Elektrofonlar: Özellikler, Operasyon Prensibi, Kullanım

Müzik sistemleri her zaman popüler ve talepteydi. Bu nedenle, gramzapsy’nin yüksek kaliteli oynatımı için, böyle bir cihaz elektrofon olarak geliştirilmiştir. 3 ana bloktan oluşuyordu ve çoğu zaman mevcut ayrıntılardan yapılmıştır. Sovyetler Birliği zamanlarında, bu cihaz Rabid popülaritesini kullandı.

Bu yazıda, elektrofonların özelliklerine yaklaşacağız ve işlerinin ilkesinin ne olduğunu öğreniriz.

Elektrikli bir telefon nedir?

Bu ilginç teknik cihazın cihazının özelliklerine derinden çekilmeden önce, temsil ettiği anlaşılmalıdır. Böylece, elektrofon (“elektropathyphone” den kısaltılmış isim), bir kez ortak vinil kayıtlarından sesi yeniden üretmek için tasarlanmış bir ekipmandır.

Günlük yaşamda, bu cihaz genellikle basitçe denir – “Oyuncu”.

Sovyetler Birliği tekniği sırasında böyle ilginç ve talepler, mono-, stereo sesleri ve hatta Quadrophonic ses kayıtlarını üretebilir. Bu cihaz, birçok tüketiciyi çekmekten daha yüksek oynatma kalitesi ile ayırt edildi.

Bu cihaz icat edildiğinden, faydalı yapılandırmalarla değiştirilmedi ve tamamlandı.

Yaratılış Tarihi

Ve elektrikli köpükler ve elektrikli oyuncular, “Waitafon” adlı ilk ses sinema sistemlerinden biri olan piyasadaki görünümleriyle gereklidir. Filmin fonogramı doğrudan gram sürücüsünü kullanarak, döner sürücüyü, projektör filmi broşla mili ile senkronize olan flash sürücüyü kullanarak oynandı. O zaman taze ve elektromekanik ses çalma gelişmiş teknolojisi izleyiciyi mükemmel ses verdi. Ses kalitesi, film arıtma basit “gramofon” istasyonları durumunda daha yüksekti (örneğin, kronik telefon “Gomon”).

Flash sürücünün ilk modeli, 1932’den uzaktaki SSCB’de geliştirilmiştir. Sonra bu cihaz adını aldı – “erg” (“Elektroeradiogramphone”). Sonra Moskova elektroteknik bitkisinin “Mosiselcric” bu tür cihazları üretmesi gerektiği varsayılarak planlar uygulanmadı ve bu gerçekleşmedi. Sovyet endüstrisi, savaştan önceki dönemde, ek güç amplifikatörlerinin sağlanmadığı gramofon plakalarının standart plakalarından daha fazla üretilmiştir.

Yaygın üretimin ilk elektrofonu sadece 1953’te piyasaya sürüldü. “UP-2” olarak adlandırıldı (“evrensel oyuncu” olarak deşifre edildi). Bu model Vilnius tesisi “Elf” sağladı. Yeni aparat 3 radyolog üzerine monte edildi.

78 rpm hızında sadece standart plakaları oynatabilir, aynı zamanda 33 rpm hızında uzun süre plaka çeşitleri de oynayabilirdi.

“UP-2” elektrofonunda, yüksek kaliteli ve aşınmaya dayanıklı çelikten yapılmış olan tek iğneler vardı.

1957’de, surround ses çalmak için kullanılabilecek ilk Sovyet elektrofonunu serbest bıraktılar. Bu model “Jubilee-Stereo”. 3 dönme hızının sağlandığı en yüksek kalitede cihazdı, 7 lambada yerleşik bir amplifikatör ve 2 akustik dış akustik sistem.

Toplamda, SSCB’de yaklaşık 40 flep modelleri yapıldı. Yıllar geçtikçe, bazı kopyalar ithal detaylarla donatılmıştır. Bu tür ekipmanın geliştirilmesi ve iyileştirilmesi, SSCB’nin çöküşüyle ​​askıya alındı. TRUE, küçük yedek parçaların partileri 1994’e kadar yayınlanmaya devam etti. Sesli taşıyıcılar olarak Gramptine’nin çalışması 90’larda keskin bir şekilde azaldı. Birçok el feneri basitçe atıldı, çünkü kimse gerekli olmadıklarından.

Cihaz

Elektrofonların ana bileşeni bir elektro oynatıcıdır (veya EPPA). İşlevsel ve tamamlanmış bir blok formunda uygulanır.

Bu önemli bileşenin yapılandırmasında mevcuttur:

• Elektrik motoru;
• Büyük disk;
• Bir amplifikatör kafalı tonarm;
• Bir plaka için özel bir oluk, mikrolift gibi çeşitli yardımcı parçalar, temiz ve pürüzsüz bir şekilde aşağı veya alma kafasını kaldırarak.

Elektrofon, bir Güç kaynağı, yedek parça, amplifikatör ve akustik sistemi olan bir mahfaza tabanına yerleştirilmiş bir EPPA olarak gösterilebilir.

