle eleştirilmemesi gerektiğini söylüyor. Bu sayede çocuğun özsaygısı ve özgüveni doğru şekilde oluşacaktır.

Çocuk psikologları, ortaokul çağına kadar çocukların kendilerine verdikleri değeri abartmalarının bir norm olduğunu bilirler. Bir çocuk büyüdükçe, özsaygısı toplumda yeterli bir benlik algısına uyum sağlar. Çocuk kendisini en iyi ve şampiyon olarak görmelidir!

Empirical Studies of the Arts adlı disiplinler arası bilimsel forum, okul öncesi çocuklara çizim ve boyama öğretilmemesi gerektiğine inanıyor. Ürettikleri şey, kişilik özelliklerinin, duygularının ve hislerinin bir temsilidir ve etraflarındaki dünyayı tam olarak tasvir etme girişimi değildir.

“Kendinizi resme kaptırmaya” hangi yaşta başlamalısınız?

Çizim aceleye getirilmemelidir. Çoğu uzman, bebeğinizin güvenle oturabilmesi koşuluyla, sekiz aylıktan daha erken olmamak kaydıyla, bebeğinizi resimle tanıştırmanızı tavsiye eder. Yeni yürümeye başlayan çocuğun her yeri kirletmesini ve parmak boyalarıyla “boyamaya” başlamasını sağlamak için hazırlıklı olmalısınız; bir sayfa kağıt mümkün olduğunca büyük olmalıdır.

Sanat terapisi uygulayan birçok psikolog, çocuğa çevresindeki dünyanın nesnelerini – bulutlar, çiçekler, bir ev veya geometrik şekiller – temsil etmeyi okul çağından önce öğretmenin arzu edilmediği görüşündedir, böylece çizim havasını kaybetmezler.

Okul öncesi çocuk hala bir kalıptan çizim yaparak görüntüyü aktaramıyor. Uzun bir süre boyunca, bir çocuk düşüncesinin oluşumunda bir sonraki yaş “sıçramasına” ulaşana kadar, ki bu sadece 7-8 yaşlarında gerçekleşir, çocuklar için çizim, tasvir edilen nesneden alınan ve hafızasında sabitlenen görsel ve dokunsal izlenimlerini aktarmanın bir yoludur. 7-8 yaşına kadar bir çocuk “doğadan” değil “hafızadan” çizim yapar. Bu yaşlarda bir nesnenin veya örneğin bir kişinin yüzünün bazı ayrıntıları hafızada sabitlenmemişse, resmi veya yüzün kendisini önlerinde ne kadar döndürmeye çalışırsanız çalışın, bunları çizimde kaçıracaklardır.

Bir çocuğun “çizim” yapmayı yeni öğrenmeye başladığı döneme karalama-çizim dönemi denir ve yaş evrelerine ayrılır. Çocukta bu süreçlerin engellenmesinden kaçınmak önemlidir:

1. Karalamaların tasvirleri kaotiktir,– Bir yaşından küçük. Bir çocuğun kalem tutmayı zar zor öğrendiği ve kalemin iz bırakmasından gerçek bir keyif alarak onu bir kağıda dürttüğü dönem. Bu aşamada, çocuğun yakın yetişkinleri ona olup bitenlere karşı net bir olumlu tepki vermeli ve onu “resim sanatı” konusunda daha fazla ilerleme kaydetmesi için teşvik etmelidir.

2. Karalamalar dairesel hale gelir, – 1-2 yaş arası. Bu, çocuğun bilinçli hareketleri ile kendi kontrolü altında bir kalem kağıdında ortaya çıkan şey arasındaki ilişkinin farkına vardığı zamandır. Sonuç olarak daireler, çizgiler ve dalgalı grafikler ortaya çıkıyor. Yetişkinler acele etmeye başlar ve bu yaştaki bir çocuğa nesneleri doğru şekilde çizmeyi öğretmeye çalışırsa – ev kare ve güneş yuvarlak, bu bebekte figüratif düşüncenin gelişiminde bir tıkanmaya yol açacaktır.

3. Karalamalar “gelişmiş” kategorisine giriyor,– 3 yaşında, daha az sıklıkla 2. Çizimden önceki son dönem, zaten gerçek dünyanın bir resmi olacak. Kural olarak, çocuğun düşüncesini değiştirdiği ve kendisini dünyadan ayrı olarak algılamaya başladığı ilk “üç yaş krizi” sırasında veya hemen öncesinde başlar.

Kendi çizdiği karalamalar, çizgiler ve düzensiz dairelerde anlamlar keşfetmeye ve bunlara anlamlar ve yorumlar yüklemeye başlar. Çizim sürecinin çocuğa neşe ve keyif vermeye devam etmesi için yetişkinlerin çocuğun özsaygısını teşvik etmesi gerekir. ‘Hiçbir şey hakkında’ bir karalama olsa bile, evdeki duvara ‘eserini sergileyin’. Gösterişli bir şekilde onlara hayranlık duymak ve ziyarete gelen tüm tanıdıklara ve arkadaşlara gururla göstermek.

Etrafımızdaki dünyaya dair gerçekçi bir bakış açısıyla hareket etmeye yönelik bilinçli bir arzu, 7-8 yaşlarındaki bir sonraki yaş kriziyle ve çocuğun düşüncesindeki yeni bir değişimle ilişkilendirilecektir. Olgunlaşmanın tüm aşamaları ve buna bağlı düşünce değişiklikleri psikoterapist A’da bulunabilir.Prof. Kurpatov’un aşağıdaki kitabı.

Bu dönemde çocuk, performansını geliştirmek için çalışmalarının bir yetişkin tarafından değerlendirilmesine ihtiyaç duyar. Bu dönemde, bir sanat kulübünde, sanat stüdyosunda veya sanat okulunda profesyonel olarak çizim dersleri almayı düşünebilirsiniz.

Bu makale aşağıdaki kitaplara dayanmaktadır: Vygotsky L.. “Çocuklukta hayal gücü ve yaratıcılık”, A. Kurpatov’dan “Mutlu Çocuk. Evrensel kurallar “ve öğretmenlerin çalışma materyalleri ve RK Solnyshko Çocuk Evi personelinin eğitim uygulamaları.