Çalışma prensibi

Dikkate alınan cihazın çalışmalarının şeması çok karmaşık olarak adlandırılamaz. Bu, yalnızca böyle bir tekniğin daha önce üretilen diğerlerinden farklı olduğu gerçeğini dikkate almak gereklidir.

Elektrofon, geleneksel gramofon veya gramofon ile karıştırılmamalıdır. Bu cihazlardan, BT’nin, pikapın iğnesinin mekanik salınımlarının, özel bir amplifikatörden geçen elektrokuçlara dönüştürüldüğü gerçeğine göre değişir.

Bundan sonra, elektro-akustik bir sistem yardımı ile sese doğrudan bir dönüşüm var. İkincisi 1 ila 4 elektrodinamik hoparlör içerir. Sayı, yalnızca belirli bir cihaz modelinin özelliklerine bağlıdır.

Elektrofonlar bir kayış veya doğrudan tahriklidir. En son seçeneklerde, elektrik motorundan dönme anının iletimi doğrudan aparat miline geliyor.

Çok sayıda hız içeren elektrikli çalma ünitelerinin iletilmesi, motora ait bir kademeli tip mil ve ara lastikleştirilmiş bir tekerleği kullanarak bir dişli derecelendirme mekanizması içerebilir. Standart plaka hızı göstergesi 33 ve 1/3 rpm idi.

Eski gramofon plakalarıyla uyumluluk sağlamak için, birçok modelde, dönme hızını 45 ila 78 rpm’den bağımsız olarak ayarlamak mümkündü.

Kullanılanlar için?

Batı’da, yani Amerika Birleşik Devletleri topraklarında, Elektrikçi II. Dünya Savaşı’nın başlamasından önce bile yayınlandı. Ancak SSCB’de yukarıda açıklandığı gibi, üretimleri daha sonra akışa konuldu – sadece 1950’lerde. Bu güne kadar, bu cihazlar günlük yaşamlara, ayrıca diğer fonksiyonel araçlarla birlikte elektronik müziğe uygulanır.

Evde, elektrofonlar pratik olarak bugün kullanılmaz. Vinil plakalar da kendi popülerliklerini kullanmaktan vazgeçti, çünkü daha işlevsel ve modern cihazlar, bu şeylerin yerine, kulaklıklar, flash kartlar, akıllı telefonlar gibi diğer ekipmanların bağlanabileceği yerlerine geldi.

Evde elektrofon son zamanlarda çok zor buluşuyor.

Kural olarak, bu makine analog sesi olan insanları kurmayı tercih ediyor. Daha fazla “canlı”, doymuş, sulu ve algı için hoş görünüyor.

Tabii ki bunlar bazı kişilerin yalnızca öznel duyumlarıdır. Düşünülen agregaların tam özelliklerine özgü olan epitetlerin imkansızdır.

En iyi modeller

En popüler elektrofon modellerinden bazılarıyla daha yakın tanışacağız.

• Elektronik Oyuncak “Elektronik”. Model, 1975’ten beri PSKOV Fabrikası Fabrikası tarafından üretildi. Cihaz, çapı 33 rpm hızında 25 cm işaretleyiciyi geçmeyen plakaları çalabilir. 1982 yılına kadar, bu popüler modelin elektrikli hamme hızı özel Almanya transistörlerinde toplandı, ancak zamanla Silikon seçeneklerine ve cipslere geçmeye karar verildi.

• Quadrofonic Cihaz “Phoenix-002-Quadro”. Model bir Lviv tesisi tarafından üretildi. “Phoenix”, en yüksek sınıfın ilk Sovyet Quadraphonic aparatıydı.

Yüksek kaliteli oynatma ile hizalanmış ve 4 kanallı bir amplifikatör ile donatılmıştır.

• Lamba aparatı “volga”. 1957’den beri yayınlanan kompakt boyutlar vardı. Bu, oval bir karton kutuda, tahmini dermatin ve bir panelde üretilen bir lamba birimidir. Cihazda, gelişmiş bir elektrikli motor sağlandı. Ağırlık Aparatı 6 kg.

• Stereo Radiogram Telefonu “Jubilee RG-4C”. Cihaz Leningrad Konseyi tarafından yapıldı. Sürümün başlangıcı 1959’a kadar uzanıyor.

• Bitkinin üretmeye ve üretmeye başladığı takdirde, yükseltilmiş, ancak azaltılmış model “RG-5C” indeksi olan aparat. “RG-4C” modeli, iki kanallı yüksek kaliteli amplifikatör varlığına sahip ilk stereo cihazı haline geldi. Klasik plakalarla sorunsuz bir şekilde etkileşime girebilecek olan özel bir toplama yapıldı ve uzun oynama çeşitleri vardı.

Sovyetler Birliği’nin bitkileri, farklı tip ve konfigürasyonların herhangi bir elektron veya manyetoelektrofon sunabilir. Bugün dikkate alınan teknik çok yaygın değil, ancak yine de birçok müzik sever çekiyor.

Aşağıdakiler, “Volga” elektrofonunun bir incelemesidir.